Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα πριν από δέκα ακριβώς χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2013, ήταν ο καταλύτης για τη σταδιακή μετάβαση από το μοντέλο της ανεκτικής/φιλελεύθερης δημοκρατίας στη μαχόμενη, δηλαδή στην αντιμετώπιση των εχθρών της με εκλογικούς αποκλεισμούς και απαγορεύσεις. Το Σύνταγμά μας, για τους γνωστούς ιστορικούς λόγους, δεν προβλέπει τη δυνατότητα δικαστικής απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων. Ωστόσο η εμπειρία της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος, που παρά την ποινική δίωξη της ηγεσίας της αναδείχθηκε το 2015 τρίτο σε κοινοβουλευτική δύναμη, οδήγησε τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» να επιβάλουν σειρά περιορισμών στη λειτουργία κομμάτων που υποθάλπουν ή υποκρύπτουν εγκληματικές οργανώσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή