Ο Πρωθυπουργός, κατά την ομιλία του στη Βουλή τη Δευτέρα, είπε πως «απέναντι στη μανία της φύσης κανένα μέτρο δεν θα είναι ποτέ αρκετό». Προφανώς δεν έχει ως σήμερα βρεθεί ένας τρόπος να αποφευχθούν ολοσχερώς οι πυρκαγιές. Και κανένας στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί πως οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ήθελε υπ’ ευθύνη της να καίγεται επί τόσες μέρες η χώρα. Ομως η αλήθεια είναι αυτή κι είναι σκληρή. Καίγεται.

Και μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα έχουμε δύο επιλογές. Η μία είναι να σταυρώσουμε τα χέρια και να αποδεχθούμε μοιρολατρικά την κλιματική αλλαγή ως ριζικό μας. Στην περίπτωση αυτή απαλλασσόμαστε, κιόλας, όλοι, από κάθε ευθύνη. Η δεύτερη είναι να αναζητήσουμε τι πάει στραβά και να το διορθώσουμε. Για το κράτος αυτή είναι η μοναδική του υποχρέωση. Διότι, ναι, η κλιματική αλλαγή δημιουργεί νέα δεδομένα. Αλλά, ευτυχώς, υπάρχουν και η επιστήμη, η μελέτη, η διεθνής εμπειρία, η σοβαρή ανάλυση των αδυναμιών του συστήματος.

Εχει π.χ. αναλυθεί, με συντεταγμένο τρόπο, η επάρκειά μας σε πυροσβεστικά μέσα και προσωπικό; Εχει αναλυθεί το οργανόγραμμα των αρμοδιοτήτων; Υπάρχει πρόθεση να καταρτιστεί γενναίο εθνικό σχέδιο για τις χρήσεις γης, αφού γνωρίζουμε πώς εγκαταλελειμμένα δάση και αγροί γίνονται κάθε χρόνο εύφλεκτο υλικό;

Ερωτήματα τέτοια υπάρχουν πολλά. Το αναντίρρητο γεγονός όμως, στο οποίο δεν χωράει ερωτηματικό, είναι ότι δεν επιτρέπεται να δεχτούμε ότι θα καταστρέφεται το περιβάλλον μας και εμείς απλώς θα διαπιστώνουμε τα προβλήματα. Αυτό απλώς δεν επιτρέπεται να συμβεί.