Oι πολιτικοί ετοιμάζονται για τις εκλογές. Οι δημοσιογράφοι αναλύουν τις δηλώσεις, τα σενάρια, τις δημοσκοπήσεις. Οι πολίτες διαβάζουν, ακούν και ζυγίζουν την ψήφο τους. Και ξαφνικά, ένα πρόβλημα υγείας που παρουσιάζει κάποιος από τους βασικούς υποψηφίους – μια ζαλάδα, μια αδιαθεσία ή κάτι σοβαρότερο – εισβάλλει στη σκηνή και ανατρέπει όλα τα δεδομένα.

Το συζητούν στην Αμερική από τότε που ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι θα είναι εκ νέου υποψήφιος σε ενάμιση χρόνο για την προεδρία. O 80χρονος αμερικανός πρόεδρος δεν έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, η βιολογία όμως δεν έχει κανέναν λόγο να σέβεται την πολιτική, οπότε πολλοί αναλυτές τού συνιστούν να μην επιχειρήσει να κρύψει το ζήτημα, αλλά να προσπαθήσει να πείσει τους ψηφοφόρους ότι αν του συμβεί κάτι στη δεύτερη θητεία που ζητά, η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις θα είναι ο ιδανικός άνθρωπος να ηγηθεί της χώρας.

Το συζητούν στην Τουρκία από τότε που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εμφάνισε τα πρώτα ύποπτα συμπτώματα, εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια. Επειδή όμως η τουρκική δημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με την αμερικανική, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει με την υγεία του 69χρονου προέδρου της, πόσο σοβαρά προβλήματα έχει και αν η ξαφνική διακοπή της προχθεσινής τηλεοπτικής του συνέντευξης ήταν αποτέλεσμα μιας στομαχικής διαταραχής, όπως υποστηρίζουν οι συνεργάτες του, ή ακόμη κι ενός εμφράγματος του μυοκαρδίου, όπως γράφτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μόνο που όλα αυτά συμβαίνουν δεκαπέντε ημέρες πριν από τις τουρκικές εκλογές. Οι ψηφοφόροι δικαιούνται λοιπόν να γνωρίζουν αν ο πολιτικός που έχει ταυτίσει την τύχη του με την τύχη της χώρας, που έχει συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του και που δεν έχει κάνει τίποτα για την ομαλή διαδοχή του είναι πράγματι σε θέση να κυβερνήσει για άλλη μία πενταετία. Η διαφάνεια είναι βασικό στοιχείο μιας δημοκρατίας. Και αποτελεί τον μόνο τρόπο να οικοδομείται μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ηγέτη και τον λαό.