Γιατί μιλάμε πάλι για το Κέντρο; Για πρώτη φορά από τις εκλογές του 2019, όταν οι κεντρώοι ψηφοφόροι στήριξαν μαζικά τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η υπόθεση των παρακολουθήσεων φαίνεται να δημιουργεί ρωγμές στο μέτωπο που είχε σχηματιστεί. Οι αντιδράσεις που αποτυπώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι αναλύσεις των δημοσκοπήσεων δείχνουν πως όντως «κάτι» υπάρχει: για το λεγόμενο προοδευτικό Κέντρο, τους κεντροαριστερούς και τους κεντρώους ερωτώμενους, οι ευθύνες για τη διαχείριση και την ουσία της υπόθεσης των υποκλοπών ξεκινούν και από το Μέγαρο Μαξίμου. Θα αλλάξουν όμως την ψήφο τους πάνω από την κάλπη; Οι αριθμοί των τελευταίων ερευνών δείχνουν πως το ποσοστό δεν είναι, τουλάχιστον ακόμα, ικανό να ανακατατάξει τα κόμματα.

Οι κεντρώοι ωστόσο δείχνουν πια πως η επιλογή τους δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε αυτονόητη. Η σημασία της θεσμικής διακυβέρνησης δεν εξισώνεται αυτομάτως με τον κίνδυνο επιστροφής στην περίοδο 2015 – 2019. Η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει τα αιτήματα και τη στάση του συγκεκριμένου ακροατηρίου σοβαρά υπόψη της, ειδικά αν θέλει να διατηρήσει τα επίπεδα πολιτικής επιρροής που είχε πάνω του. Παράλληλα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης μπορούν να χαίρονται γιατί η μάχη του Κέντρου δεν έχει χαθεί προτού καν δοθεί, αλλά και να προβληματίζονται γιατί παρά τη σαφή κριτική που γίνεται στις κυβερνητικές επιλογές, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ έχουν καταφέρει να θεωρηθούν σοβαρές εναλλακτικές για τους κεντρώους.

Η μάχη του Κέντρου παίρνει κάποια διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά που μάθαμε να αναγνωρίζουμε τα προηγούμενα χρόνια. Το αν η κατάληξη θα είναι και αυτή διαφορετική θα φανεί στη διαχείριση των τριών βασικών παικτών της πολιτικής σκακιέρας και στο κατά πόσο έχουν αντιληφθεί πως η αλλαγή των συσχετισμών στο πολιτικό κέντρο μπορεί να διαμορφώσει καθοριστικά το εκλογικό αποτέλεσμα ενόψει απλής αναλογικής.