Η 67η κυβέρνηση των τελευταίων 76 ετών στη γειτονική Ιταλία είναι παρελθόν. Η παραίτηση του Μάριο Ντράγκι είναι η τελευταία πράξη του ιταλικού δράματος που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα, κι η πρώτη ενός νέου, το οποίο ενδέχεται να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκό.

Οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν στην εκτίμηση πως ο κίνδυνος να εκτροχιαστεί το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος της χώρας – αγγίζει το 151% του ΑΕΠ – είναι πια ορατός, αφού χωρίς τον Σούπερ Μάριο στο τιμόνι μιας κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας οι αγορές δεν θα είναι ήσυχες. Ούτε, όμως, κι οι ιταλοί πολίτες, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους επιθυμούσαν την παραμονή του στο Παλάτσο Κίτζι.

Οι εξελίξεις στην τρίτη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία δυστυχώς δεν αφορούν μόνο το εσωτερικό της. Αφορούν το σύνολο της Ενωσης. Τα νούμερα δείχνουν καθαρά ότι η ιταλική πολιτική κρίση θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την ευρωζώνη σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή με τόσα μέτωπα ανοιχτά.

Οι ευρωπαϊστές ανησυχούν ακόμη και για το Ταμείο Ανάκαμψης. Σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η επιτυχία της απορρόφησης των πόρων του από την Ιταλία θεωρείται κρίσιμη ώστε να ξεκινήσουν οι Ευρωπαίοι οποιαδήποτε συζήτηση για κάποιου είδους μονιμοποίησή του. Ταυτόχρονα, πολλοί φοβούνται για το τι θα σημάνει γεωπολιτικά μια επιστροφή των ρωσόφιλων κομμάτων Φόρτσα Ιτάλια και Λέγκα στην εξουσία.

Ο κεντρικός τραπεζίτης που απέδειξε πως έχει και καρδιά και μυαλό έκανε ό,τι χρειάστηκε για την Ευρώπη. Τώρα, η Ευρώπη πρέπει να αποδείξει ότι έχει μελετήσει το μάθημα που της έδωσε, κάνοντας ό,τι χρειαστεί από εδώ και πέρα.