Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αφήνουν το έργο τους να μιλήσει για τους ίδιους χωρίς να σπαταλούν χρόνο για τα περίφημα «φώτα της δημοσιότητας». Κάπου κάπου όμως χρειάζεται τα τελευταία να φωτίζουν και εκείνους που δεν το επιδιώκουν. Ο λόγος για τον συνθέτη, δεξιοτέχνη στο ούτι και καλλιτεχνικό διευθυντή του μουσικού σχήματος «Εν Χορδαίς» και αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Κυριάκο Καλαϊτζίδη.
Τριάντα και πλέον χρόνια υπηρετεί συνειδητά την ελληνική παραδοσιακή μουσική αλλά και αυτή της Ανατολής, κάτι που θα διαπιστώσει για άλλη μια φορά το αθηναϊκό κοινό την ερχόμενη Τετάρτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου μαζί με το τρίο του (Κ. Καλαϊτζίδης: ούτι, τραγούδι, Δημήτρης Παναγούλιας: τουμπελέκι, νταφ, μπεντίρ, Κώστας Παπαγιαννίδης: λαούτο) και τη λιβανέζα τραγουδίστρια Ghada Shbeir παρουσιάζουν τη μουσική παράσταση με τίτλο «Κύματα της Μεσογείου».
Οπως επισημαίνει ο ίδιος στα «ΝΕΑ», το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνθέσεις του από τα άλμπουμ «Εξορία», «Τα μουσικά ταξίδια του Μάρκο Πόλο» και «Ο αλησμόνητος κήπος», παραδοσιακούς μαρωνίτικους και συριακούς ύμνους, καθώς και τραγούδια από την αραβική μουσική κληρονομιά που έγιναν γνωστά στην Ελλάδα από την κορυφαία λιβανέζα τραγουδίστρια Φαϊρούζ. «Δεν μπορώ να μην αναφέρω βέβαια και τον θρακιώτικο θρήνο για την Αλωση της Πόλης «Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς» που με συγκλονιστικό τρόπο ερμηνεύει η Ghada Shbeir». Σε ένα τέτοιου είδους πρόγραμμα απώτερος στόχος του δεξιοτέχνη στο ούτι και συνθέτη είναι «η καλή «αλλοίωση» και η μετουσίωση αυτών που την προσλαμβάνουν».
Ο Κ. Καλαϊτζίδης, με τις ιδιότητες του μουσικού, συνθέτη και καθηγητή, είναι από τους καταλληλότερους για να μιλήσει για το μέλλον της παραδοσιακής μουσικής στην Ελλάδα. «Είμαι αισιόδοξος. Τόσο από την πολυετή πείρα μου στη σχολή «Εν Χορδαίς», όσο και τα τελευταία δύο χρόνια που διδάσκω στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, διαπιστώνω μία θεαματική αύξηση των νέων που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική, αλλά και ένα ξεχείλισμα ταλέντου και δημιουργικότητας. Ακούω πολύ ενδιαφέροντα και όμορφα πράγματα και είμαι βέβαιος ότι τα παιδιά αυτά θα βρουν τον τρόπο να επικοινωνήσουν με το ευρύτερο κοινό. Από την άλλη, είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια δίνονται περισσότερες ευκαιρίες ώστε η μουσική αυτή να παρουσιαστεί τόσο σε συναυλιακούς χώρους, όσο και στα ΜΜΕ. Και αυτό σίγουρα είναι ιδιαίτερα ευχάριστο».
Οσον αφορά στο μουσικό σχήμα / εργαστήρι «Εν Χορδαίς», στέκεται στο γεγονός ότι οι όποιες δυσκολίες συνάντησαν στα 29 χρόνια παρουσίας του, τους έκαναν περισσότερο δυνατούς. «Η αγάπη και η στήριξη του κόσμου μας βοήθησε να τις ξεπεράσουμε και να πορευτούμε μέχρι σήμερα» ενώ «η ιδέα του τρίο ξεκίνησε τυχαία, αλλά στην πορεία διαπίστωσα ότι ήρθε να καλύψει μία βαθύτερη ανάγκη μου να εκφραστώ μουσικά μέσα από ένα μικρότερο σχήμα, πέρα από τις παραγωγές που υλοποιούμε με το "Εν Χορδαίς" σε μεγάλα φεστιβάλ και συναυλιακούς χώρους».
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ. Για τον ίδιο, «η μουσική, πέρα από την αισθητική απόλαυση που προσφέρει, μας βοηθάει να κατανοήσουμε αυτά που μας ενώνουν. Ταξιδεύοντας με το "Εν Χορδαίς" σε μακρινούς τόπους, πολύ πέρα από τη Μεσόγειο, συνειδητοποίησα πόσο οικείος είναι για εμάς αυτός ο γεωγραφικός χώρος που περικλείεται από τη θάλασσα των αρχαίων πολιτισμών και των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών». Οσον αφορά στην παραδοσιακή μουσική την περιγράφει «ως αναπόσπαστο κομμάτι της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς μας, που μαζί με τη γλώσσα συγκροτούν την ατομική και συλλογική μας ταυτότητα και συνείδηση. Σε αντίθεση με τα αγάλματα, τις εικόνες, τους ναούς, τα θέατρα και όλα τα θαυμαστά μνημεία ή αντικείμενα που παραλάβαμε από το παρελθόν και τα αντιλαμβανόμεθα με την όραση ή περιδιαβαίνουμε εντός τους, η μουσική και η γλώσσα έχουν ως υποκείμενα εμάς τους ίδιους. Εμείς είμαστε οι φορείς αυτής της ζώσας παράδοσης που εξελίσσεται δυναμικά μέσα στον χρόνο, από γενιά σε γενιά συσσωρεύοντας ένα πλούτο γνώσης και αισθητικής ομορφιάς. Αυτό λοιπόν που ονομάζουμε συμβατικά "παραδοσιακή μουσική", ως τέχνη λειτουργεί και λειτουργείται με έντονη αμεσότητα, διεισδύοντας στο αισθητό και το επιστητό ανθρώπων με διαφορετική γλώσσα, θρησκεία ή εθνότητα, ανασύροντας στην επιφάνεια κοινές ηχητικές παραστάσεις και συγκινήσεις».
Οσον αφορά στα μελλοντικά του σχέδια ετοιμάζει μαζί με τη Βασιλική Νευροκοπλή την παράσταση «Ρόδον της Ανατολής» που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του θεσμού «Ολη η Ελλάδα ένας πολιτισμός - Επέτειος μνήμης - 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή» που διοργανώνει το ΥΠΠΟΑ. Επίσης, μία παράσταση αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή σε συνεργασία με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη που θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ «Κρήτη, μια ιστορία 5+1 πολιτισμοί» του Δήμου Ηρακλείου. Το φθινόπωρο έχει προγραμματιστεί περιοδεία στον Καναδά παρουσιάζοντας έργα κοσμικής μουσικής της λόγιας περσικής, μεταβυζαντινής και οθωμανικής μουσικής όπως σώζονται στα βυζαντινά μουσικά χειρόγραφα. «Σημειώνω ότι αυτό ήταν και το θέμα της διδακτορικής μου διατριβής», συμπληρώνει. Τέλος, τον Δεκέμβριο το «Παραμύθι της μουσικής» ανεβαίνει στο Νανσί της Γαλλίας.
