Ουκρανία: ηχορρύπανση

Τα φανταστικά ναζιστικά τάγματα, οι εφευρημένες εθνοκαθάρσεις των ρωσοφώνων, το διεφθαρμένο ουκρανικό πολιτικό σύστημα που «δεν είναι δα και τόσο καλύτερο απ’ το ρωσικό, ούτε η Ουκρανία καμιά δημοκρατία άξια διάσωσης», τα «ναι αλλά και το ΝΑΤΟ την έχει περικυκλώσει τη Ρωσία» (ευτυχώς δεν είδα να επιστρατεύεται στη θεωρία της περικύκλωσης η ύπαρξη της αμερικανικής Αλάσκας), τα «ναι αλλά κι οι ΗΠΑ τα ίδια κάνανε», τα «ποιος ωφελείται;», ο γεωγραφικός ντετερμινισμός του Τιμ Μάρσαλ (σαν τα βουνά και τα ποτάμια να έχουν δική τους θέληση), ο κυνισμός των διεθνών σχέσεων, των εθνικών συμφερόντων και της εξουσίας που είναι τάχα ένα απλό, σχεδόν φυσικό, φαινόμενο και δεν αφήνουν, υποτίθεται, χώρο στο δίκαιο και στο άδικο, στο σωστό και στο λάθος, στο έγκλημα και στην καταδίκη του· έτσι θα το ‘βλεπαν βέβαια κι ο Σουν Τσου κι ο Κλάουζεβιτς και πια ο Μερσχάιμερ, λένε σε μας τους αγαθιάρηδες οι σύγχρονοι πολέμαρχοι των παραθύρων.