«Τώρα ξέρουμε γιατί κλείνουμε τα μάτια στους τυράννους»

Το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό στην Ελλάδα το 2011, όταν εκδόθηκε το πρώτο μέρος της τριλογίας «Μετρό 2033» (Καστανιώτης, μτφ. Σταυρούλας Αργυροπούλου). Η υπόθεση είχε ενθουσιάσει τους οπαδούς του μετα-αποκαλυπτικού sci fi, ενώ είχε αφήσει σχετικά μουδιασμένους όσους αντιστέκονταν στο φαινόμενο του μπεστ σέλερ που προερχόταν από τα ανατολικά (σε αυτό συνηγορούσε το γεγονός ότι το βιβλίο έγινε πετυχημένο video game). Ο κόσμος τον οποίο περιέγραφε ο 43χρονος σήμερα μοσχοβίτης συγγραφέας ήταν ο κόσμος του 2033. Λίγες χιλιάδες άνθρωποι έχουν επιζήσει σε αυτόν και δεν γνωρίζουν καν αν είναι οι τελευταίοι στη Γη. Ζουν στο μετρό της Μόσχας – το μεγαλύτερο αντιπυρηνικό καταφύγιο και τελευταίο καταφύγιο του ανθρώπινου είδους. Το 2012 οι εκδόσεις επανήλθαν με το «Μετρό 2034» και το 2018 με το καταληκτικό «Μετρό 2035». Σχετικά με τον ηθικό και κοινωνικό αποπροσανατολισμό της ρωσικής κοινωνίας μετά την Πτώση του Τείχους ο Ντμίτρι Γκλουχόφσκι, που έχει εργαστεί ως ανταποκριτής στο Ισραήλ, τη Γερμανία και τη Γαλλία, έλεγε τότε στον Νίκο Κουρμουλή και το «Βιβλιοδρόμιο»: «Η Σοβιετική Ενωση έπεσε όταν ήμουν 13. Ξεκίνησε μια άλλη ζωή, σε μια εντελώς νέα χώρα. Η φούσκα έσκασε. Οι «απελευθερωτές του κόσμου» δεν ήμασταν παρά φτηνοί υπήκοοι μιας αυτοκρατορίας που επεκτεινόταν με κάθε τρόπο». Και παρακάτω: «Η Ρωσία χωρίζεται σε δύο ομάδες: σ’ εκείνους που έχουν την εξουσία και στους άλλους. Ζητείται να είσαι πιστός στις αρχές, αφοσιωμένος στη νομιμότητα, μήπως και αποκτήσεις κάποια στιγμή σχέση με το βαθύ κράτος και επωφεληθείς. Αυτός ο διάχυτος θυμός, η πίκρα για μια ζωή με ελάχιστη αξιοπρέπεια, προβάλλεται στη μεγάλη οθόνη της νοσταλγίας του αρχετυπικού ρώσου κατακτητή. Στη Ρωσία έχουμε μια ήπια δικτατορία. Μόνο όταν τα πράγματα είναι αφόρητα, εξεγείρεται ο λαός. Αλλιώς, περιμένει… Στο θέμα της Κριμαίας με σόκαρε το γεγονός πως αρπάξαμε ένα κομμάτι γης μιας άλλης χώρας και το εμφανίσαμε ως απελευθέρωση. Το πώς εν συνεχεία κατηγορήσαμε συλλήβδην τους Ουκρανούς σαν φασίστες. Η προπαγάνδα του Πούτιν έκανε ό,τι ακριβώς και οι Ναζί: χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ για να υποκινήσει κατώτατα κοινωνικά ένστικτα και ταυτόχρονα η κυβέρνηση εξήγγειλε πως ένωνε τη χώρα, ανέπτυξε ένα δήθεν αντιγερμανικό μέτωπο. Και ο κόσμος τα κατάπινε όλα αυτά αμάσητα… Ειδικά με τον Πούτιν, στραγγίζουμε το παρελθόν μέχρι τέλους».