Πίσω από την (ψεύτικη) ομίχλη και τα μπλε φώτα που παραπέμπουν στη θάλασσα δημιουργώντας μια απόκοσμη διάθεση είναι συγκεντρωμένη μια ομάδα ανθρώπων που φορά πορτοκαλί σωσίβια. Πίσω τους, σε μια οθόνη – καθώς η πανδημία δεν επέτρεπε να στριμωχτούν – μια βάρκα μέσα στο νερό. Η βάρκα κάποια στιγμή βουλιάζει και οι νέοι επιβαίνοντες χάνονται στο νερό. Λίγα λεπτά αργότερα θα «αναστηθούν» για να πουν ο καθένας τη δική του ιστορία. Και ανάμεσά τους ο αρχηγός τους θα σηκώσει ψηλά τη βίζα του, θα τη σκίσει και θα φωνάξει «Φτάνει πια!». Ο άνδρας που σκίζει τη βίζα του δεν είναι άλλος από τον ήρωα της ελληνικής μυθολογίας Θησέα και οι σύντροφοι στη βάρκα οι νέοι που πρέπει να θυσιαστούν στον Μινώταυρο. Ολα τούτα συνέβησαν στη σκηνή του Θεάτρου Λισέου της Βαρκελώνης. Και είναι αυτή η αρχέγονη ιστορία που παίρνει μια διαφορετική διάσταση στην εποχή της προσφυγικής κρίσης και λειτουργεί αλληγορικά στη συμμετοχική όπερα «Το τέρας στον Λαβύρινθο» που μεταφράστηκε στα καταλανικά και παρουσιάστηκε στη Βαρκελώνη σε μουσική του Τζόναθαν Ντόουβ και σκηνοθεσία του Πάκο Αζορίν. Η όπερα στην οποία συμμετέχουν μη επαγγελματίες μουσικοί και μπορεί να παρουσιαστεί και χωρίς σκηνικά προγραμματιζόταν να παρουσιαστεί το 2020 με αφορμή τον πνιγμό 33.293 ανθρώπων στη Μεσόγειο και στον Ατλαντικό από το 1993 έως σήμερα στην προσπάθειά τους να φτάσουν σε έναν ασφαλή προορισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ