Η εβδομάδα που ξεκίνησε χθες θα κρίνει ποιος ή ποιοι θα διεκδικήσουν την προεδρία της Ιταλίας. Καθώς η θητεία του Σέρτζιο Ματαρέλα λήγει στις 3 Φεβρουαρίου, η πρώτη ψηφοφορία έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Δευτέρα 24 Ιανουαρίου. Οσο για το σώμα των 1.009 εκλεκτόρων (630 βουλευτές, 321 γερουσιαστές και 58 εκπρόσωποι των περιφερειών της χώρας), ετοιμάζεται για μια ενδεχόμενη «μονομαχία» ανάμεσα στον Μάριο Ντράγκι και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ή, με άλλα λόγια, ανάμεσα στην Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά της χώρας, η οποία θα σηματοδοτήσει και το τέλος της βραχύβιας πολιτικής συναίνεσης που ξεκίνησε με τη συγκρότηση της νυν κυβέρνησης, υπό τον πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, πριν από ένα περίπου χρόνο.

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι ο Ντράγκι δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του, παρά το γεγονός ότι στη συνέντευξη την οποία παραχώρησε στο τέλος του 2021, άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι η μεταπήδηση από την πρωθυπουργία στην προεδρία περιλαμβάνεται στα σχέδιά του. Ο 85χρονος Μπερλουσκόνι, από την άλλη, έχει «κλειδώσει» τη στήριξη όχι μόνο των δύο κλασικών ακροδεξιών εταίρων του – της Λέγκας του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι και των Αδελφών της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι – αλλά και ενός σημαντικού ευρωπαίου παράγοντα: Του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες, Μάνφρεντ Βέμπερ.

«Τον στηρίζω, έχει αποδείξει ότι διαθέτει τη γνώση και την εμπειρία για τη συγκεκριμένη θέση, καθώς και το κατάλληλο δίκτυο, μιας και είναι γνώριμος με τους εταίρους στην ΕΕ και μπορεί να μιλήσει απευθείας μαζί τους. Εχει δε αποδείξει ότι είναι σε θέση να εγκαταλείψει τον πολιτικό στίβο», είπε χαρακτηριστικά το στέλεχος των γερμανών Χριστιανοκοινωνιστών για να προσθέσει: «Πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να αποδείξει ότι είναι σε θέση να ενώσει».

Το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι η προεδρική εκλογή στην Ιταλία δεν αποτελεί μια τυπική διαδικασία – ειδικά αυτή τη φορά. Το γιατί το περιγράφει εύστοχα η γαλλική «Le Monde»: «Ολοι γνωρίζουν ότι αυτό που διακυβεύεται πέρα από την εκλογή, είναι η επιβίωση του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού». Είναι δε κάτι που φαίνεται πως ισχύει είτε ο Ντράγκι επιλέξει να είναι υποψήφιος είτε όχι. Κι αυτός, πιθανώς, είναι ένας από τους λόγους που κάνουν αρκετούς να αναζητούν εναγωνίως εναλλακτική λύση, είτε σε κάποιο τρίτο πρόσωπο είτε στην παραμονή του Ματαρέλα στην προεδρία για μία ακόμη επταετία (αν και ο ίδιος έχει δηλώσει επανειλημμένως πως δεν το επιθυμεί).