Ειδικές αποστολές

Ας είμαστε ειλικρινείς: Ποιος θα μπορούσε να ψάξει σε σκοτεινούς διαδρόμους ενάμιση χρόνο νωρίτερα για να αμφισβητήσει τον Δημήτρη Λιγνάδη; Στο απαιτούμενο θεσμικό πλαίσιο, το κατάλευκο ποινικό μητρώο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εμπόδιο για την προώθηση στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο. Και η αλήθεια είναι ότι, από όλους εκείνους που σήμερα λένε ότι γνώριζαν, εκείνη την ώρα κανείς δεν μίλησε. Ούτε καν υπαινιγμοί και ανώνυμα σχόλια στο Διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια δεν διατυπώθηκαν - που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια κινητοποίηση και να δημιουργήσουν αναχώματα. Απεναντίας, όλοι, από παντού, φρόντιζαν να φαίνονται όσο καλύτερα γινόταν στα φωτογραφικά ενσταντανέ από παραστάσεις και εκδηλώσεις. Προφανώς και γνώριζαν αρκετοί - πρωτίστως τα θύματα σε αυτή τη δυσώδη υπόθεση. Η εξήγηση, ωστόσο, ότι τα στόματα παρέμεναν ερμητικά κλειστά επειδή η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη επέβαλε μια γενικευμένη σιωπή, δεν πείθει ούτε καν αυτούς που την επικαλούνται. Εάν τα θύματα, τότε και νωρίτερα, δεν μπορούσαν να βγουν στο προσκήνιο, η Κουμουνδούρου γιατί δεν ακολούθησε διαφορετικό δρόμο; Απλούστατα, επειδή ακόμη κι αν ιδιωτικώς γίνονταν συζητήσεις, το ζήτημα Λιγνάδη περιοριζόταν στο πλαίσιο της ιδιωτικότητας - και μιας ιδιαιτερότητας που πολλοί τη συνέδεαν με τα ατομικά δικαιώματα. Ο Λιγνάδης δεν ήταν μόνον ένα golden boy στον χώρο του θεάτρου, αλλά απολάμβανε ένα κύρος που ενίσχυε την εξουσιαστική θέση του. Ακόμη και πριν βρεθεί στο τιμόνι του Εθνικού.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις είναι ξεκάθαρο ότι έχουν αιφνιδιάσει το Μαξίμου. Οπως έχουν αιφνιδιάσει κάθε κομματικό επιτελείο. Δεν πρόκειται για υπόθεση που έναν μήνα νωρίτερα βρισκόταν στο τραπέζι, ώστε να έχουν καταστρωθεί σχέδια δράσης. Και κυρίως γι' αυτό καταγράφηκαν διαχειριστικά λάθη που προκάλεσαν αλλεπάλληλα βραχυκυκλώματα. Υπό αυτή την έννοια, ο Γιώργος Γεραπετρίτης ανέλαβε έναν ρόλο ηλεκτρολόγου όλη την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς στο Μαξίμου έγινε αντιληπτό ότι απαιτείται να μπει άμεσα σε εφαρμογή ένα πλάνο αντεπίθεσης - πέρα από τον Λιγνάδη και τη δική του πορεία στα ανακριτικά γραφεία.

Η ειδική αποστολή του υπουργού Επικρατείας περιελάμβανε επικοινωνιακού και θεσμικού χαρακτήρα παρεμβάσεις. Το «πακέτο» με τις εννέα δράσεις που θα θωρακίζουν τα θύματα και εν γένει το ελληνικό #ΜeΤoo και παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πέρασε από τα χέρια του. Οπως υπήρξε βασικός εισηγητής και της κίνησης για την αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή για το επίπεδο της Δημοκρατίας και του δημόσιου λόγου. Μέσα στον ορυμαγδό των αποκαλύψεων και καταγγελιών, η δημόσια συζήτηση, έτσι κι αλλιώς, είχε ξεφύγει από τις ράγες και η αδράνεια δεν αποτελούσε ενδεδειγμένη συνταγή. Το ασυνήθιστο είναι ότι ο Γεραπετρίτης σχεδόν ανέλαβε τις τελευταίες ημέρες κι έναν ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου για την υπόθεση, επιδιώκοντας να διορθώσει τις επικοινωνιακές αστοχίες - κατά την πρωθυπουργική παραδοχή - της Λίνας Μενδώνη και όχι μόνον. Αν η υπουργός Πολιτισμού είχε αναγκάσει τον Λιγνάδη να παραιτηθεί με την πρώτη δημόσια καταγγελία, έστω και ανώνυμη, τότε η παραίτηση δεν οφείλεται «σε προσωπικούς  λόγους», όπως είχε διαμηνύσει εκείνη την ημέρα ο Χρήστος Ταραντίλης. Οι αρχικές αντιδράσεις αυτοπροστασίας προφανώς δημιούργησαν παρενέργειες.

Ο συνταγματολόγος Γεραπετρίτης πήγε στη Βουλή για να συγκρουστεί μετωπικά με την αντιπολίτευση, ενώ ακολούθησε και μια σειρά παρεμβάσεων σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Ο νομικός πολιτισμός που υπηρετεί δεν επιτρέπει σε μια ευνομούμενη πολιτεία «να ρίξει στα σκυλιά» τον Λιγνάδη και κάθε διωκόμενο, αλλά δεν προσφέρει και την παραμικρή κάλυψη. Η κινητοποίηση του υπουργού Επικρατείας, ωστόσο, έχει κι άλλες αιτίες. Η πολεμική κατά του «επιτελικού κράτους» με φόντο το χιονισμένο τοπίο, θα αποτελούσε από μόνη της έναν σοβαρό λόγο για το μπαράζ των δημόσιων παρεμβάσεων. Πολύ περισσότερο όταν μπαίνει στην τελική ευθεία η κατάρτιση του  Επιτελικού Κράτους ΙΙ που θα ρυθμίζει τις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλων φορέων έξω από τον κεντρικό κρατικό πυρήνα - διορθώνοντας μελλοντικές χαοτικές καταστάσεις. Για τον Γεραπετρίτη είναι το δικό του «παιδί» που θα έσπευδε να προστατεύσει...