«Ρίξατε φως με το καθαρό βλέμμα του αρχιτέκτονα (…). Θεωρούσα βέβαιο ότι το ανάκτορο (…) υπήρχε στο εσωτερικό του Τελεστηρίου. Μου έλειπαν όμως πάντα οι αρχιτεκτονικές αποδείξεις (…). Τώρα υπάρχει, επιτέλους, απόλυτη σαφήνεια για όλα αυτά που προέρχεται από το σταθερό χέρι αρχιτέκτονα (…). Ολη η επιστήμη θα σας ευγνωμονεί για την πράγματι οριστική λύση του προβλήματος του ανακτόρου». Με αυτά τα θερμά λόγια ο γερμανός αρχαιολόγος Otto Rubensohn, επίσης μελετητής του ιερού της Ελευσίνας, το 1951 συνόψιζε εύστοχα τον ρόλο και τη συμβολή του Τραυλού γενικότερα στην επιστήμη της αρχαιολογίας. Ο Ιωάννης Τραυλός (1908-1985) θα αποδειχθεί μια μοναδική, σχεδόν μυθική προσωπικότητα εξαιρετικά ταλαντούχου και εμπνευσμένου ερευνητή με αυθεντικό, φυσικό ταλέντο «αναδημιουργού» της αρχαιότητας. Η προσωπική του ιστορία είναι η ιστορία των αντιλήψεων της εποχής του για την αρχαιολογική κληρονομιά του τόπου, τη διεθνή της ακτινοβολία, την πολιτισμική της σημασία και τους τρόπους αποκατάστασης και ανάδειξής της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή