Ο χαμένος χρόνος της Μεσογείου

Ο «Πρώτος άνθρωπος» του Αλμπέρ Καμύ είναι η εξιστόρηση μιας ζωής σε επεισόδια, χωρίς να είναι η αυτοβιογραφία του μεγάλου συγγραφέα. Το alter ego του είναι ο Ζακ Κορμερί, ο οποίος γεννιέται και ενηλικιώνεται στο Αλγέρι, αναζητά τον πατέρα του, ο οποίος έχει πεθάνει έναν χρόνο μετά τη γέννησή του, ανακαλεί στιγμιότυπα από τη μαθητική ζωή και τους γάλλους αποίκους στην Αλγερία. Ωριμος άντρας πλέον, ζει στη Γαλλία και αναρωτιέται σε ποια πλευρά της Μεσογείου ανήκει. «Τελικά, θα μιλήσω για κείνους που αγαπούσα» γράφει ο ίδιος ο Καμύ σε μια σημείωσή του. Η ύπαρξη του βιβλίου (εκδόθηκε το 1995 από τον Λιβάνη και επανεκδόθηκε στον Καστανιώτη, το 2017, στην ωραία μετάφραση της Ρίτας Κολαΐτη) οφείλεται στην τυχαιότητα, την οποία ο Καμύ φρόντισε να συμπεριλάβει ουκ ολίγες φορές στα κείμενά του. Βασίζεται στις 144 χειρόγραφες σελίδες που βρέθηκαν στη δερμάτινη τσάντα του, ύστερα από το αυτοκινητικό δυστύχημα του 1960 στην πόλη Σανς, όπου έχασε τη ζωή του (λίγες ημέρες αργότερα θα υπέκυπτε και ο συνεπιβάτης στο Facel Vega, Μισέλ Γκαλιμάρ). Κατά την επεξεργασία των σημειώσεων οι ειδικοί θεωρούν ότι ο συγγραφέας ήθελε να αφήσει μια «αναζήτηση του χαμένου χρόνου για τους φτωχούς», ένα opus magnum που θα πλησίαζε την καλειδοσκοπική τεχνική του «Οδυσσέα».