Η ελληνοτουρκική κρίση και οι προοπτικές της

Μία ακόμη ελληνοτουρκική κρίση εξελίσσεται με έντονη διπλωματική δραστηριοποίηση και απροσδιόριστο τέλος. Στα «προεόρτιά» της εντάσσεται η συμφωνία Τουρκίας – καθεστώτος Σάρατζ στη Λιβύη για την ΑΟΖ και οι παράνομες τουρκικές έρευνες και γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Η Ελλάδα εντός τριμήνου κατόρθωσε να συνάψει συμφωνίες οριοθετήσεως ΑΟΖ με την Ιταλία και μερικώς την Αίγυπτο. Είχε προηγηθεί, τέλη Ιουλίου, η ένταση με την έρευνα του «Oruc Reis» περίπου 100 ν.μ. νοτίως του Καστελλορίζου. Η συμφωνία Ελλάδος – Αιγύπτου απετέλεσε απάντηση στο παράνομο Τουρκολιβυκό Σύμφωνο το οποίο διεμβολίζει, ενώ προσδίδει στην Ελλάδα κυριαρχικά δικαιώματα σε περιοχές που επί χρόνια παρέμεναν διεθνή ύδατα. Ασφαλώς μειονεκτεί στο γεγονός πως δεν τηρήθηκε η αρχή της μέσης γραμμής σε βάρος της Ελλάδος και επιπλέον εγείρει εύλογα ερωτήματα ως προς τη μελλοντική επέκτασή της προς Ανατολάς. Η Τουρκία δεν αποδέχθηκε την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία και αντέδρασε έντονα με διακοπή επ’ αόριστον των διερευνητικών συνομιλιών και με την αποστολή του «Oruc Reis» για έρευνα εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδος όπου παραμένει. Μετά την έντονη διπλωματική δραστηριοποίηση, ο διεθνής παράγων εν γένει τάσσεται στο πλευρό της Ελλάδας και καταδικάζει τις μονομερείς, προκλητικές τουρκικές ενέργειες, συνιστώντας εντούτοις αυτοσυγκράτηση, διάλογο και διαπραγματεύσεις. Η μόνη στρατιωτική παρουσία, εκτός των άμεσα εμπλεκομένων, είναι γαλλική. Ολη αυτή την περίοδο οι Ενοπλες Δυνάμεις εξετέλεσαν κατά γράμμα τις πολιτικές εντολές και επέδειξαν αξιοζήλευτη ετοιμότητα, δεδομένων των πενιχρών αμυντικών δαπανών. Αυτό πιστώνεται και στην ηγεσία και στο προσωπικό. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή τις ακόλουθες δυσχέρειες: