Τέσσερα ζητήματα για τον Αρισταίνετο

Στην κριτική μου για την έκδοση των Ερωτικών Επιστολών του Αρισταίνετου από τον Β. Βερτουδάκη (Αθήνα 2018: Gutenberg), που δημοσιεύτηκε στο «Βιβλιοδρόμιο» της 11-07-20, διατύπωσα θετική άποψη όσον αφορά τη μετάφραση αλλά εξέφρασα επιφυλάξεις για το υπόλοιπο βιβλίο και κυρίως για τα σχόλια. Συγκεκριμένα, χαρακτήρισα τη μέθοδο του φιλολογικού σχολιασμού που ακολουθεί ο συγγραφέας «κυρίως εμπειρική, περιστασιακή, επιφανειακή και κάποτε πρόχειρη»· εντόπισα απροσδόκητα κενά στην αρχαιογνωστική του κατάρτιση· επισήμανα τη «μη συστηματική αναγνώριση των οφειλών του σε άλλους μελετητές», προσθέτοντας ότι στο υπόμνημα υπάρχουν «εκατοντάδες «ορφανά» σχόλια», δηλαδή σχόλια χωρίς παραπομπή, και ότι ορισμένες φορές χρησιμοποιεί το «παράβαλε» στη θέση του «βλέπε»· υπογράμμισα ότι υποτιμά το εκτενές και εμπεριστατωμένο υπόμνημα της Anna Tiziana Drago, και ότι η στάση του «γίνεται κάποτε σκανδαλώδης»· υποστήριξα ότι ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί να αναδείξει την «πρωτοτυπία» των πληροφοριών και των επισημάνσεων του υπομνήματός του «είναι όχι σπάνια ανορθόδοξος»· και εξήγησα ότι τα βιβλικά και νεοελληνικά παραδείγματα που προσέθεσε στον σχολιασμό των επιστολών έχουν «μηδενική ερμηνευτική χρησιμότητα», με πιθανότερο επακόλουθο «να προκαλέσουν σύγχυση και παρερμηνείες» στον μη ειδικό αναγνώστη. Η παραπάνω κριτική συνοδεύτηκε παντού από πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα, την εγκυρότητα των οποίων ο Β. δεν αμφισβήτησε στην απάντησή του («Βιβλιοδρόμιο» 01-08-20) και συνεπώς απεδέχθη.