Δεκαέξι χρόνια μετά τη νύχτα της ζωής του, ο Αγγελος Χαριστέας (ξανα)ζεί την ίδια στιγμή και την απολαμβάνει σαν να συμβαίνει τώρα. Και σαν να συμβαίνει πάντοτε!

Ενας ολόκληρος λαός και ολάκερος ο Ελληνισμός στροβιλίζονταν στους ρυθμούς τους και όταν επέστρεψαν οίκαδε ο πανζουρλισμός ξεπέρασε κάθε φαντασία, αλλά ελόγου του δραπέτευσε στο χωριό του!

Ο Αγγελος γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1980 στο Στρυμονικό Σερρών, αφιέρωσε στους συγχωριανούς του τον θρίαμβο και τους είχε τάξει να γιορτάσουν μαζί τα επινίκια, όπερ και εγένετο. «Αυτό που έζησα εκείνες τις μέρες ήταν υπεράνω πάσης φαντασίας» σχολιάζει. Καθόμουν στο σπίτι και έρχονταν συνεχώς άνθρωποι, γνωστοί και άγνωστοι, απ’ όλο τον νομό, λες και ήμουν βασιλιάς ή αρχιεπίσκοπος και έπρεπε να υποβάλουν τα σέβη τους. Κανονικό λαϊκό προσκύνημα, μάλιστα ο καθένας μού έφερνε και ένα δώρο».

Συν τοις άλλοις έχει φυλάξει και τα μπλουζάκια που συνήθιζε να φοράει για γούρι μέσα από τη φανέλα της Εθνικής: και εκείνο με τη φωτογραφία του ανιψιού του (από την αδερφή του), του Δημήτρη, που είχε γεννηθεί μερικούς μήνες πριν, αλλά και αυτό στο οποίο εικονιζόταν η μούρη του γάλλου επιθετικού χαφ Γιόχαν Μικού και έχει τη δική της ιστορία…

«Με τον Μικού παίξαμε μαζί για τρία χρόνια στη Βέρντερ και εκτός από τη συνεργασία είχαμε και μεγάλη φιλία. Εκείνη τη χρονιά κατακτήσαμε τον τίτλο στην Μπουντεσλίγκα, αλλά, αν και ήταν σπουδαίος παίκτης, δεν χώρεσε στην αποστολή του Euro λόγω της παρουσίας του Ζιντάν» εξηγεί ο Αγγελος. «Αποφάσισα λοιπόν να τον τιμήσω στον αγώνα με τη Γαλλία φορώντας από μέσα το μπλουζάκι με τη φωτογραφία του και μόλις έβαλα το γκολ σήκωσα τη φανέλα μου για να φανεί ο Γιόχαν. Οταν επιστρέψαμε στη Βρέμη για την επόμενη σεζόν, έγινε χαμός με το μπλουζάκι και μάλιστα γυρίστηκε και μια μικρή ταινία με αυτή την ιστοριούλα»!

«Ζούσαμε σε συννεφάκι»

Τότε ο Χαριστέας, που έχει να επιδείξει ένα πλούσιο βιογραφικό (Αρης, Αθηναϊκός, Βέρντερ Βρέμης, Αγιαξ, Φέγενορντ, Νούρνμπεργκ, Μπάγερ Λεβερκούζεν, Αβινιόν, Σάλκε, Παναιτωλικός, Αλ Νασρ), ήταν 24 ετών. «Εάν ήμουν μεγαλύτερος, θα στενοχωριόμουν περισσότερο διότι δυστυχώς αυτός ο θρίαμβος δεν κεφαλαιοποιήθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο και πήγε στράφι. Τότε ζούσαμε στο συννεφάκι μας και ίσως δεν προβληματιστήκαμε πολύ για το πώς θα αξιοποιούνταν συνολικά ο θρίαμβος. Ο καθένας μας σε προσωπικό επίπεδο το κατάφερε, αλλά δυστυχώς δεν κάναμε βήματα προς τα εμπρός. Οταν αποχωρήσαμε, έμειναν να φυλάνε τις Θερμοπύλες ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης, κράτησε για κάποια χρόνια ακόμα εκείνη η μαγική σκόνη, αλλά ύστερα χάθηκε…».

Ο Αρης

Εδώ κι έναν χρόνο ο Χαριστέας ανέλαβε τη θέση του αθλητικού διευθυντή του Αρη. «Πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη δουλειά μου, διότι ασχολούμαι με την ομάδα που αγαπώ από μικρό παιδί. Θεωρώ ότι φοιτώ στο… πανεπιστήμιο και πιστεύω ότι εάν επιζήσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο μπορείς να τα καταφέρεις ακόμη και στους μεγαλύτερους συλλόγους του κόσμου. Δεν έχω πρόβλημα με την πίεση, την αντέχω, αλλά δυστυχώς, εάν δεν έχεις χώρο και χρόνο να κάνεις κάποια πράγματα, δύσκολα μπορείς να αφήσεις κάποιο αποτύπωμα. Την καλύτερη κουβέντα μού την είχε πει ο παλιός παίκτης, προπονητής και μέντοράς μου στον Αρη, ο Γιάννης Μιχαλίτσος: «Ρε Αγγελε, άσε τα πλάνα διετίας και τέτοια χαζά. Στην Ελλάδα πρέπει να κάνεις πλάνα μιας εβδομάδας, κι αυτά πάλι μεγαλεπήβολα θα είναι»»!