Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η ελληνική γεωργία κινήθηκε την τελευταία δεκαετία σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον χαρακτηριζόμενο κυρίως από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και της παρατεταμένης ύφεσης.
Βιώνουμε το μεταίχμιο μιας νέας περιόδου, όπου ο πρωτογενής τομέας καλείται να αντιμετωπίσει επιπρόσθετα και τις επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης του κορωνοϊού. Η παρούσα κατάσταση δίνει τη δυνατότητα να εφαρμοστούν τα διδάγματα, όπως αποκομίσθηκαν μετά την οικονομική κρίση, αποτελώντας τη βάση για επαναξιολόγηση και επαναπροσδιορισμό ενός νέου προτύπου αγροτικής επιχειρηματικότητας.
Ευκαιρία. Ο πρωτογενής τομέας εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, ο οποίος στην παρούσα συγκυρία αναδεικνύεται πρωτοπόρος για την προσπάθεια στήριξης και αντιμετώπισης των επιπτώσεων της πανδημίας.
Ο αγροτικός τομέας πρέπει να ακολουθήσει μία πορεία βασισμένη στις αρχές της ανταγωνιστικότητας, της παγκόσμιας ατζέντας για την Αειφόρο Ανάπτυξη 2030, της Συμφωνίας των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή και της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Καθώς και τις γενικότερες στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης (όπως τη Στρατηγική από το Αγρόκτημα στο Πιάτο), η οποία εξακολουθεί να είναι ο μεγαλύτερος τροφοδότης κεφαλαίων της ελληνικής γεωργίας, μιας και τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ διοχετεύουν κάθε χρόνο περίπου 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ στον πρωτογενή μας τομέα.
Η περίοδος 2021-2027. Η Ευρωπαϊκή Αγροτική Πολιτική της επόμενης περιόδου 2021-2027 εξακολουθεί να στηρίζεται στους δύο βασικούς πυλώνες α) την Κοινή Αγροτική Πολιτική και β) την Κοινή Αλιευτική Πολιτική.
Οι βασικές προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε στην εκπόνηση αυτής της στρατηγικής, είναι πρωτίστως οι πιέσεις που θα ασκηθούν για τον προϋπολογισμό της ΚΑΠ και ΚΑλΠ, ιδίως και με τα νέα δεδομένα της υγειονομικής κρίσης, και αφετέρου τα καίρια ζητήματα της ανανέωσης των γενεών, της πρόσβασης στη γνώση, στην καινοτομία και στις γεωργικές συμβουλές καθώς και της προώθησης της υγιούς αγροτικής συλλογικότητας. Διανύουμε δε περίοδο σχετικής διαβούλευσης, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαιρετική ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων του αγροτικού τομέα. Μία ευκαιρία επανεκκίνησης της παραγωγικής διαδικασίας, σε νέες βάσεις βιωσιμότητας και ανταγωνιστικότητας στο πλαίσιο ενός «Νέου Πρότυπου Αγροτικής Επιχειρηματικότητας» προσανατολισμένου στις ανάγκες της αγοράς. Βασικές προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι:
n Η ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού. Ο ελληνικός αγροτικός πληθυσμός είναι γερασμένος. Οι αγρότες ηλικίας μέχρι 35 ετών αποτελούν μόλις το 7% των αρχηγών των γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Συνεπώς, είναι επιτακτική η ανανέωσή του.
n Η εκπαίδευση και η καινοτομία στην παραγωγική διαδικασία. Είναι γνωστό ότι ο αγροδιατροφικός τομέας στη χώρα μας υστερεί σε ανταγωνιστικότητα και παρουσιάζει συρρίκνωση διείσδυσης σε παλαιές και νέες αγορές. Η επένδυση στο «τρίγωνο της γνώσης», εκπαίδευση - έρευνα - καινοτομία, θα μπορούσε να αποτελέσει πρόκληση για τη χώρα μας.
n Στην προώθηση των συλλογικών αγροτικών σχημάτων. Η ελληνική γεωργία χαρακτηρίζεται μεν από πληθώρα αγροτικών εκμεταλλεύσεων, όμως μικρής έκτασης. Βασικό εργαλείο το οποίο μπορεί να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά τους είναι ο συνεργατισμός και η προώθηση των ομάδων και των οργανώσεων των παραγωγών.
Το μέλλον του αγροτικού τομέα. Ο πρωτογενής μας τομέας μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό πυλώνα ανάπτυξης για την επόμενη μέρα και κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης. Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην υλοποίηση συγκεκριμένων και ουσιαστικών πολιτικών και δράσεων με μακροπρόθεσμο προγραμματισμό, σε συνεργασία πάντα με όλους τους αγροτικούς παραγωγικούς φορείς.
Ο Κωνσταντίνος Ν. Μπαγινέτας είναι γενικός γραμματέας Αγροτικής Πολιτικής & Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων
