Με το ξέσπασμα του Κριμαϊκού Πολέμου (1853 – 1856), ο Οθων πίστευε εσφαλμένα ότι θα μπορούσε να αποκομίσει εδαφικά οφέλη για λογαριασμό του βασιλείου του, κάτι που δεν είχε καταφέρει ως εκείνη τη στιγμή και αποτελούσε και έναν από τους λόγους της λαϊκής δυσαρέσκειας εις βάρος του. Η αποστολή κρυφών στρατιωτικών ομάδων σε  Ηπειρο, Θεσσαλία και Μακεδονία αποσκοπούσε σε αυτόν τον σκοπό. Οι χειρισμοί του και παρά τις προειδοποιήσεις των ελλήνων πρεσβευτών σε Αγγλία και Γαλλία αποδείχθηκαν εσφαλμένοι (υπενθυμίζεται ότι ο πόλεμος διεξαγόταν μεταξύ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από τη μία πλευρά και των συμμαχικών δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Σαρδηνίας από την άλλη). Τον Φεβρουάριο του 1854 ο Ναπολέων III αφού υπενθύμισε τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει η Γαλλία στην Ελλάδα έκανε σαφές ότι μια επίθεση κατά των Οθωμανών θα ισοδυναμούσε με μια επίθεση κατά της Γαλλίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή