Η εγκληματική πολιτική της σύνδεσης από την κυβέρνηση με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά Λέσβο, Λέρο, Κω, Σάμο και Χίο με τον αριθμό των «φιλοξενουμένων στα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης…» που διατηρεί κάθε νησί, καθιερώνει νέα ήθη, που πλήττουν πισώπλατα τις προσπάθειες που γίνονται για επαναφορά του καθεστώτος μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ. Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να ψηφοθηρήσει με τους κατοίκους των νησιών, την τελευταία ημέρα εκπνοής της 6μηνης προθεσμίας που η ίδια είχε δώσει, χωρίς να διαπραγματευθεί με τους εταίρους και μη αναζητώντας άλλο ισοδύναμο μέτρο (28 εκατομμύρια ήταν συνολικώς την τελευταία φορά), με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ουσιαστικά λέει στους νησιώτες «αν θέλετε μειωμένους συντελεστές, φιλοξενήστε παραπάνω μετανάστες στα νησιά σας». Αυτή η πολιτική δεν ενέχει καμία αναπτυξιακή προοπτική για τα νησιά μας. Αντιθέτως, προκύπτει ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να καταστήσει τα νησιά μας φυλακές για χιλιάδες δυστυχισμένους μετανάστες, αρκεί να ξεγελαστούν προσωρινώς οι νησιώτες ότι δήθεν διατηρούνται οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ. Ιστορικώς, μετά την καθιέρωση του ΦΠΑ στη χώρα μας, κρίθηκε σκόπιμο ο φόρος αυτός να είναι μειωμένος κατά 30% στη Δωδεκάνησο, η οποία ενσωματώθηκε στον Εθνικό κορμό αργότερα από άλλες περιοχές, είναι η πιο απομακρυσμένη νησιωτική περιοχή, συνορεύει με τη «φίλη» γείτονα Τουρκία και αποτελεί την εμπροσθοφυλακή μας απέναντι σε κάθε επιβουλή. Το καθεστώς αυτό επεκτάθηκε αργότερα και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, για να καταργηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Για όσους θέτουν θέμα ισότητας στα φορολογικά βάρη, αντιπαραθέτω την παντελή άγνοιά τους για την κατάσταση στα νησιά που δεν είναι μόνο τουριστικοί παράδεισοι, όπως νομίζουν, αλλά περιοχές που η πολιτεία έχει αφήσει στο έλεος του Θεού, τόσο από πλευράς συγκοινωνιών, παροχής υγείας και περίθαλψης όσο και από πλευράς αντιμετώπισης του τεραστίου κόστους μεταφοράς προϊόντων και ανθρώπων.

Μια στοιχειώδης μελέτη εύκολα δείχνει τι πληρώνουν οι νησιώτες, ακόμη και για το πλέον απλό ιατρικό περιστατικό, ή τι στοιχίζει η πρώτη ύλη μέχρι που να φθάσει στον νησιώτη παραγωγό. Η κυβέρνηση αντί να επαναφέρει τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ, που η ίδια κατάργησε, θέτει έναν όρο που θα βρούμε μπροστά μας. Επιτέλους, ας γίνει αντιληπτό ότι τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νησιά έχουν μόνιμο χαρακτήρα, αφού πάντα τα χωρίζει η θάλασσα από την ηπειρωτική Ελλάδα, και συνεπώς η στήριξή τους πρέπει να είναι διαρκής. Οπως διαρκής πρέπει να είναι και ο αγώνας της πολιτείας για ειδικό φορολογικό καθεστώς σε κάθε νησί της χώρας, όπως συμβαίνει σε αρκετά νησιά της ΕΕ.