Αναζήτηση
Κύριε Διευθυντά,
«Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» (ΔΗΜΟΣΘ. Ολυνθιακός α’ (1) (2-15) Και… πόσον εύκολο είναι αυτό… Και πόσον επωφελές και στην ιδιωτική, αλλά, πολύ περισσότερο, στην δημόσια ζωή… καθώς, αναδρομικά, αναδεικνύει «σοφούς στοχασμούς», «σοφά εφευρήματα», «σοφές επιστημονικές αξιολογήσεις», μελέτες και πορίσματα πάντα αναδρομικά… αλλά, όχι ολιγώτερο, και «από καναπέ» δημοσιογραφική λαιμαργία…
Οπως ο συνεργάτης σας που, μέσα από συνεχείς και, λόγω θέσης, απρόσβλητες από την κοινή λογική κατακρίσεις, διατρέχει ανεμπόδιστα τον ορθό λόγο και τον μεταμορφώνει όπως θεωρεί… Και, με συνεχώς επαυξανόμενην επιπόλαια έπαρση, κατάληξε στο πεζοδρομιακό «ντενεκέδες ξεγάνωτοι κ.λπ.». Και, ο ίδιος αρθρογράφος της απελπισίας, επικαλείται το πόρισμα σχετικής μελέτης από κ. Συνολάκη κ.ά. Και ξεχνάει ο κριτής ότι σε στιγμές ραγδαίας καταστροφής είναι αδύνατη πρακτικά η όποια «στοίχιση ανά τριάδες και μεθοδικό ταχύ βάδισμα ή τρέξιμο» μέσα από προσχεδιασμένες (πάντα από σοφούς προμελετητές) διεξόδους… Δεν θα σταθώ, ως παράδειγμα στους προσφάτους σεισμούς της Κεφαλλονιάς όπου, παρά τις φοβερές καταστροφές, οι κάτοικοι διασώθηκαν και διερωτώμαι: Αλήθεια, μήπως κρατούσαν στα χέρια των σεισμικό σχεδιογράφημα από ειδικούς; Και, ακόμη περισσότερο, στις φλογοκομμένες περιοχές της Ηλείας με τους πολλούς νεκρούς… Αλήθεια, και εκεί λιθοβολήθηκαν δημόσια πρόσωπα εν ονόματι της έλλειψης σχετικής προπαίδειας με οδηγίες για μεθοδική διαφυγή από τον κίνδυνο… Οπως και τώρα: Ξεσηκωμός δημοσιογράφων χωρίς αντικειμενική, μονάχα επαγγελματικήν αξιολόγηση, κραυγές απ’ όλα τα πολιτικά παράθυρα… «φωτιά, δουλειά που μού ‘δωσες»… Μόνον μία ερώτηση για τον συνεργάτη σας με το στυφό πρόσωπο, αλλά και για όλους -όλους ανεξαιρέτως – τους «δημοσιογράφους» αυτής της υποτιμημένης πολιτικολογίας: Σε μία ξαφνική και τεράστια πυρκαϊά σε κάποιο δωμάτιο του χώρου των, πώς θα προσπαθούσαν να διασωθούν; Θα υπολόγιζαν το χρόνο που χρειάζεται η φωτιά μέχρι να φτάσει στις σκάλες οπότε, αν τους εξυπηρετούσε, με τακτ και ψυχραιμία, χωρίς «πατείς με, πατώ σε» θα βάδιζαν μέχρις αυτές; Ή θα έτρεχαν ανεξέλεγκτα όπου λάχει, ακόμη και μέχρι τα μπαλκόνια για άλμα;
Κύριε κριτή, από την όποια και για όποια πολιτική φατρία,
Ο λαός βίωσε, βιώνει και πενθεί με το δικό του επώδυνα τρόπο τα τρομερά γεγονότα του καιρού μας. Σας παρακαλούμε λοιπόν, ανακόψετε τις άκομψες απαισιόδοξες και μισητές κριτικές και αφήστε μας στην ησυχία μας… Αρκετά μας βασάνισαν οι καταστροφές… Οχι και εσείς…
Ιωάννης Κάνδυλας
Μια συνεχής, εντεινόμενη «διαρροή»
Κύριε Διευθυντά,
Το φαινόμενο της μετανάστευσης νέων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο σε χώρες του εξωτερικού προς αναζήτηση μιας καλύτερης εργασιακής ευκαιρίας, το οποίο αποκαλείται «brain drain» ή «διαρροή εγκεφάλων», δημιουργεί ανησυχία καθώς εντείνεται όλο και περισσότερο. Αναμενόμενο είναι να σκεφτεί κανείς πως οι δυσχερείς οικονομικές συνθήκες ευθύνονται πρωτίστως για το φαινόμενο. Εντούτοις, έρευνα της ICAP People Solutions του περασμένου Ιουνίου δείχνει πως η οικονομική κρίση ήταν ο δεύτερος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί επιλέγουν να φύγουν ενώ ο πρώτος λόγος ήταν η αναξιοκρατία και η διαφθορά.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν πρέπει να παραξενεύσουν μιας και το ελληνικό πανεπιστήμιο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρου στον οποίο η αξιοκρατία και η ηθική του επαγγέλματος έχουν αποσκορακιστεί. Η μειοψηφία των καθηγητών και καθηγητριών που αντιλαμβάνονται τη μέγιστη ευθύνη της διδασκαλίας και προσπαθούν διαρκώς να προσφέρουν όσα περισσότερα μπορούν στους φοιτητές τους, υφίστανται το μειδίαμα των υπόλοιπων «έξυπνων» συναδέλφων τους μιας και δεν εκμεταλλεύονται την θέση τους για προσωπικό τους όφελος, άρα είναι κορόιδα. Την ώρα λοιπόν που οι πρώτοι αγωνιούν να κάνουν σωστά την δουλειά τους, οι δεύτεροι φαίνεται να απολαμβάνουν υπέρ το δέον την εξουσία την οποία έχουν και να εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις ευκαιρίες οι οποίες τους δίνονται. Ενα πρόσφατο παράδειγμα είναι η υπόθεση του καθηγητή του ΤΕΙ Σερρών. Αραγε πόσοι από τους φοιτητές οι οποίοι είχαν την ατυχία να συναντήσουν τον συγκεκριμένο καθηγητή αλλά και άλλους όμοιούς του που όμως δεν έγιναν διάσημοι κατέληξαν να αποτελούν παραδείγματα του «brain drain» αποτροπιασμένοι από την χυδαία αυτή συμπεριφορά και απογοητευμένοι εξαιτίας της πλήρους ανοχής της; Βέβαια, προκύπτει και το ερώτημα του πόσοι ήταν οι φοιτητές που όχι μόνο δεν τους ενόχλησε το γεγονός αλλά το θεωρήσαν και ως μια θαυμάσια ευκαιρία να περάσουν ένα μάθημα χωρίς κόπο.
Το παραπάνω φαινόμενο είναι μονάχα άλλη μια έκφανση του τρόπου με τον οποίον μάθαμε να ζούμε εδώ και πολλά χρόνια. Ανεχτήκαμε την διαφθορά και το πελατειακό κράτος, το συντηρήσαμε και εν τέλει το συνηθίσαμε απόλυτα επιβεβαιώνοντας τα λόγια του Κικέρωνα, «Εξις δευτέρα φύσις».
