«Με ποιους θα κυβερνήσετε;». Είναι μια από τις ερωτήσεις που δέχεται όλο και συχνότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης το τελευταίο χρονικό διάστημα. Το ίδιο τακτικά τον ρωτούν με ποιους θα στελεχώσει τα ψηφοδέλτια του κόμματός του. Οι απορίες – και κυρίως η επαναλαμβανόμενη διατύπωσή τους – είναι εύλογες. Ο ίδιος, εξάλλου, λέει και ξαναλέει ότι θα κυβερνήσει με τους καλύτερους. Ωστόσο, ζητά να του επιτρέψουν να μην αποκαλύψει ονόματα προς το παρόν. Μήπως, όμως, ορισμένοι από τους ανθρώπους που επέλεξε να έχει δίπλα του ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορούν να αποκαλύψουν κάποια πράγματα για τη μελλοντική μητσοτακική διακυβέρνηση;

Για παράδειγμα, ο διευθυντής του γραφείου του προέδρου της ΝΔ, Στέλιος Πέτσας, ο διευθυντής του γραφείου Τύπου της ΝΔ, Κωνσταντίνος Ζούλας, ο επικεφαλής της ομάδας των προσωπικών συμβούλων του, Γιώργος Γεραπετρίτης, ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού Τάκης Θεοδωρικάκος και ο καινούργιος αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου με αρμοδιότητα τα ξένα μίντια, Αργύρης Παπαστάθης, τι φανερώνουν για την προσέγγιση εκείνου που τους διάλεξε στο «σκάουτινγκ»;

ΕΝΑ ΜΟΤΙΒΟ. Κάποιοι βρίσκονται στον πρώτο κύκλο των ανθρώπων του, άλλοι στον δεύτερο, μερικοί σε εξωτερικούς. Σε όλες τις παραπάνω μητσοτακικές επιλογές όμως φαίνεται να υπάρχει ένα μοτίβο, το οποίο έχει την αξία του από συμβολικής άποψης: Κανείς δεν υπήρξε σάρκα από τη σάρκα της ΝΔ. Επομένως, υποστηρίζουν το επιχείρημα περί ανοιγμάτων σε άλλους χώρους, αλλά κι εκείνο της ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού της κεντροδεξιάς παράταξης. Εντάξει, οι πιο κυνικοί θα επεσήμαιναν ότι υπογραμμίζουν και την απόσταση που εμφανίζεται να έχει από το κόμμα του ο Μητσοτάκης. Παράλληλα, βέβαια, ο καθένας τους δίνει μια ιδέα για τον τύπο του συνεργάτη που εκείνος προτιμά. Αρα, πιθανόν, δίνουν και μια πρόγευση για τα χαρακτηριστικά που θα έχουν ορισμένοι απ’ όσους θα απαρτίσουν το υπουργικό του συμβούλιο.

Μια διαγώνια ματιά στα βιογραφικά των περισσότερων – ανεξαρτήτως της εγγύτητας που έχουν στην ηγεσία του κόμματος – στηρίζει τη συγκεκριμένη ανάγνωση. Ο Πέτσας, φέρ’ ειπείν, πριν αναλάβει σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ για δημοσιονομικά θέματα και υπεύθυνος παρακολούθησης του τρίτου Μνημονίου, είχε περάσει από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και είχε διατελέσει διευθυντής του γραφείου του Χρήστου Σταϊκούρα. Μεταξύ 2012 και 2104, επί κυβέρνησης Σαμαρά δηλαδή, ήταν από τους βασικούς διαπραγματευτές της ελληνικής πλευράς με τους εταίρους για τα θέματα δημοσιονομικής πολιτικής. Στους γαλάζιους διαδρόμους, μάλιστα, είχε προκαλέσει έκπληξη η προαγωγή του σε διευθυντή του γραφείου του προέδρου, επειδή δεν ανήκε σε αυτούς που στην κομματική αργκό αποκαλούμε άνθρωποι του αρχηγού.

Οι μυημένοι στα νεοδημοκρατικά πράγματα, εξάλλου, είχαν αμέσως διαγνώσει πως στο τελευταίο αυτό «γνώρισμα» του Πέτσα είχε δοθεί η επικοινωνιακή έμφαση. Είναι, έλεγαν τότε από το προεδρικό περιβάλλον, ένας τεχνοκράτης με τον οποίο δεν είχε προσωπική σχέση ο Μητσοτάκης και επελέγη με κριτήριο την απόδοσή του στις θέσεις που του είχαν ανατεθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αυτό, πάντως, δεν φαίνεται να εμπόδισε τη συνεργασία των δύο. Οι επισκέπτες του διευθυντή του μητσοτακικού γραφείου δεν μπορούν να μην προσέξουν ότι το εσωτερικό του τηλέφωνο χτυπά ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Κι εκείνος τους εγκαταλείπει για να πεταχτεί στον πρόεδρο.

Οι πιο παρατηρητικοί από αυτούς που έχουν μπει στο γραφείο του, στον τρίτο όροφο της κομματικής έδρας – το πλησιέστερο στου Μητσοτάκη – έχουν σίγουρα δει πως τα μοναδικά βιβλία που έχει εκεί είναι το Σύνταγμα της Ελλάδας και ο Κανονισμός της Βουλής. Τη «σχέση» του Πέτσα με τους θεσμούς τονίζει και το ντεκόρ. Για την ακρίβεια, ένα μικρό κάδρο πάνω από το τραπέζι των συσκέψεων με το λατινικό ρητό «pacta sunt servanda». Εχει κρεμαστεί μάλλον για να του θυμίζει το μότο που του δίδαξε η εμπειρία του από τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, αν τηρείς τις συμφωνίες που κάνεις βγαίνεις κερδισμένος. Παρεμπιπτόντως, αυτήν ακριβώς την έμφαση στην τήρηση των συμφωνηθέντων επαναλαμβάνει συχνά και ο αρχηγός της ΝΔ στις συναντήσεις του με τους Ευρωπαίους, ως θεμέλιο της επιχειρηματολογίας που χρησιμοποιεί προκειμένου να τους πείσει υπέρ του δικού του σχεδίου για τη μεταμνημονιακή εποχή της χώρας. Για να το πούμε με λιγότερα λόγια, ο Πέτσας θα μπορούσε να συμβολίζει την τεχνοκρατική πτυχή, που αρκετοί ποντάρουν ότι θα έχει μια διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΡΑΜΜΗ. Ενα ακόμη πρόσωπο που βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον αρχηγό της ΝΔ είναι ο διευθυντής του κομματικού γραφείου Τύπου. Τόσο ανοιχτή, που μπορεί να λαμβάνει μηνύματα στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο με αποστολέα τον Μητσοτάκη ακόμη και στις πέντε η ώρα τα ξημερώματα. Ο Ζούλας ανέλαβε το πόστο του πριν από σχεδόν έναν χρόνο. Ο ίδιος έχει διηγηθεί πως την ώρα που συμφωνούσε με τον Μητσοτάκη να αναλάβει τη θέση του επικεφαλής του μιντιακού μηχανισμού της Πειραιώς, εκείνος του είπε αστειευόμενος «έχω διαβάσει πολλές φορές να μου ασκείς κριτική γιατί δεν εντάσσω νέα πρόσωπα στη ΝΔ  εκτός κομματικού σωλήνα και ιδού η ευκαιρία να  διαπιστώσουμε αν το εννοείς». Ούτε αυτός ανήκε στο περιβάλλον του, είχαν συναντηθεί μόλις μια φορά πριν από το προαναφερθέν «interview». Αν, λοιπόν, δείχνει κάτι η περίπτωσή του για τον τρόπο σκέψης του νεοδημοκράτη προέδρου, ίσως αυτό είναι πως μοιάζει διατεθειμένος να δοκιμάζει νέους συνεργάτες.

Στο curriculum του Παπαστάθη – της πιο πρόσφατης πρόσληψης – εκτός από τις μεταπτυχιακές σπουδές στο LSE ή τα δώδεκα χρόνια στο «Βήμα», κάποιοι προσθέτουν και το σχόλιο που ακουγόταν σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια όταν κυκλοφόρησε η είδηση πως πιάνει δουλειά στον δεύτερο όροφο της Πειραιώς, που στεγάζεται το γραφείο Τύπου, «ένας από τους καλύτερους της γενιάς του». Το προσθέτουν γιατί σε ένα κατεξοχήν ανταγωνιστικό επάγγελμα σαν τη δημοσιογραφία δύσκολα ακούγεται καλή κουβέντα για συνάδελφο. Ο σαραντάρης συντάκτης – που επίσης οι γνώστες των γαλάζιων παρασκηνίων επιμένουν πως δεν είχε σχέση με το κόμμα – μάλλον αναδεικνύει αυτό που τελευταία λέει συχνά ο 50χρονος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι δηλαδή θα ήθελε να κυβερνήσει με ανθρώπους νεότερούς του.

Τον Οκτώβριο του 2017 η ΝΔ ανακοίνωσε τους δώδεκα συμβούλους του προέδρου της. Επικεφαλής αυτού του συμβουλευτικού σώματος τέθηκε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Γεραπετρίτης. Κάποιοι διατείνονται ότι πρόκειται για τον αρχιτέκτονα του σχεδίου νόμου για το κυβερνητικό σχήμα του Μητσοτάκη, που ήδη γράφεται. Πιθανόν, πάντως, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα – από μικροπολιτικής σκοπιάς – στοιχεία για τον Γεραπετρίτη είναι ότι προέρχεται από την Κεντροαριστερά και υπήρξε στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου. Προφανώς δεν χρειάζεται να επισημανθεί ότι η Κεντροαριστερά είναι ένας από τους χώρους που επιθυμεί να προσεγγίσει ο Μητσοτάκης, τόσο σε επίπεδο ψηφοφόρων, όσο και σε επίπεδο στελεχών.

Ο ΚΕΝΤΡΩΟΣ ΧΩΡΟΣ. Στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ, άλλωστε, ανάφερε ότι στα γαλάζια ψηφοδέλτια θα περιλαμβάνονται κεντροαριστεροί, ενώ πηγές προσκείμενες σε αυτόν προεξοφλούν ότι και στο υπουργικό του συμβούλιο θα εκπροσωπείται ο εν λόγω χώρος. Τη μητσοτακική πρόθεση να αλιεύσει ψήφους από τον κεντρώο χώρο είχε εκφράσει μάλλον πρώτος ο κάποτε κνίτης Θεοδωρικάκος, που έχει κάνει και το αγροτικό του στο ΠΑΣΟΚ. Η συνεργασία τους ξεκίνησε από την προεκλογική περίοδο των εσωκομματικών και συνεχίστηκε και στην αρχηγική εποχή – σε σημαντικό, μάλιστα, μέρος της οποίας υπήρξε και ο βασικός εισηγητής της γραμμής του κόμματος.

Φιλοσοφικά – ή μάλλον σαρτρικά – μιλώντας ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του. Πολιτικά μιλώντας, ο πρωθυπουργός είναι οι επιλογές των συνεργατών του και των υπουργών του. Μένει, λοιπόν, να φανεί και στην πράξη τι είδους πρωθυπουργός θα είναι ο Μητσοτάκης.