Ένα μεγάλο ξύλινο σκάφος που αποκαλύφθηκε στη Θάλασσα της Γαλιλαίας μπορεί να αποτελεί έναν απτό σύνδεσμο με ένα από τα πιο γνωστά θαύματα του Ιησού στη Βίβλο. Έχει πάρει το προσωνύμιο «Το Καράβι του Ιησού», καθώς το πλοίο, φτιαγμένο από κέδρο, χρονολογείται από τον πρώτο αιώνα, την εποχή που έζησε ο Χριστός.
Ο ειδικός στη βιβλική αρχαιολογία, Ντάνι Χέρμαν, δήλωσε στη Daily Mail: «Είναι ένα πλοίο 2.000 ετών από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας, του τύπου που αναφέρεται στα Ευαγγέλια, και χωρά περίπου 12 άτομα. Μπορείς να το συνδέσεις με μία από τις πιο γνωστές ιστορίες που κάθε Χριστιανός γνωρίζει — τη διήγηση του Ιησού που περπατά πάνω στο νερό και καθησυχάζει την καταιγίδα στη λίμνη.»
Το σκάφος ανακαλύφθηκε το 1986 κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης ξηρασίας που αποκάλυψε το παλιό όριο της λίμνης κοντά στη Μαγδαλά. Οι αδελφοί Μοσέ και Γιουβάλ Λουφάν, ερασιτέχνες αρχαιολόγοι από το Κιμπούτς Γκινοσάρ, εντόπισαν με ανιχνευτή μετάλλων σιδερένια καρφιά μέσα στη λάσπη. Καθώς άρχισαν να σκάβουν, εμφανίστηκε ένα ξύλινο σκαρί με οβάλ σχήμα, θαμμένο για σχεδόν 2.000 χρόνια.
Ναυτικοί αρχαιολόγοι επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για ρωμαϊκής εποχής κατασκευή, ενώ η χρονολόγηση με άνθρακα-14 το τοποθέτησε στον πρώτο αιώνα. Μετά από μήνες ξηρασίας, άρχισε ξανά να βρέχει καθώς το σκάφος ανασκαφόταν, και εμφανίστηκε ένα διπλό ουράνιο τόξο — γεγονός που πολλοί συνέδεσαν με τη βιβλική αφήγηση περί θείας παρέμβασης. Ο αρχαιολόγος Δρ. Κουρτ Ράβε τόνισε ότι η πιθανή χρονολογία κατασκευής εκτείνεται από τον πρώτο αιώνα π.Χ. έως τον πρώτο αιώνα μ.Χ., προσθέτοντας: «Δεν μπορείς όμως να αποδείξεις ότι ο Ιησούς βρέθηκε πάνω σε αυτό ή ότι καν το είδε· περίπου 600 σκάφη λειτουργούσαν εκείνη την εποχή στη λίμνη.»
Ο σχεδιασμός του πλοίου, με επίπεδο πάτο —ιδανικό για ψάρεμα— και οι επισκευές με φθηνότερα τοπικά ξύλα, υποδεικνύουν ότι ανήκε σε φτωχούς ψαράδες, κάτι που ευθυγραμμίζεται με τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων για τους μαθητές του Ιησού. Ένα πήλινο μαγειρικό σκεύος και μια λυχνία λαδιού βρέθηκαν κοντά, δείχνοντας ότι έγινε κάποιο νυχτερινό ταξίδι, στοιχείο που ταιριάζει με τη βιβλική περιγραφή. «Η λυχνία που βρέθηκε κοντά στο πλοίο υποδηλώνει ότι χρησιμοποιήθηκε σε νυχτερινό ταξίδι, όπως ακριβώς στην ευαγγελική ιστορία όπου ο Ιησούς καθησυχάζει τη θάλασσα», είπε ο Χέρμαν, τονίζοντας ότι το αντικείμενο ήταν θαμμένο στο ίδιο στρώμα λάσπης με το πλοίο, κάτι που δείχνει ότι χρησιμοποιούνταν από τους επιβαίνοντες.
Η ιστορία του Ιησού που περπατά πάνω στο νερό, αναφέρεται στα κατά Ματθαίον 14:22-33, Μάρκον 6:45-52 και Ιωάννην 6:16-21. Σύμφωνα με την αφήγηση, ο Ιησούς στέλνει τους μαθητές του να διασχίσουν τη Θάλασσα της Γαλιλαίας μετά τον θαυμαστό χορτασμό των 5.000 ανθρώπων. Μια καταιγίδα ξέσπασε και οι μαθητές πάλευαν με τον άνεμο και τα κύματα. Ο Ιησούς πλησίασε περπατώντας πάνω στο νερό.
Εκείνοι τρομοκρατήθηκαν, νομίζοντας πως ήταν φάντασμα, αλλά ο Ιησούς είπε: «Θαρσείτε· εγώ ειμί· μη φοβείσθε.» Ο Πέτρος βγήκε από το πλοίο για να περπατήσει πάνω στο νερό, αλλά άρχισε να βουλιάζει· ο Ιησούς τον έπιασε, λέγοντας: «Ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;» Μπήκαν στο πλοίο, η καταιγίδα κόπασε, και έφτασαν στη Γεννησαρέτ, κοντά στο σημείο όπου ανακαλύφθηκε το αρχαίο πλοίο.
Ο Χέρμαν συνέδεσε την τοποθεσία με τη βιβλική αφήγηση: «Προσάραξαν στη Γεννησαρέτ, το αρχαίο όνομα της Γκινοσάρ, σχεδόν ακριβώς εκεί που βρέθηκε το πλοίο.» Η ανακάλυψη ήταν αγώνας ενάντια στον χρόνο, καθώς η διετής ξηρασία είχε μειώσει σημαντικά τα νερά της λίμνης, αποκαλύπτοντας τον πυθμένα. Καθώς οι αδελφοί Λουφάν έσκαβαν, το σκάφος αναδύθηκε, θαμμένο επί 2.000 χρόνια.
Οι χειμερινές βροχές απειλούσαν να το ξανασκεπάσουν, οπότε, μέσα σε 12 ημέρες και νύχτες, μια ομάδα από το Κιμπούτς Γκινοσάρ, την Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων και εθελοντές εργάστηκαν ακατάπαυστα για την ανασκαφή. Το αρχαίο ξύλο, που είχε διατηρηθεί σε αναερόβια λάσπη, άρχισε να θρυμματίζεται μόλις ήρθε σε επαφή με τον αέρα. Για να σωθεί, οι αρχαιολόγοι το τύλιξαν με υαλοβάμβακα και αφρώδες μονωτικό υλικό, και το μετέφεραν επιπλέοντας πριν το νερό το καταπιεί ξανά.
Ο αρχαιολόγος Σέλι Γουάξμαν, που βοήθησε στην ανασκαφή, περιέγραψε την επιχείρηση ως μια «ευαίσθητη διαδικασία», απαραίτητη για τη διάσωση του πλοίου. Η συντήρηση διήρκεσε 16 χρόνια, με αντικατάσταση της λάσπης με ειδικό διαφανές χημικό διάλυμα που αποτρέπει τη φθορά αλλά επιτρέπει την προβολή στο κοινό. Από το 2000, το πλοίο εκτίθεται στο Μουσείο Yigal Allon στη Γκινοσάρ, προσελκύοντας Χριστιανούς προσκυνητές και λάτρεις της ιστορίας.
Ο Χέρμαν ανέφερε: «Δεν είναι απλώς ένα αρχαιολογικό εύρημα· συνδέεται με την πιο γνωστή ιστορία του Ιησού στη λίμνη. Δεν μπορώ να αποδείξω ότι είναι το ίδιο το πλοίο, αλλά σίγουρα είναι του τύπου που χρησιμοποιήθηκε σε εκείνη την ιστορία.»
