Αποφεύγω εντελώς τον πειρασμό να ασχοληθώ και εγώ διεξοδικά, όπως όλος ο Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, κατά το εορταστικό τριήμερο, με τα «πώς» και τα «γιατί» του Αννα-Μισέλ Gate. Να αναφερθώ με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο πώς εξελίχθηκε το σκάνδαλο. Το κάνω επί σκοπώ. Οταν τα έγραφα εγώ, τα «γατάκια» του φιλοκυβερνητικού, και όχι μόνο, Τύπου ασχολούνταν εργολαβικά με τον… Κασσελάκη και τις τσαχπινιές του. Οχι γιατί τον αγάπησαν ξαφνικά, αλλά για να «πατήσουν κάτω» τον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ. Περί του σχεδιασμού αυτού του «έργου» ενημέρωνα χθες στο «Βήμα της Κυριακής», αλλά έχω την αίσθηση ότι οι κάλπες του Ιουνίου θα διαψεύσουν παντελώς τους εμπνευστές του, όπως βεβαίως και τις (κραυγαλέα στημένες) προβλέψεις. Ομως αυτή είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση. Εξού και την αντιπαρέρχομαι.

Επιστρέφω επ΄ ολίγον στο Αννα-Μισέλ Gate. Μόνο και μόνο για να σημειώσω την ταχύτητα με την οποία διεκπεραιώθηκε η «έρευνα» του Μεγάρου Μαξίμου. Για μερικές ώρες την Παρασκευή, οπότε και οι σχετικές ανακοινώσεις, αισθανόμουν ως έχων το κληρονομικό χάρισμα, καθότι η «έρευνα» εντόπισε την ευθύνη του σκανδάλου σε κάτι χαμηλόβαθμους κυβερνητικούς και κομματικούς αξιωματούχους. Και εμμέσως απήλλαξε των ευθυνών την υπουργό Κεραμέως. Λες και η ανακοίνωση του «πορίσματος» έγινε για να προκαταληφθεί το πόρισμα της εισαγγελικής έρευνας καθώς και της έρευνας που διενεργεί η Αρχή για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων…

Κράτος και κόμμα, ένα σώμα

Φυσικά δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί κάτι τέτοιο, που ενδεχομένως συνιστά από μόνο του κατηγορία για ύποπτες μεθοδεύσεις, εις βάρος του Μεγάρου Μαξίμου. Δεν αποδεικνύεται λοιπόν (επί του παρόντος), δεν το υποστηρίζουμε. Προσωπικά πάντως, αν συμβαίνει, οφείλω να παραδεχτώ ότι ο πρόεδρος Κυριάκος πρέπει να έχει σε μεγάλη εκτίμηση την υπουργό Κεραμέως για να αναδέχεται ότι «κράτος και κόμμα, ένα σώμα, μια ψυχή», αφού απόρρητα στοιχεία που διαθέτει ένα υπουργείο (το Εσωτερικών) διατίθενται πολύ χαλαρά, εντελώς φυσιολογικά, στο κόμμα ΝουΔου, προς αξιοποίηση και εκμετάλλευση. Και εκείνο με τη σειρά του, άλλο αυτό πάλι, τα διαθέτει σε μια αγαπημένη του κόμματος, ευρωβουλευτή, να κάνει παιχνίδι. Εις βάρος όχι μόνο υποψηφίων άλλων κομμάτων, αλλά και του δικού της κόμματος. Αθεμίτου ανταγωνισμού το ανάγνωσμα, δηλαδή.

Περί όνου σκιάς είναι το όλο θέμα, θα συμφωνήσω, δείχνει όμως μια νοοτροπία. Φανερώνει μια καθεστωτική αντίληψη. Ο διαχωρισμός κράτους – κόμματος είναι στην πραγματικότητα ανέκδοτο κακής ποιότητος. Οπότε, τι να τις κάνω εγώ τις μεταρρυθμίσεις, Κυριάκο μου, αν επιβεβαιώνεται εν έτει 2024 ότι το κόμμα έχει ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κράτος;

Λιγότερη δημοσιότητα, λιγότερη ζημιά

Παρασύρθηκα. Δήλωσα εξαρχής ότι δεν θα ασχοληθώ με το Αννα-Μισέλ Gate και εν τέλει το έκανα. Ζητώ την ανοχή του φιλοθεάμονος κοινού, παρακαλώ, για άφεση αμαρτίας. Αλλά τι να κάνω που ανακοινώνουν το πόρισμα για το σκάνδαλο Παρασκευή, πριν από την τελευταία Αποκριά και την Καθαρή Δευτέρα, που ο κόσμος έχει το μυαλό του στο πώς θα γλεντήσει για να ξεφύγει από τη μίζερη πραγματικότητα που βιώνει;

Να το θεωρήσω τυχαίο; Οχι! Δεν γίνεται. Ανακοινώσεις περί του σκανδάλου Παρασκευή, τη μέρα της μεγάλης φυγής και της προετοιμασίας για το μεγάλο γλέντι, εντάσσονται στην αρχή «λιγότερη δημοσιότητα, λιγότερη ζημιά». Ελάτε λοιπόν να αναγνωρίσουμε όλοι τι «μανούλα» σε κάτι τέτοια είναι το Μέγαρο Μαξίμου. Αν και δεν χρειαζόταν η συγκεκριμένη υπόθεση για να το καταλάβουμε. Το ξέραμε κι από παλιά. Πότε ανακοινώθηκε λ.χ. η καρατόμηση του ανιψιού Γρηγόρη (Δημητριάδη) από το Μέγαρο Μαξίμου; Το πρώτο Σάββατο του Αυγούστου, 5 είχε ο μήνας, εν μέσω καύσωνος, με τον κόσμο να τρέχει όπου μπορεί για να προφυλαχτεί και με τις πυρκαγιές να κάνουν πάρτι σε όλη την Ελλάδα…

Η αξιολόγηση του Moody’s

Οπως προανέφερα όμως, «ψιλή βροχή» είναι το σκάνδαλο Ασημακοπούλου, για το οποίο καρατομήθηκε η ευρωβουλευτής. Το σοβαρό ήρθε επίσης Παρασκευή, πέρασε και δεν ακούμπησε πουθενά. Χάθηκε. Τυλίχθηκε στις σερπαντίνες και στον χαρτοπόλεμο και εξαφανίστηκε ανάμεσα στα «Que te la pongo, que te la pongo, que te la pongo, te la pongo ya» και τα υπόλοιπα.

Αναφέρομαι στην αρνητική αξιολόγηση του οίκου Moody’s για την οικονομία της χώρας. Εκρινε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, τόσο κρίσιμη διαδικασία για την ελληνική οικονομία, και τη διατήρησε στα ίδια επίπεδα: σε μη επενδυτική βαθμίδα. Κόντρα σε όλες τις έως τώρα, θετικές για μας, αξιολογήσεις άλλων οίκων. Ο Moody’s όμως, που θεωρείται ως ο πιο σοβαρός, καθόλου δεν επηρεάστηκε από το τι υποστηρίζουν οι άλλοι, και πολύ περισσότερο από το πανηγυρικό κλίμα που αυτές προκάλεσαν στην ελληνική κυβέρνηση. Σου λέει, δεν σας δίνω την επενδυτική βαθμίδα, διότι δεν μειώνεται το χρέος σας και επιπλέον παρουσιάζεται μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ακόμη, επειδή δύο κύριοι τομείς της οικονομίας σας είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός, «η οικονομία σας είναι ευάλωτη σε εξωτερικούς κλυδωνισμούς».

Αυτή είναι, κατ΄ εμέ, η μεγάλη είδηση. Τα υπόλοιπα, το προείπα, είναι ανέκδοτο της κακιάς ώρας.

Με «άρωμα από τα Τέμπη»

Από τις καλές ειδήσεις του τριημέρου, που όμως έχουν και ένα «άρωμα» από Τέμπη, είναι η αποκάλυψη από την ΑΑΔΕ δύο φορτίων, περίπου 260 τόνων συνολικά, υγρών διαλυτών που χρησιμοποιούνται για τη νόθευση των καυσίμων. Η σχετική ανακοίνωση ανέφερε ότι εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν εννιά βυτία στην Πάτρα και ένα στους Ευζώνους. Μπράβο, χίλια μπράβο στα παλικάρια του Πιτσιλή, θα γλιτώσει αρκετός κόσμος από αυτή τους την επιτυχία, αλλά υπάρχει μια έλλειψη στη σχετική ανακοίνωση: δεν αναφέρεται λέξη για λογαριασμό ποιου έρχονταν αυτά τα φορτία. Ποιος δηλαδή είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης των βυτίων και για πού τα προόριζε – σε ποιες εγκαταστάσεις θα τα χρησιμοποιούσε. Αυτό δεν το αναφέρει η ανακοίνωση και θέλω να ελπίζω ότι οφείλεται στην προστασία της έρευνας που θα ακολουθήσει. Γιατί πρέπει να ακολουθήσει έρευνα, έτσι δεν είναι; Φυσικά, η ευκολία με την οποία έφτασαν στην Ελλάδα οι 260 τόνοι διαλύτες για τη νόθευση των καυσίμων μάς λέει και κάτι ακόμη: πόσο αδίστακτο είναι αυτό το κύκλωμα και γιατί πρέπει να προχωρήσει άμεσα η έρευνα για να πιστοποιηθεί επιτέλους τι μετέφερε η μοιραία εμπορική αμαξοστοιχία που συγκρούστηκε στα Τέμπη, εκείνο το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023, με το επιβατηγό τρένο. Και πάνω απ΄ όλα για ΠΟΙΟΝ…

«Γιουρούσι» στο ΑΠΘ

Η σύλληψη των 49 ατόμων που επιχείρησαν για πολλοστή φορά να καταλάβουν το Αριστοτέλειο (άκου τώρα, κατάληψη ως μέσο αντίδρασης, λες και είμαστε στον 19ο αιώνα) και παράλληλα να καταστρέψουν το έργο της μετατροπής της επί… 35 χρόνια κατάληψης του Βιολογικού σε πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη, με άφησε με μια απορία. Διότι δεν διευκρινίζεται από τις αστυνομικές Αρχές στη σχετική ανακοίνωση, αλλά ούτε και από το ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης. Πληροφορηθήκαμε μόνο ένα στοιχείο σχετικά με τους συλληφθέντες: τα ηλικιακά τους χαρακτηριστικά. Είναι, αναφέρθηκε, μεταξύ 19 και 30 ετών. Πόσοι εξ αυτών είναι φοιτητές, όχι.

Φυσικά, και φοιτητές να είναι όλοι, προφανέστατα δεν νομιμοποιούνται να καταλάβουν το Πανεπιστήμιο – 49 αυτοί, έναντι 20.000 φοιτητών του Αριστοτελείου, οι οποίοι θέλουν να σπουδάσουν, αλλά τέλος πάντων.

Επίσης, ποιος τους οργανώνει όλους αυτούς; Διότι δεν μπορεί να μαζεύονται σε ένα καφενείο, να φοράνε full face μάσκες, κράνη και με τα ρόπαλα ανά χείρας να επιχειρούν «γιουρούσια» για να καταλάβουν το Πανεπιστήμιο. Κάποιος τους οργανώνει και κάποιος τους χρηματοδοτεί. Αλλιώς, πώς ζουν…

Τελευταία Νέα