Xαμένοι αγώνες

Στο εκπαιδευτικό συλλαλητήριο της περασμένης Πέμπτης μετείχε «σύσσωμη η Νέα Αριστερά», διαβάζω και απορώ. Απορώ, επειδή δεν καταλαβαίνω πού βρίσκεται το αξιοσημείωτο, ώστε το γεγονός να γίνεται μάλιστα τίτλος σε σχετικό δημοσίευμα. Μα, δέκα άνθρωποι είναι όλοι κι όλοι στη ΝΑΡ-2. Αλίμονο πια αν δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για μια κοινή δράση! Η σύσσωμη παρουσία τους, πάντως, προδικάζει το επερχόμενο τέλος αυτής της θλιβερής υπόθεσης. Οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου δεν τρέφει καμία συμπάθεια ούτε για τις κινητοποιήσεις αυτές ούτε για τον σκοπό για τον οποίο γίνονται. Αυτό δεν αποθαρρύνει όμως τη ΝΑΡ-2, διότι η Αριστερά ξέρει από ήττες και έχει μάθει πια να τις απολαμβάνει.

Aλλη ήταν όμως η ευχάριστη έκπληξη στο συλλαλητήριο. Εννοώ την άγρια συμπλοκή μεταξύ φοιτητών, με μπουνίδι και καδρόνια, για την επίζηλη θέση στην κεφαλή της πορείας. Τη χαρακτηρίζω ευχάριστη διότι το ξύλο έπεσε για τα πρωτεία, δηλαδή για την αριστεία και μάλιστα την αγωνιστική αριστεία: ποιος θα είναι πρώτος, δηλαδή, για να πλακωθεί με την Αστυνομία! Το γεγονός αυτό ας είναι η αποστομωτική απάντηση σε όσους κακοήθεις υποστηρίζουν ότι οι κομματικές νεολαίες αδιαφορούν για την αριστεία και επιδιώκουν το βόλεμα στο Δημόσιο και την κομματική καριέρα. Λάθος! Απλώς τα παιδιά την αντιλαμβάνονται με τον δικό τους τρόπο. Υπήρξαν, βέβαια, θύματα, αλλά έτσι δεν συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις; Χωρίς θυσίες δεν κερδίζονται τα πρωτεία. Συνολικά οκτώ τραυματίες μεταφέρθηκαν στον Ευαγγελισμό, διαβάζω, οι οποίοι «φέρουν χτυπήματα στο κεφάλι». Δεν πειράζει. Ούτως ή άλλως πρόκειται για ένα μέρος του σώματος που τα παιδιά αυτά δεν το χρησιμοποιούν συχνά…

ΨΟΦΟΔΕΗΣ

Για όσους τυχόν αμφιβάλλουν για τις ευθύνες των καθηγητών στις φοιτητικές κινητοποιήσεις κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ο κοσμήτωρ της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Μιχάλης Χρυσομάλλης φρόντισε να τους αποδείξει ότι κάνουν λάθος. Αρχικά, ο κ. Χρυσομάλλης έσπευσε (κατά κυριολεξία) να διαβεβαιώσει κάθε ενδιαφερόμενο ότι δεν ήταν εκείνος που ζήτησε την εισβολή της Αστυνομίας για την απομάκρυνση των καταληψιών, αλλά η πλειοψηφία (sic) του φοιτητικού συλλόγου. Μολονότι επρόκειτο για την πλειοψηφία, ο κ. Χρυσομάλλης μιλούσε με τρόπο που έδινε την εντύπωση ότι απευθυνόταν στη μειοψηφία των καταληψιών και έναντι αυτών προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. Επαναλάμβανε μάλιστα τους χρακτηρισμούς «ανήμπορος και ψοφοδεής», που υποτίθεται ότι τους απέδωσε ο φοιτητικός σύλλογος, λες και επρόκειτο για τίτλους τιμής.

Υποτίτθεται, λέω, διότι μία ημέρα αργότερα ο κ. Χρυσομάλλης υιοθέτησε διαφορετική εκδοχή των γεγονότων. Δεν ήταν πια οι φοιτητές εκείνοι που κάλεσαν την Αστυνομία, αλλά κάποιος μυστηριώδης απόφοιτος του Δημοκρίτειου, που συμβαίνει να είναι και μέλος της κυβέρνησης – ίσως και μέλος των Illuminati, θα προσέθετα εγώ και, οπωσδήποτε, μασόνος. Ετσι καλύφθηκε έναντι όλων των φοιτητών και της πλειοψηφίας που ήθελε τη Νομική Σχολή ανοικτή και της μειοψηφίας που την ήθελε κλειστή. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ ο κύριος κοσμήτωρ! Πού βρίσκεται η αλήθεια δεν έχω ιδέα. Το μόνο για το οποίο μπορώ να είμαι βέβαιος είναι ότι δεν θα εμπιστευόμουν τον κ. Χρυσομάλλη για τίποτα. Και, πάντως, ο χαρακτηρισμός του ως ψοφοδεούς, είτε ειπώθηκε αυτή η λέξη είτε όχι, αποδίδει την πραγματικότητα πλήρως.

ΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ

Στις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου σχετικά με τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα τίθεται ως προϋπόθεση για την άδεια λειτουργίας να ιδρύσουν εδώ τουλάχιστον τρεις διαφορετικές σχολές. Ωστόσο, αν κάποιο από αυτά περιλαμβάνεται στα είκοσι κορυφαία πανεπιστήμια των διεθνών κατατάξεων, τότε θα μπορούν να λειτουργήσουν και με μία σχολή μόνο. Με άλλα λόγια, στο Yale θα επιτρέπεται να έχει μόνο, ας πούμε, Σχολή Αρχαιολογίας. Αν πρόκειται όμως για το Πανεπιστήμιο της Αλμπουκέρκης του Νέου Μεξικού (που φημίζεται για το MSc. in Pizza Delivery) ή κάποιο άλλο από τα «Mickey Mouse Universities», όπως τα λένε στον αγγλόφωνο κόσμο, τότε θα πρέπει να έχει τρεις. Το ερώτημα είναι, όμως, βάσει ποιων κατατάξεων, διότι υπάρχουν πολλές διεθνείς κατατάξεις. Υπάρχει, π.χ., η κατάταξη του περιοδικού «Times Higher Education», που αν δεν κάνω λάθος είναι από τις παλαιότερες και εγκυρότερες του είδους. Υπάρχει επίσης μια κατάταξη που συντάσσεται από έναν εκπαιδευτικό οργανισμό της Κίνας, καθώς και διάφορες αμερικανικές κατατάξεις. Σε καθεμία από αυτές υπάρχουν διαφοροποιήσεις, ακόμη στη σειρά της πρώτης πεντάδας. Ποια από όλες προβλέπεται να ακολουθήσει το υπουργείο Παιδείας;