Αναζήτηση
Την περασμένη Τρίτη διαμαρτυρήθηκα για την απαράδεκτη καθυστέρηση υπηρεσιών του δήμου να απαντήσουν σε αίτημά μου και των ΕΛΤΑ-Courier να παραδώσουν δεματάκι. Ο δήμαρχος κ. Μπακογιάννης είχε την καλοσύνη να ασχοληθεί προσωπικά με το θέμα, προέκυψε ότι η αρμόδια Διεύθυνση Δόμησης που αφορούσε απαντά μόνο αν μεταβείς εκεί, προσκυνήσεις και πρωτοκολληθείς. Κάποιος ασχολήθηκε και στα ΕΛΤΑ με το δέμα που καθυστερούσε 20 ημέρες και παραδόθηκε πριν προλάβει να στεγνώσει το τυπογραφικό μελάνι της εφημερίδας.
Αλλά πόσοι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να δημοσιοποιούν τη «μικρή εγκληματικότητα» δημόσιων ή ιδιωτικών φορέων ώστε να προστατευθούν; Πόσοι μπορούν να τρέχουν στα κεντρικά γραφεία υπηρεσιών να καταγγέλλουν αυθαιρεσίες; Πόσοι μπορούν να σπάσουν το φράγμα των αυτόματων τηλεφωνητών ή των ανθρώπων-τηλεφωνητών που απαντούν σαν ρομπότ «αυτή είναι η πολιτική της εταιρείας»;
Γιατί με τα προφανή – πχ, ότι κάποιο ιδιωτικό πάρκινγκ εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά, ότι Πεδίο Άρεως και Πλατεία Πρωτομαγιάς καταντούν κάθε βράδυ αυθαίρετο πάρκινγκ, ότι καταστήματα τραπεζοκάθονται σε όλον τον ελεύθερο χώρο πεζοδρομίου, ότι η σήμανση της τροχαίας έχει εξαφανιστεί από συνθήματα της τάδε θύρας του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, ότι τα γραφεία υποτιθέμενου πολιτιστικού συλλόγου είναι μπαρ που παίζει μουσική στη διαπασών μέσα στην άγρια νύχτα – γιατί με όλα αυτά δεν ασχολείται κανείς και έχουν γίνει αυτονόητα;
Διότι για όλα αυτά τα καθημερινά, συνεχή, προκλητικά, ενοχλητικά έως επικίνδυνα, πρέπει να έχεις την υπομονή και την επιμονή να απευθυνθείς 5, 10, 20 φορές σε εκείνους που έχουμε εμπιστευθεί την ποιότητα της ζωής μας. Δεν την έχουμε πολλοί, κουραζόμαστε, αισθανόμαστε ταπεινοί και ασήμαντοι, αποφασίζουμε ότι «το ρωμέικο δεν φτιάχνεται», αφηνόμαστε στη μοίρα μας. Και όταν αφεθούμε στη μοίρα μας για την ποιότητα της, τελικά αφηνόμαστε και για την ίδια τη ζωή μας.
Το παίρνουμε απόφαση ότι η γραμμή Αθήνα-Λάρισα θα χρειαστεί δεκαετίες να γίνει, όπως δεκαετίες χρειάστηκε επί Τρικούπη, Δηλιγιάννη, … , Θεοτόκη: σχεδιάστηκε το 1883, τα έργα ξεκίνησαν το 1889, ολοκληρώθηκαν 20 χρόνια μετά, το 1908. Οι μισοί πρωθυπουργοί της Ελλάδας από το 1883 έχουν ασχοληθεί με το θέμα – 140 χρόνια μετά «η Ελλάδα διπλασιάστηκε», μπήκε στο ΝΑΤΟ, στην ΕΟΚ, στην Ευρωζώνη, η γραμμή δεν λειτουργεί.
Περίεργη «πύλη προς την κεντρική Ευρώπη» δημιούργησε η Κίνα στον Πειραιά. Μήπως η CIA προκάλεσε τον κατακλυσμό και κατέστρεψε τις σιδηροτροχιές για να σπαθίσει το «belt and road»; Μήπως ξένες υπηρεσίες καταστρέφουν το έργο των δημάρχων της Αθήνας εδώ και 140 χρόνια και συνεχίζουμε να ζούμε σε πόλη που αλλάζει μεν αλλά παραμένει αβίωτη;
