Αναζήτηση
Ηταν σοκαριστικός ο θάνατος και για τους συναδέλφους του στο νοσοκομείο, γιατρούς και νοσοκόμες.
Ολοι κοντοστάθηκαν στο άκουσμα της είδησης, πως ο γιατρός αυτός, στη δύση της καριέρας του, μετήλθε ενός τόσο βασανιστικού τρόπου για να πεθάνει στο κατώφλι του σπιτιού του.
Φλεγόμενος. 
Στο σπίτι και στο νοσοκομείο γνώριζαν πως έδινε μάχη με τον καρκίνο, όπως χιλιάδες άλλοι κάτοικοι της χώρας.
Ισως λιγότεροι να γνώριζαν το πόσο αντιμετωπίσιμος ήταν ο πόνος.
Περιστατικά
Και μετά συνέβησαν και άλλα περιστατικά.
«Όμως όχι, παλιότερα τα περιστατικά ήταν περισσότερα, γιατί ο πόνος σκότωνε την ελπίδα», θα πει στο in, ο Μιχάλης Νικολάου, από την Α’ Παθολογική Ογκολογική Κλινική του νοσοκομείου «Αγιος Σάββας» και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας.
«Ζητούσαν την ευθανασία γιατί ο καρκίνος επιφέρει πόνο, σε μεταστατικό επίπεδο, όταν υπάρχουν οστικές μεταστάσεις».
Αλλωστε, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς με καρκίνο, είναι οι πλέον επιρρεπείς στην αυτοκτονία. 
Επί της ουσίας, προτού ένας 67χρονος καρκινοπαθής που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Σωτηρία πηδήξει στο κενό και σκοτωθεί, τον Αύγουστο που μας πέρασε, μία συστηματική ανασκόπηση 62 ερευνών που αφορούσαν συνολικά περισσότερους από 46 εκατομμύρια ασθενείς, η οποία έγινε από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης, βρήκε σχεδόν δύο φορές μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοκτονίας μεταξύ των ασθενών με καρκίνο από ό,τι μεταξύ του γενικού πληθυσμού.
Θνησιμότητα
Επίσης, βρήκε 3,5 φορές μεγαλύτερη θνησιμότητα από αυτοκτονίες στους ασθενείς με καρκίνο που είχαν κακή πρόγνωση για την εξέλιξη της νόσου τους.
Γενικά, οι τέσσερις συχνότεροι τύποι καρκίνου και για τα δύο φύλα αντιπροσωπεύουν το 50% όλων των καρκίνων: καρκίνος του πνεύμονα (14 %), του παχέος εντέρου (13%), του μαστού (12%), του προστάτη (10%) και της ουροδόχου κύστης (9%).
Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, λέει ότι «είναι θλιβερό να συμβαίνουν αυτοκτονίες στα νοσοκομεία της χώρας. Συνιστώ ψυχραιμία στους ασθενείς, όλες οι ασθένειες είναι αντιμετωπίσιμες. Δεν πρέπει να απογοητεύονται αλλά να δίνουν τη μάχη μαζί με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές. Δεν πρέπει να δίνουν τέλος στη ζωή τους χωρίς να προσπαθούν».
Στο κενό
Λίγες μέρες πριν από το περιστατικό στη Σωτηρία, στο νοσοκομείο Αττικόν είχε συμβεί μια αντίστοιχη τραγωδία. Ασθενής με βαρύ πρόβλημα υγείας πήδηξε από τον 4ο όροφο.
Πάλι στο ίδιο νοσοκομείο, είχε προϋπάρξει αντίστοιχο περιστατικό. 
Κανείς δεν μπορεί να υπολογίζει πόσοι ασθενείς με καρκίνο επιχειρούν και εν τέλει καταφέρνουν να αυτοκτονήσουν γλιτώνοντας από τον πόνο.
Ομως είναι πολύ λιγότεροι από παλιά, επειδή τα φάρμακα για τον πόνο είναι περισσότερα, επειδή υπάρχει η πρόσβαση σε καινοτόμα φάρμακα και επειδή πλέον ο ασθενής μπορεί να υποβοηθηθεί από ειδικούς διαφορετικών επιστημονικών πεδίων, χαρακτηριστικά και κύρια της ψυχιατρικής υποστήριξης.
Φυγή
Υπάρχουν μεμομονωμένα και τραγικά περιστατικά φυγής από ασθενείς με καρκίνο. Οχι μόνο εξαιτίας του πόνου αλλά και του τρόπου αντιμετώπισης του ίδιου του ανθρώπου.
Το σύστημα δοκιμάστηκε και δεν τα κατάφερε την περίοδο της πανδημίας, δεν είχε σχεδιαστεί για τέτοιο φόρτο, όμως ούτε πριν ούτε μετά διεκδίκησε δάφνες. 
Το 2020 αναμένονταν κατ’ εκτίμηση 62.500 νέες διαγνώσεις καρκίνου στην Ελλάδα. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί σε προτυπωμένο κατά ηλικία δείκτη επίπτωσης 526 νέων περιστατικών ανά 100 000 άτομα, ο οποίος είναι χαμηλότερος από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Δεν άλλαξαν
Ωστόσο, η μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο ήταν βραδύτερη στην Ελλάδα απ’ ό,τι στην ΕΕ. Συνολικά, ο καρκίνος στην Ελλάδα ευθυνόταν για έναν στους τέσσερις θανάτους το 2019, με τον καρκίνο του πνεύμονα να αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου από οποιονδήποτε τύπο καρκίνου.
Από τότε δεν άλλαξαν πολλά. Παρά μόνο η χαλύβδωση της θέλησης για μάχη. «Οπως παίρνει κάποιος το φάρμακο για την πίεση, έτσι ακολουθεί τη θεραπεία για τον καρκίνο»
