«Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στη διάρκεια του πολέμου έχει να κάνει με την αναμονή» λέει στον απεσταλμένο της «El Pais» ο υπολοχαγός Βολοντίμιρ, διοικητής ενός λόχου του ουκρανικού στρατού κάπου κοντά στο μέτωπο του Μπαχμούτ.

Εξηγεί δε ότι αν και ο ίδιος και οι υπόλοιποι της ομάδας παραμένουν διαρκώς σε ετοιμότητα, η εμπλοκή στη μάχη μπορεί να διαρκέσει μόλις λίγα λεπτά της ώρας, πιθανότατα λιγότερα από πέντε, ώστε να μην μπορέσει να τους εντοπίσει και να τους πλήξει ο αντίπαλος. Αυτό, τουλάχιστον, ισχύει στην περίπτωση των μονάδων που χειρίζονται πυροβόλα ή εκτοξευτές πυραύλων τύπου Grad, καθώς για το πεζικό τα δεδομένα είναι διαφορετικά – και πιο δύσκολα.

Και πώς κυλά ο υπόλοιπος χρόνος, μέχρι να έλθει η επόμενη διαταγή για εμπλοκή στη μάχη, κατά τη διάρκεια των τριών ημερών που διαρκεί κάθε επιφυλακή του συγκεκριμένου λόχου ή άλλων παρόμοιων; Οπως σημειώνει το ρεπορτάζ της ισπανικής εφημερίδας, τα μέλη του περνούν αρκετές ώρες μέσα στην αποκαλούμενη bujanka – ένα όχημα της σοβιετικής εποχής, το οποίο διαθέτει σύστημα θέρμανσης που θερμαίνει το εσωτερικό του και μετατρέπει το κλίμα σε… τροπικό, παρά το τσουχτερό κρύο που συνήθως επικρατεί έξω εδώ και πολλούς μήνες.

Σε αυτό το περιβάλλον, τα κινητά και τα βιντεοπαιχνίδια που μπορεί κανείς να παίξει σε αυτά, με τη βοήθεια της δορυφορικής σύνδεσης στο Internet που προσφέρει το δίκτυο Starlink του Ιλον Μασκ, έχουν τις περισσότερες φορές τον πρώτο λόγο.

Ο 22χρονος Ντανίλ, για παράδειγμα, ένα από τα μέλη του λόχου, παίζει μανιωδώς το World of Tanks, ένα από τα πλέον δημοφιλή βιντεοπαιχνίδια, επιλέγοντας μάλιστα το Kranvagn ως δικό του – ένα τεθωρακισμένο που είχε κατασκευάσει η Σουηδία τη δεκαετία του ’50, προκειμένου να αποκρούσει ενδεχόμενη σοβιετική εισβολή.

Αλλοι, πάντως, παίζουν χαρτιά πάνω σε ένα αυτοσχέδιο τραπέζι που φτιάχτηκε από ένα κιβώτιο που περιείχε πυρομαχικά.

Αναμένοντας διαταγές

Την ίδια στιγμή, ο διοικητής της μονάδας πίνει το ένα ποτήρι τσάι μετά το άλλο, περιμένοντας διαταγές από τη διοίκηση της ταξιαρχίας.

Σε όλο αυτό το διάστημα, δεν αποχωρίζεται στιγμή το tablet με το οποίο είναι συνδεδεμένος με άλλους συναδέλφους του, στο οποίο λαμβάνει διαρκώς και σε πραγματικό χρόνο πληροφορίες (από δορυφόρους ή επίγειες) για τις θέσεις των ρωσικών δυνάμεων, οι οποίες απεικονίζονται με κόκκινα – οι αντίστοιχες των ουκρανικών είναι μπλε.

Η αναμονή – και μαζί της η υπομονή – είναι όμως το κυρίαρχο στοιχείο και για άλλες μονάδες.

Οπως, για παράδειγμα, για τους χειριστές των αμερικανικών Stinger, οι οποίοι παραμένουν κρυμμένοι επί ώρες μέσα στην πυκνή βλάστηση, μέχρις ότου ακούσουν τη μηχανή ενός εχθρικού drone ή το δουν με τα μάτια τους – τότε στοχεύουν και πατούν τη σκανδάλη.

Για όλους, πάντως, που βρίσκονται κοντά στην πρώτη γραμμή μοιάζει να υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας, τον οποίο μεταφέρουν και στους δημοσιογράφους: Τα κράνη πρέπει να φοριούνται χωρίς να δένονται, καθώς έτσι η σφαίρα που ίσως τα πετύχει θα εξοστρακιστεί, ενώ διαφορετικά έχει πολλές πιθανότητες να τα διαπεράσει.