Το ήξεραν όλοι πως από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας θα έρθουν βραδιές στις οποίες το γήπεδο θα είναι άδειο. Το γνώριζαν όλοι ότι το Στάδιο είναι κρύο. Απόμακρο. Ξένο.

Όσο κι αν ο… ρομαντισμός και η προσπάθεια αυτής της φουρνιάς των παιδιών και του Γιώργου Δώνη έφεραν ενθουσιασμό στο ξεκίνημα και πολλά εισιτήρια στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν, η συνέχεια είναι απογοητευτική. Για την ακρίβεια, είναι θλιβερή.

Ο Παναθηναϊκός έκοψε 2.058 εισιτήρια στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης. Και στο προηγούμενο παιχνίδι είχε κόψει 2.900. Αληθινή θλίψη. Και νούμερα που δεδομένα στη Λεωφόρο δεν θα ήταν τα ίδια. Όπως και δε θα ήταν ίδια και η ατμόσφαιρα στο γήπεδο.

Από αυτό, όμως, μέχρι το να θεωρούμε έως και… λογικό να μαζεύει ο Παναθηναϊκός τόσο λίγο κόσμο μόνο και μόνο επειδή παίζει στο Ολυμπιακό Στάδιο, η διαφορά είναι τεράστια. Είναι τραγικό ένας σύλλογος σαν τον Παναθηναϊκό, με κοντά στα δύο εκατομμύρια οπαδούς πίσω του, οι περισσότεροι εκ των οποίων στην Αθήνα, να κόβει 2.000 εισιτήρια στους αγώνες του.

Και δε δίνει καμία προοπτική και καμία αισιοδοξία ακόμα και για το μέλλον του συλλόγου. Πως ζητάει ο κόσμος να αλλάξουν πράγματα, όταν δε βρίσκεται στις… επάλξεις; Όταν δεν είναι στη θέση του, που είναι η εξέδρα και απαιτεί από τον καναπέ του να διαφοροποιηθεί η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον διοικητικό τομέα;

Ποια αυτιά θα ακούσουν αν ο κόσμος φωνάζει από το σπίτι του; Ποια μάτια θα συγκινηθούν βλέποντας αυτό το χάλι στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ακόμα κι αν βρεθεί κάποιος επενδυτής – κανονικός, όχι σαν τους παραμυθάδες απ’ την Ταϋλάνδη – τι θα δει στο γήπεδο; Άδειες εξέδρες, χωρίς παλμό, χωρίς όρεξη και με μιζέρια;

Το επόμενο εντός έδρας παιχνίδι είναι με τον ΠΑΟΚ, ένα ντέρμπι που πιθανότατα ο Παναθηναϊκός θα διεκδικεί την πιθανότητα να παραμείνει η μοναδική ομάδα που έχει κατακτήσει αήττητο πρωτάθλημα. Ο κόσμος θα πάει στο γήπεδο μαζικά, αλλά δεν είναι αρκετό αυτό. Δεν αρκεί να έχει κόσμο το γήπεδο μόνο στα ντέρμπι. Ούτε μόνο στα καλά. Στις… στραβές φαίνεται η πραγματική αγάπη και η αληθινή στήριξη.