Το νέο έργο της ομάδας Almalibre.co, «Black Swans», σε χορογραφία της Αναστασίας Μπρουζιώτη, παρουσιάζεται στον Κινητήρα (Ερεχθείου 22, Ακρόπολη, Τηλ.210-9248.328) από τις 17 Νοεμβρίου για λίγες μόνο παραστάσεις. Μαζί της στη σκηνή θα είναι επίσης η Ματίνα Κοκολάκη.

Με πίστη στη δύναμη της θέλησης και έμπνευση από τη θεωρία του μελετητή και δοκιμιογράφου Nassim Nicholas Taleb, που υποστήριζε ότι ο «Μαύρος κύκνος είναι το απρόσμενο γεγονός, η σημαδιακή στιγμή που άξαφνα αλλάζει την ιστορία εκεί που κανείς δεν το περιμένει.», η ομάδα Almalibre.co με φαντασία και αισιοδοξία συνθέτει μια παράσταση με θέμα την πορεία του ανθρώπου προς την πραγμάτωση των ονείρων του.

Βlack swans. Δύο πλάσματα, άνθρωποι-πουλιά, θέλουν να δραπετεύσουν απ’ τον κόσμο τους. Άλλο μέρος ονειρεύονται. Περπατούν, τρέχουν και πετούν κοντά σ’ αυτό που τους καλεί. Η πορεία τους, όμως, είναι γεμάτη εμπόδια. Δίνουν μάχη με τον φόβο και την απογοήτευση, αλλά δεν παραιτούνται ούτε στιγμή. Ψάχνουν τον δρόμο που θα τους οδηγήσει σ’ αυτό που μοιάζει απραγματοποίητο

Η Αναστασία Μπρουζιώτη μιλάει στα «Νέα» για την έμπνευσή της για την παράσταση, τη λίμνη των κύκνων και τα μηνύματα του χορού της.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση;

Όταν ξεκίνησα να συνθέτω το κομμάτι, βρισκόμουν στο τέλος μίας ερευνητικής διαδικασίας ενός άλλου έργου που για διάφορους λόγους δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και προσπαθούσα εναγωνίως να βρω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Μία μέρα, ενώ ήμουν στο μετρό, ξεκίνησα κινώ τους γοφούς μου δεξιά και αριστερά χωρίς να μετακινούμαι στο χώρο. Σαν να ήθελα να περπατήσω αλλά δεν πήγαινα ουσιαστικά πουθενά. Μου δημιούργησε έναν ρυθμό που μου άρεσε και όταν πήγα στο στούντιο δοκίμασα μαζί με την συγχορεύτρια μου το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί. Από εκείνη την ημέρα αρχίσαμε να μελετάμε το συγκεκριμένο μοτίβο που για κάποιο λόγο που δεν είχα καταλάβει , ήθελα να το συνδυάσω με το πέταγμα των πουλιών. Η κίνηση ήταν ο οδηγός μας για καιρό μέχρι την στιγμή που, ψάχνοντας στο διαδίκτυο για το πέταγμα και την κίνηση των πτηνών, διάβασα για την θεωρία του «Μαύρου κύκνου». Τότε κατάλαβα πως όλη η προηγούμενη διαδικασία που δεν ευδοκίμησε ήταν για να με οδηγήσει στο «Black Swans» και πως το πέταγμα των πτηνών που με απασχολούσε και η κίνηση των ποδιών που θέλουν να ξεκολλήσουν από ένα σταθερό σημείο και να κινηθούν προς τα μπρος μου επικοινωνούσαν την ανάγκη να συνεχίσω να είμαι δημιουργική παρά τις δυσκολίες που είχαν προκύψει. Συνειδητοποίησα ότι η ίδια η κίνηση με είχε οδηγήσει στο θέμα του έργου απλά δεν το είχα καταλάβει.

Έχετε χρησιμοποιήσει αναφορές για τη «λίμνη των κύκνων»;

Έχουμε βασιστεί στο μπαλέτο αλλά δεν έχουμε χρησιμοποιήσει αναφορές από την λίμνη των κύκνων. Η λίμνη των κύκνων είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του κλασικού χορού με πολύ συγκεκριμένη δραματουργία και συμβολισμούς που δεν έχουν σχέση με την παράσταση που ανεβάζουμε. Η αναφορά που κάνουμε με τον τίτλο του έργου γίνεται στην θεωρία του μελετητή και δοκιμιογράφου Νassim Nicolas Taleb που ορίζει ως «Μαύρο κύκνο» το απρόσμενο γεγονός, τη σημαδιακή στιγμή που άξαφνα αλλάζει την ιστορία εκεί που κανείς δεν το περιμένει και οι επιπτώσεις της είναι είτε πολύ θετικές είτε πολύ αρνητικές. Ο Μαύρος Κύκνος στην δική μας περίπτωση έχει διπλή σημασία. Ως «Μαύροι κύκνοι» χαρακτηρίζονται τα διάφορα εμπόδια που συναντούν εκεί που δεν το περιμένουν τα δύο πλάσματα, άνθρωποι-πουλιά, μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, ενώ την ίδια στιγμή με «Μαύρο Κύκνο» παρομοιάζεται η ενδόμυχη επιθυμία που συντηρούν καθ΄ όλη τη διάρκεια του έργου να τους συμβεί αυτό που ονειρεύονται με αναπάντεχο τρόπο.

Ο μαύρος κύκνος συνήθως έχει μια σκοτεινή διάθεση και πορεία. Εσείς πώς τον χρησιμοποιείτε για να δείξετε την πορεία προς την πραγμάτωση των ονείρων σας;

Η ελπίδα των δύο πλασμάτων πως τελικά θα συναντήσουν αυτό που ονειρεύονται είναι αυτή που τους τροφοδοτεί με δύναμη να συνεχίσουν. Η πίστη τους στον «Μαύρο κύκνο», πως δηλαδή ίσως άξαφνα τους συμβεί αυτό που θέλουν να πραγματοποιήσουν , αποτελεί και τον λόγο που δε σταματούν να την προσπάθεια. Είναι ο λόγος που δεν παραιτούνται αλλά είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι τέλους και θα το κάνουν. Βέβαια πολλοί είναι και οι «μαύροι κύκνοι» που εμφανίζονται στον δρόμο τους με σκοπό να τους σταματήσουν, να τους αναγκάσουν να αλλάξουν πορεία και είναι τόσοι, που όλοι μαζί θα μπορούσαν να γίνουν η αφορμή για να σταματήσουν. Κατά κάποιο τρόπο ο «Μαύρος κύκνος» είναι ο οδηγός του έργου, είναι παρών συνεχώς για καθορίσει την πορεία των δύο πλασμάτων άλλοτε με την μορφή της δυσκολίας και άλλοτε με την έννοια της αξίας, του ιδανικού.

Η παράσταση τι μηνύματα έχει; Γιατί με την εικόνα των κύκνων που δεν σταματούν στα εμπόδια και προχωρούν μέχρι να τα καταφέρουν, μου φαίνεται πως στέλνετε ένα μήνυμα.

Η εικόνα δεν είναι δύο κύκνοι αλλά δύο φανταστικά πλάσματα, δύο άνθρωποι- πουλιά, που θέλουν να πετάξουν για κάπου αλλού και δε θα σταματήσουν αν δεν τα καταφέρουν. Το να φτάσουν εκεί που κοιτάζουν είναι ζωτικής σημασίας. Το έργο παρουσιάζει την προσπάθειά τους, τη δύναμη που ξαναβρίσκουν για να συνεχίσουν να κυνηγούν το απραγματοποίητο όταν αποτυγχάνουν. Ακόμα κι όταν νομίζουν ότι δεν θα αντέξουν άλλο, σπάνε τα όρια τους και συνεχίζουν. Η παράσταση μας υπενθυμίζει κάτι που όλοι γνωρίζουμε αλλά είναι σημαντικό να το επισημαίνουμε, να επιμένουμε και να παλεύουμε για τα όνειρά μας γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τα πραγματοποιήσουμε.

Πώς καταφέρνετε να στήσετε ολόκληρο το ταξίδι των κύκνων με χορό; Χρησιμοποιείτε μόνο μοντέρνα στοιχεία ή και πιο παραδοσιακά;

Αρχικά δημιουργήσαμε έναν κώδικα, μία κινητική γλώσσα βάση πάνω στην οποία κινούνται τα πλάσματα –πουλιά. Μελετήσαμε τη συμπεριφορά και το πέταγμα πρώτα του κύκνου και στη συνέχεια πολλών άλλων πτηνών, καθώς και το πως έχουν αποδοθεί κατά καιρούς τα πουλιά στον χορό. Η «λίμνη των κύκνων», ένα από τα έργα που μελετήσαμε αρκετά για να δούμε πώς το ανθρώπινο σώμα μεταμορφώνεται σε σώμα πουλιού και το μπαλέτο είναι μία από τις βασικές τεχνικές που χρησιμοποιούμε κατά την διάρκεια του έργου μέσα σε ένα πλαίσιο καθαρά σύγχρονο. Το ταξίδι αποδίδεται μέσα από τη βασική συνθήκη του έργου, τα δύο πλάσματα θέλουν να φτάσουν στο σημείο που κοιτάζουν, ένα σημείο που άλλοτε το βλέπουν μακριά στον ορίζοντα, άλλοτε είναι πολύ κοντά, άλλοτε μετακινείται συνεχώς και το κυνηγούν. Η σχέση της απόστασης μεταξύ του σημείου και του σώματος των χορευτριών που μεταβάλλεται συνεχώς και ο τρόπος που κάθε φορά τα δύο πλάσματα του απευθύνονται, δημιουργεί τους τόπους και τα τοπία του ταξιδιού.

Τελευταία Νέα