Eνα επίκαιρο κείμενο του… 1882

Κύριε Διευθυντά,

Το κείμενο είναι του έτους 1882, αλλά τόσο επίκαιρο που δεν χρειάζεται καμία εισαγωγή ή διευκρίνιση. Το παραθέτω άνευ σχολίων.

ΑΙΩΝ, 22-9-1882. Από τίνος χρόνου κραυγαί κινδύνου ακούονται εκ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ηνωμέναι μετά θρήνων και πως εις απελπισμόν καταλήγουσαι. «Κινδυνεύει», κραυγάζουσιν, «ο ελληνισμός, προπαγάνδαι ξέναι, βουλγαρικαί, ρωμανικαί, αυστριακαί καταπολεμούσι τον ημέτερον εθνισμόν». Ευγνωμοσύνη οφείλεται εις τους αγρύπνους φύλακας του ημετέρου εθνισμού, διότι αγγέλλουσιν τον κίνδυνον εις το Πανελλήνιον και αποκαλύπτουσιν εις το Εθνος την θέσιν, εν η ευρίσκεται χώρα Ελληνίς σπουδαιοτάτη […] Μεγαλοποιούνται άραγε οι κίνδυνοι προς εξέγερσιν του φρονήματος; Ημείς μάλλον πιστεύομεν ότι τα αγγέλματα είναι αληθή και ό,τι, όπερ απευχόμεθα μεν, συνέβη όμως και εν πολλαίς, άλλας περιστάσεσιν, αι ενίοτε διατυμπανιζόμεναι ενέργειαι υπέρ των εθνικών συμφερόντων υπήρξαν κατά πολύ υποδεέστεραι των αληθών αναγκών και του ύψους του επιχειρήματος. […] Η ευθύνη μεγίστη και δεν αποπλύνεται με εν «εκάμαμεν το χρέος μας», εν ενδεχομένη τινί εθνική απωλεία. […]

ΕΙΣ ΜΑΚΕΔΩΝ

Δυστυχία σου Ελλάς…

Αγαπητά «ΝΕΑ»,

Υστερα από μακρόχρονη αναμονή δέχεστε επιτέλους επιστολές. Είμαι πολύχρονη και τακτική αναγνώστριά σας.

Αυτό το εθνικό θέμα με τον κακό διαχειριστή του έθνους μας μου έφερε στον νου κάτι που λέγανε οι παλαιοί. Η μητέρα μου ήταν δασκάλα και όταν προέκυπταν εθνικά θέματα το επαναλάμβανε:

Δυστυχία σου Ελλάς με τα τέκνα που γεννάς.

Ενα από αυτά είναι και ο σημερινός Πρωθυπουργός. Η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ολυμπιάδα, είναι και αυτή Ηπειρώτισσα και μάλιστα Αρτινή. Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος έλεγε ότι ήταν απόγονος του Αχιλλέα και της Δηιδάμειας, της κόρης του Λυκομήδη, βασιλιά της Σκύρου από τον γιο τους Νεοπτόλεμo.

Ο Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε τους βαρβάρους για να μεταδώσει τον ελληνικό πολισμό. Οι μορφωμένοι υποτίθεται σημερινοί Ελληνες τον ξεπουλάνε στους Σλάβους.

Αγρίμια κι αγριμάκια μου

Κύριε Διευθυντά,

Ενα ραντεβού με οδήγησε στον Δημοτικό Κήπο, μετά από πολλά –πάρα πολλά χρόνια!! Βρέθηκα να βολτάρω στον Κήπο, προσπαθώντας να συνδέσω το παρελθόν με το παρόν. Προσπαθώντας να αντιληφθώ τι ήρθε και τι έφυγε από τότε!! Από τότε που 15χρονος μαθητής Γυμνασίου κλείναμε εκεί τα ραντεβουδάκια μας.

Βλέμμα βαθύ και απλανές, που φαίνονταν ευτυχισμένο, αλλά έτοιμο να δακρύσει…. ξεθωριασμένο απ’ τον χρόνο που το βάραινε!! Και ξαφνικά, αυτό το κουρασμένο βλέμμα σκοντάφτει και σταματά πάνω σ’ ένα άλλο, ίδιο και απαράλλακτο καρφωμένο πάνω μου!! Νιώθω τα πόδια μου να στυλώνονται, τα σφιγμένα χείλη μου να ανοίγουν ελαφρά από αμηχανία και να μένω εκεί, καρφωμένος να κοιτώ και να με κοιτά, ακίνητοι και οι δύο μας!!

Ο χρόνος σταμάτησε!! Μάτια μεγάλα, καθαρά, βαθιά και υγρά!! Δεν δείχνουν φόβο, δεν δείχνουν χαρά, δεν δείχνουν ανησυχία, δεν δείχνουν ενδιαφέρον, δεν δείχνουν αδιαφορία!! Πάνω απ’ αυτά τα «μαγικά» μάτια, δεσπόζουν δύο τεράστια κυρτά κέρατα, μοναδικά και χαρακτηριστικά της ταυτότητας του και από κάτω προβάλει ένα δυναμικό μακρύ πηγούνι, που γίνεται ακόμα πιο μακρύ και μυτερό, απ’ αυτό το άγριο – καλλιτεχνικό μουσάκι του!! Μια εμβληματική μορφή της Κρήτης!!

Νιώθω ότι θέλω να κρατήσω αυτή την εικόνα για πάντα, για να βλέπω, να αναλογίζομαι και να ταξιδεύω και βγάζω σιγά-σιγά το κινητό τηλέφωνο, για να απαθανατίσω!! Κεντράρω και μόλις ελάχιστα πριν τραβήξω αυτός στρίβει ελαφρά το κεφάλι του, ίσα που να με βλέπει, αλλά εγώ να μην έχω καθαρή την όψη του.

Και ενώ αρχίζω να αισθάνομαι απελπισία, καταφθάνει μια μανούλα με το μικρό το κοριτσάκι της. Η μανούλα σκύβει, πιάνει ένα φυλλαράκι, το δίνει στο κοριτσάκι και εκείνο, ανάμεσα από το συρματόπλεγμα, το σπρώχνει μπροστά του!! Αυτός τότε, χωρίς να κινηθεί, στρέφει προς τα εκεί το κεφάλι του, μασουλά το φυλλαράκι, παίζει τέλεια τον ρόλο του, για να κάνει ευτυχισμένο το παιδάκι!!

Είναι υπερήφανος, είναι σοφός, είναι αγέρωχος, είναι γεμάτος άγρια ελευθερία και μια λεβεντιά κλεισμένες σ’ ένα κλουβί!!

Δύστυχε φίλε μου, ακόμα και αν αναπαραχθείς εδώ μέσα, τι θα πεις αργότερα στα παιδιά σου, τι παιδιά θα μεγαλώσεις!; Αραγε, η δύναμη και η αρχοντιά βρίσκονται στην όψη και στην εμφάνιση του ή στην ψυχή και στην καθαρή ματιά του!;

Τελικά, ήθελε να τον δω και να τον καταλάβω, αλλά δεν ήθελε να τον φωτογραφίσω και να τον εκθέσω!!

«Δεν είναι αυτή η εικόνα μου …. αγρίμι στο κλουβί», μου λέει και το ριζίτικο του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη πλημμυρίζει την ψυχή, μαρτυρά τα αισθήματά μου.

Αγρίμια κι αγριμάκια μου, λάφια μου μερωμένα,

πέστε μου πού ‘ναι οι τόποι σας, πού ‘ναι τα χειμαδιά σας;

Για το κόμμα του μυαλούκαι της καρδιάς μας

Κύριε Διευθυντά,

Ενα κόμμα των μελών του και όχι μηχανισμών, βολευτών, αρχηγών, περαστικών κ.λπ.

Ενα κόμμα που, εκτός από την κατάκτηση και άσκηση εξουσίας, θα εκπαιδεύει τα μέλη του με πολλούς τρόπους.

Ενα ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, τέτοιο που οραματίστηκαν οι Σβώλος, Παπαναστασίου και Καρτάλης.

Ενα κόμμα που θα λέει την αλήθεια, όσο και αν αυτό είναι δύσκολο.

Ενα κόμμα που δεν θα καταπιέζει μειονότητες κάθε είδους μέσα και έξω από το κόμμα.

Ενα ανοιχτό κόμμα με ανοιχτές συμμετοχικές διαδικασίες, διάλογο, ανεκτικότητα, ελαφρότητα, νεανικότητα.

Ενα κόμμα που δεν θα βλέπει τις τοπικές του οργανώσεις μόνο σαν ιμάντες οργανωτικής δουλειάς αλλά σαν ζωντανά κύτταρα.

Ενα τέτοιο κόμμα θέλει ανθρώπους όλων των κατηγοριών. Μεγάλους και μικρούς. Εμπειρους και άπειρους. Σοβαρούς και ελαφρούς.

Γρήγορους και αργούς. Οικογενειάρχες και εργένηδες. Κάθε είδους απασχόλησης. Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ντελιβεράδες και καθηγητές.

Εγώ σε τέτοια περιβάλλοντα έχω μάθει να κινούμαι.

Το 1973 οικοδεσπότης στο Πολυτεχνείο.

1979-1989 Κεντρική Επιτροπή και Πολιτικό Γραφείο ΚΟΔΗΣΟ.

1989 συνίδρυση Συνασπισμού και γραμματέας «υπολοίπου» Αττικής –οργανωτής κοινού ψηφοδελτίου με ΠΑΣΟΚ.

1999 ΠΑΣΟΚ, απλό μέλος στην κατάψυξη του Γέρακα από επιλογή.

2012 βγάλαμε το ΚΟΔΗΣΟ από τη ναφθαλίνη με στόχο τη συνένωση της Κεντροαριστεράς και ΟΧΙ έναν επιπλέον αρχηγισμό. Πράγμα που έγινε όπως ακριβώς το οραματιστήκαμε.

2013 τρεις μήνες με τη σούπερ φιλελέ Δημιουργία Ξανά, όπου και είδα τι εννοούν και τους άφησα ευγενικά, αλλά και εκείνοι με εκτίμησαν.

2013 κάποτε Ποτάμι, ανενεργό μέλος.

Μέλος στο Ιδρυτικό ΚΙΝΑΛ.

2018 συνεχίζουμε με ΚΟΔΗΣΟ στα υπάρχοντα πλαίσια της Κεντροαριστεράς.

Τα παράσημα αυτά δεν αρκούν και δεν εγγυώνται τίποτε άλλο παρά τον χειρισμό μιας πολυπλοκότητας που βρίσκεται στην απλή καθημερινή ζωή ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Πρώτα είχα πάντα την ευρύτερη οικογένειά μου. Και μετά, τα τρία επαγγέλματα σε δημόσιο και ιδιωτικό χώρο. Εβγαλα και έχασα χρήματα. Ποτέ δεν τα προσκύνησα, αλλά ούτε και τα σπατάλησα. Δάνειζα αγύριστα σε όσους είχαν ανάγκη. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, παρά μόνο γι’ αυτά που δεν τόλμησα να κινηθώ.

ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΕΕΣ. ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ.

ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ… ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΟΥΤΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ.