Χριστούγεννα για σκι στην Κουρσεβέλ, στις Γαλλικές Αλπεις. Βραδιές σε λονδρέζικα καζίνα. Πάρτι στο παλάτι των Μονεγάσκων για τη Φόρμουλα 1. Οι διακοπές του Πάνου Καμμένου οφείλει κανείς να ομολογήσει ότι έχουν κάτι από την κωστοπουλική χλιδή των ιλουστρασιόν εξωφύλλων της εποχής της αστακομακαρονάδας. Μόνο που οκτώ χρόνια και τέσσερα Μνημόνια μετά η Ελλάδα είναι πια μια άλλη χώρα. Μια χώρα που δεν φαίνεται διατεθειμένη να αντιμετωπίσει τέτοιες επιλογές –ακόμη κι αν γίνονται πράξη με μη κρατικό χρήμα -, όπως παρακολουθούσε τους γάμους στο Φορ Σίζονς του Παρισιού. Κάπως έτσι ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποκτήσει και πάλι ένα πρόβλημα, ένα πρόβλημα που το έλεγαν Καμμένο.

Για την ακρίβεια, οι εκδρομικές προτιμήσεις του μικρού κυβερνητικού εταίρου είναι μάλλον η μικρότερη από τις περίπλοκες καταστάσεις στις οποίες εκείνος εμπλέκει το Μαξίμου. Πριν ασχοληθεί με τα καμμενικά ταξίδια, η αντιπολίτευση τον είχε βάλει στο στόχαστρο πολλές φορές και για πολλούς άλλους λόγους. Γιατί συνομιλούσε με ισοβίτες.

Προκλήσεις

Επέλεγε αμφιλεγόμενους μεσάζοντες. Πήγαινε εκδρομές με χρυσαυγίτες στην «εσχατιά της Ελλάδας». Πιλόταρε στρατιωτικά ελικόπτερα. Υποσχόταν με δάκρυα στα μάτια στον Αρχιεπίσκοπο πως αν εκείνος του το ζητήσει θα ρίξει την κυβέρνηση για τα Θρησκευτικά. Εμπλεκόταν σε παιχνίδια εξουσίας, διαβάζοντας από κοινοβουλευτικού βήματος μηνύματα που έλεγε ότι του έστειλε επιχειρηματίας. Προκαλούσε τα αριστερά αισθήματα των συντρόφων της πλειοψηφίας με τα εξοπλιστικά. Απειλούσε ότι δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία για το Σκοπιανό που θα φέρει η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος. Και πάει λέγοντας.

Η αντίδραση, ωστόσο, του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος είναι σχεδόν πάντα η ίδια με τη χθεσινή απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου όταν ρωτήθηκε για το Μονακό και τα χυδαία τιτιβίσματα του υπουργού. «Είναι δίκαιη η οργή του», είπε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, «ο τρόπος που τοποθετείται είναι γνωστός. Του έχει ασκηθεί, κατά τη γνώμη μου, μια άδικη κριτική και απαντά με τον τρόπο που εκείνος θεωρεί ότι μπορεί να εκφράσει και την οργή και την αγανάκτησή του. Ο κ. Καμμένος έχει αποδείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να κατέβει από το σαλόνι στο αλώνι».

Ειρήσθω εν παρόδω, στην τζανακοπουλική επισήμανση για τα αλώνια κανείς δεν θα διαφωνήσει. Αλλωστε, σε ανάλογο ύφος –σχεδόν με παρόμοια «επιχειρήματα» –είχε απαντήσει και όταν τον επέκριναν για το ταξίδι στην Κουρσεβέλ, που είχε γίνει πριν αναλάβει υπουργικό θώκο, το μακρινό 2013. Τότε είχε πάλι τιτιβίσει «ούτε στα μπουζούκια ούτε στην Ψαρού σε ξαπλώστρα 3.000 ευρώ ήμουν. Σε ημερήσια εκδρομή με την οικογένεια», ανεβάζοντας κι ένα φωτογραφικό ενσταντανέ του Αδωνη Γεωργιάδη με τη σύζυγό του από νυχτερινή έξοδο.

Για να το πούμε αλλιώς, το Μαξίμου πάντα καλύπτει τον Πάνο Καμμένο. Εξάλλου, μόλις τον περασμένο Νοέμβριο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, στην κοινοβουλευτική συζήτηση για την υπόθεση της πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία, τον κάλυψε στην ουσία πλήρως αναλαμβάνοντας προσωπικά την ευθύνη για τους κυβερνητικούς χειρισμούς.

Εχουν χημεία

Η στήριξη έχει προφανή πολιτική λογική. Η επιβίωση της κυβερνώσας Αριστεράς εξαρτάται από τους εννέα Ανεξάρτητους Ελληνες βουλευτές. Από την άλλη, όμως, οι της αντιπολίτευσης έχουν πια πειστεί, ύστερα από τριάμισι σχεδόν χρόνια κυβερνητικής συνεργασίας, ότι η εξουσία δεν είναι το μόνο που συνδέει τον Πρωθυπουργό με τον αρχηγό των ΑΝΕΛ. «Η χημεία των δύο είναι το σημαίνον στοιχείο» λένε. Μέχρι πρότινος θεωρούσαν τον υπουργό Αμυνας ως τον αδύναμο κρίκο της κυβέρνησης, εξού και τον επέλεγαν ως στόχο. Πλέον, ωστόσο, στα επιτελεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης θεωρούν ότι «η ταύτιση Τσίπρα και Καμμένου είναι ευρύτατη».

Μπορεί και να έχουν δίκιο. Επειδή στην περίπτωση Καμμένου ο Πρωθυπουργός μοιάζει σαν να εφαρμόζει εκείνη την κινεζική παροιμία που λέει «μην ανησυχείς για όσα λύνονται και για όσα δεν λύνονται».

Τελευταία Νέα