Αναζήτηση
Σε αυτό το αθηναϊκό πάρκο όλα μοιάζουν να μαραζώνουν: τα στεγνά σιντριβάνια, οι διψασμένοι φοίνικες, οι αθόρυβες παιδικές χαρές, οι βανδαλισμένες εγκαταστάσεις. Ακόμα και οι άνθρωποι μαραζώνουν. Δεκάδες αδύναμα κορμιά –γερμένα στα παγκάκια ή πεσμένα κατάχαμα –εκλιπαρούν για το «ταξίδι» με λίγη ηρωίνη στη φλέβα ή μια γερή ρουφηξιά σίσα (η λεγόμενη κοκαΐνη των φτωχών).
Εικόνες ντροπής, παρακμής και απόλυτης αδιαφορίας κατέγραψαν «ΤΑ ΝΕΑ» στο Πεδίον του Αρεως, μέρα μεσημέρι, μερικά 24ωρα αφότου αντιεξουσιαστές τοιχοκόλλησαν αφίσες με τη φωτογραφία της Μιμής Ντενίση και ύβρεις για όσους διεκδικούν ασφάλεια και καθαριότητα στη γειτονιά τους. Στις αφίσες που στοχοποιούν ευθέως την ηθοποιό –κάτοικο της περιοχής –και στις οποίες αναφέρεται επίσης το όνομα του προέδρου της ΚΕΔΕ Γιώργου Πατούλη γίνεται λόγος για «οργισμένους ηλίθιους μικροαστούς» που «δεν χωρούν στο Πεδίον του Αρεως», καθώς αυτό «ανήκει στους χρήστες ουσιών και όχι μόνο». Και ενώ η υπόθεση των αφισών και οι καταγγελίες κατοίκων (για διακίνηση ναρκωτικών, παρεμπόριο κ.τ.λ.) διερευνώνται ήδη από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, το σίγουρο είναι ότι η θλιβερή εικόνα του πάρκου μαρτυρά πως κινδυνεύει να χαθεί οριστικά ό,τι απέμεινε από την ανάπλαση του 2010, κόστους σχεδόν 10.000.000 ευρώ.
ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ. Το οδοιπορικό από τον έφιππο ανδριάντα του βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ στην πλευρά της λεωφόρου Αλεξάνδρας μέχρι το κτίριο Οικονομίδη στη βόρεια άκρη προς την Κυψέλη αποκαλύπτει συγκεκριμένα πέντε ανοιχτές πληγές: την πιάτσα θανάτου, τις σφραγισμένες παιδικές χαρές, τα ερειπωμένα κτίσματα, τον εγκαταλειμμένο Ροδώνα και την παντελή έλλειψη νερού.
«Η ανεξέλεγκτη εμπορία και χρήση ναρκωτικών είναι τεράστιο πρόβλημα, αν και όχι το μοναδικό. Τα μεσημέρια μαζεύονται εδώ, χωρίς υπερβολή, 300 άτομα», περιγράφει ο Δημήτρης Τσιαμπούρης, μέλος της κοινότητας Επιμένουμε Πεδίο του Αρεως, καθώς διασχίζει μαζί με την Μοίρα Γαβριελάτου, επίσης μέλος της κοινότητας, αυτή την σκοτεινή αριστερή μεριά του πάρκου. Κάθε τόσο ακούγονται εξασθενημένες φωνές και ψιθυριστά παρακαλετά: «Βρες μου ρε… ένα γραμμάριο! Δώσ’ μου, έχω πενηντάρικο». Κάποιοι τοξικοεξαρτημένοι κοιτούν τριγύρω σαν χαμένοι, άλλοι σωριάζονται μισολιπόθυμοι και αρκετοί σκανάρουν τα χέρια και τα πόδια τους σαστισμένοι προφανώς ψάχνοντας για φλέβα. Οι περισσότεροι δεν δίνουν σημασία σε όποιον τους προσπερνά, γι’ αυτό ξεχωρίζουν οι κουμανταδόροι της πιάτσας. Το δικό τους (παγερό) βλέμμα πέφτει παντού, δεν μιλούν και κινούνται ανάμεσα στις φυλλωσιές ψύχραιμα με αργό βηματισμό. Τη νύχτα, ντίλερ και χρήστες μεταφέρονται εκτός άλσους επί της οδού Μαυρομματαίων, πέριξ του κτιρίου Green Park. «Ουρλιαχτά, μαχαιρώματα, είσοδοι πολυκατοικιών που έχουν μετατραπεί σε δημόσια τουαλέτα… Αντικρίζουμε και ακούμε ανατριχιαστικά πράγματα καθώς πηγαινοερχόμαστε στα σπίτια μας» συμφωνούν τα δύο μέλη της κοινότητας (ο Δημήτρης Τσιαμπούρης ζει στην περιοχή εδώ και 20 χρόνια ενώ η Μοίρα Γαβριελάτου γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί).
Σχολιάζοντας τις απειλές αντιεξουασιαστών, επισημαίνουν: «Μας αποκαλούν μίζερους μικροαστούς και ρατσιστές επειδή διεκδικούμε ένα φωτεινό, καθαρό και ασφαλές πάρκο. Μας χαρακτηρίζουν σκουπίδια και απειλούν ότι θα περνάμε από το Πεδίον του Αρεως τρέχοντας. Κανείς δεν θα ένιωθε καλά με όλα αυτά, αλλά δεν θα σταματήσουμε να προσπαθούμε. Στην πραγματικότητα εκείνοι δεν ενδιαφέρονται για τους τοξικοεξαρτημένους. Εμείς πιστεύουμε ότι η πολιτική απέναντι στα ναρκωτικά πρέπει να είναι αυτή της μείωσης βλάβης τόσο προς τους κατοίκους όσο και προς τους εξαρτημένους».
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ ΟΥΣΙΩΝ. Περπατώντας στην παραδομένη στην τύχη της έκταση (μόνο η φύση έχει κάνει κατά τόπους τα δικά της μικρά θαύματα) οι κάτοικοι δείχνουν τον έναν από τους συνολικά τρεις χώρους που προορίζονταν να φιλοξενούν την ανεμελιά: «Εδώ που τελειώνει η παιδική χαρά ξεκινάει πλέον το νταραβέρι ουσιών». Στις τρεις παιδικές χαρές έχουν μπει λουκέτα από τον περασμένο Σεπτέμβριο, καθώς δεν είχαν τις απαραίτητες πιστοποιήσεις, μια διαδικασία που παραμένει σε εξέλιξη. Στο μεταξύ όμως, ο χώρος των εφήβων καταστράφηκε ολοκληρωτικά, ενώ στην μεγάλη παιδική χαρά του Αγίου Χαραλάμπους κάποιοι έσπασαν τα λουκέτα.
Η πλήρης εγκατάλειψη αφορά και τα κτίσματα. Στην καρδιά του πάρκου στέκουν παραδομένα στη φθορά τα δύο κιόσκια – αναψυκτήρια (στο ένα βρήκαν καταφύγιο άστεγοι), ενώ σαν βομβαρδισμένες είναι οι δημόσιες τουαλέτες. «Τα μοναδικά καλά νέα είναι ότι πέρασαν σε επιχειρηματίες τόσο το Green Park όσο και το κτίριο Οικονομίδη. Το πρώτο θα αργήσει βέβαια να λειτουργήσει καθώς παρουσιάζει στατικά προβλήματα».
Ολονύκτια πάρτι με πολλά ντεσιμπέλ
Η κατάληψη της Πλατείας Πρωτομαγιάς (στις παρυφές του πάρκου) από ομάδες αντιεξουσιαστών που διοργανώνουν ολονύκτια πάρτι, μεταξύ άλλων για την οικονομική ενίσχυση «φυλακισμένων» ή «διωκόμενων συντρόφων», προκαλεί τελευταία νέα αναστάτωση στους κατοίκους. Από τις 19 Μαΐου μέχρι σήμερα έχουν προγραμματιστεί τρία τέτοια πάρτι με αποτέλεσμα η κοινότητα Επιμένουμε Πεδίον του Αρεως να απευθυνθεί για εξηγήσεις στην αντιπεριφερειάρχη Αττικής Ερμίνα Κυπριανίδου. «Ανεπίσημα μας λένε ότι δεν δίνουν άδειες για τα φεστιβάλ αλλά σιωπούν όταν ερωτώνται για ποιες ενέργειες θα κάνουν για να προστατεύσουν τους περίοικους από την τεράστια και συνεχή όχληση» υποστηρίζει η κοινότητα. «Το Σάββατο 2 Ιουνίου ολονύκτιο πάρτι με άφθονο bass και περίσσεια beats. Τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση συντρόφων/ισσών που διώκονται με βάση τον νόμο 187α», αναφέρεται σε κάλεσμα μέσω Facebook. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι προετοιμασίες ξεκινούν από νωρίς με τους διοργανωτές να στήνουν ανενόχλητοι εξέδρες, να τοποθετούν ηχοσυστήματα αλλά και να παραβιάζουν εγκαταστάσεις της ΔΕΗ.
«Να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή των κατοίκων»
Επικοινωνήσαμε με τη Μιμή Ντενίση ενώ βρισκόταν στις Βρυξέλλες, μαζί με τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ, αφού και οι δύο είναι μόνιμα μέλη του ετήσιου συνεδρίου για το Human Trafficking που γίνεται εκεί με επικεφαλής τη συντονίστρια της ΕΕ για το Trafficking Μύρια Βασιλειάδου.
«Να ξεκαθαρίσω πρώτα απ’ όλα ότι δεν ανήκω σε κανένα σύλλογο ούτε είμαι επικεφαλής κάποιας κίνησης για το Πεδίον του Aρεως. Εκφράζω τις δικές μου απόψεις που έχω αποδείξει, με τη δουλειά και τις ενέργειές μου, ότι είναι καθαρά αντιρατσιστικές. Ακόμη και το συνέδριο στο οποίο με βρίσκετε τώρα έχει ως στόχο του την πάταξη του ρατσισμού. Ο λόγος που μπαίνω μπροστά είναι ότι η αναγνωρισιμότητά μου βοηθά στο να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή των κατοίκων γύρω από το Πεδίον του Αρεως. Αυτό λοιπόν που θέλουμε εμείς είναι ένα πάρκο για όλους. Και για τον νεαρό που αθλείται, και για τον κύριο που βγάζει βόλτα τον σκύλο του, και για τη γιαγιά που συνοδεύει το εγγονάκι της. Αλλά και για τον τοξικομανή, φτάνει να μην κάνει χρήση ουσιών σε δημόσια θέα. Κυρίως γιατί αυτό εξευτελίζει τον ίδιο. Και πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να χάνει κατ’ αυτόν τον τρόπο την αξιοπρέπειά του. Δουλειά του κράτους είναι να υπάρχουν ειδικοί χώροι και ομάδες βοήθειας όχι μόνο για αποτοξίνωση, αλλά και για όσους δεν είναι έτοιμοι να αποτοξινωθούν. Θυμάμαι, είχα ρωτήσει ένα κορίτσι που κυριολεκτικά είχε πέσει πάνω μου «Μα δεν λυπάσαι τον εαυτό σου;» και μου είχε απαντήσει «Γιατί; Το κράτος με λυπάται;». Θα ήθελα λοιπόν να τονίσω ότι εμείς οι κάτοικοι δεν έχουμε τίποτα εναντίον αυτών των ανθρώπων. Εμείς είμαστε εξάλλου που τους πάμε μια κουβέρτα, ένα πιάτο φαγητό. Εχω κυνηγήσει αυτοκίνητο του ΕΚΑΒ που ειδοποιήθηκε γιατί κάποιος είχε τραυματιστεί στο πάρκο και, επειδή δεν τον έβρισκε, έφευγε. Εξάλλου, ουσιαστικό ρατσισμό θεωρώ το να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους ή τους πρόσφυγες σαν μειονότητα που δεν πειράζει και αν μείνουν στον δρόμο. Προσωπικά αισθάνθηκα πολύ άσχημα εδώ όταν η σύνεδρος από την Ιταλία ανέφερε ότι είχε έρθει στην Αθήνα για το θέμα των γυναικών από τη Νιγηρία που είναι θύματα του trafficking και της είπαν ότι κάποιες από αυτές τις βρίσκεις σε ένα πάρκο, όπου όμως δεν μπορείς να μπεις ούτε με τη συνοδεία της Αστυνομίας».
