Πού πας χωρίς τον «συντρέχτη» σου;

Το τρέξιμο, από καταβολής του αθλήματος, είναι ατομικό σπορ. Ο κάθε δρομέας τίθεται μόνος του αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό βήμα βήμα και είναι υπεύθυνος για την έκβαση της προσπάθειάς του. Ακόμα όμως και ο πιο μοναχικός λύκος που γράφει χιλιόμετρα βυθισμένος στις σκέψεις του, χρειάζεται κάποιες στιγμές ένα χεράκι βοηθείας. Οταν το ξυπνητήρι χτυπάει πριν καλά καλά ο ήλιος να έχει φέξει και ο ύπνος είναι πιο γλυκός απ’ την προπόνηση, όταν είναι έτοιμος να τα παρατήσει στον αγώνα υπό το βάρος της κούρασης, όταν οι δικαιολογίες για κοπάνα είναι πολλές, χρειάζεται ένας καλός συντρέχτης! Οι συνοδοιπόροι στο τρέξιμο είναι ένας κρυμμένος άσος στο μανίκι κάθε δρομέα που θέλει να έχει απαιτήσεις για κάτι καλύτερο στις επιδόσεις του. Μπορεί να δώσουν το απαραίτητο πουσάρισμα και να λειτουργήσουν ως σωτήρες στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Προκειμένου όμως κάποιος αθλητής να φτάσει να αποκτήσει έναν τέτοιο καλό σύντροφο στην προπόνηση ή και στους αγώνες, χρειάζεται να λάβει υπόψη του αρκετούς παράγοντες και ν’ ακολουθήσει κάποιους άτυπους κανόνες.

1.Εχετε πολλούς συντρέχτες

Η αποκλειστικότητα είναι καλό πράγμα, αλλά στον έρωτα! Στο τρέξιμο, γίνεται πρόβλημα όταν μπει στη μέση ένας τραυματισμός ή ένα διάλειμμα από την ενεργό δράση. Γι’ αυτόν τον λόγο το να έχεις περισσότερους από έναν running buddies ή να είσαι μέλος μιας δρομικής ομάδας αναδεικνύεται σε σωτήρια κίνηση ώστε να μη μείνετε μπουκάλα στην προπόνηση. Μια καλή ιδέα είναι να έχετε ένα πρόσωπο για κάθε αποτέλεσμα που επιθυμείτε. Να έχετε δηλαδή έναν φίλο για μια εύκολη ευχάριστη προπόνηση, άλλον για τα απαιτητικά long runs και γιατί όχι και τρίτο που να μπορεί να σας πιέζει να δίνετε τον καλύτερο εαυτό σας. «Οι running buddies είναι άτομα που μοιράζονται την ίδια αγάπη για το τρέξιμο, έχουν και οι ίδιοι αισθανθεί τη χαρά που φέρνει στη ζωή μας, έχουν επωφεληθεί από το τρέξιμο και θέλουν να μοιραστούν τη χαρά αυτή. Στόχος τους, να σκορπίζουν όσο περισσότερη έμπνευση μπορούν ώστε να παρακινούν ένα άτομο τη φορά να κάνει τα δικά του βήματα», αναφέρει στο «Τρέχω» η Ειρήνη Παναγοπούλου, αρχηγός και ιδρύτρια της δρομικής ομάδας Ιπτάμενες Χήνες (Flying Geese) που στήθηκε και αναπτύχθηκε πάνω στην ιδέα του συντρέχτη.

2.Ελάτε κοντά σε κάποιον γρηγορότερο δρομέα

Μαζέψτε το κουράγιο σας και πλησιάστε κάποιον που τρέχει σε καλύτερους ρυθμούς από εσάς και είναι διαρκώς κάπως πιο μπροστά σας. Ή εκείνον που σας προσπερνάει στα τελευταία μέτρα των αγώνων. Βρείτε εκείνους τους ανθρώπους που δείχνουν να είναι ικανοί να σας βοηθήσουν να βελτιωθείτε. Για τον εγωισμό σας, ίσως δεν είναι μια ενδεδειγμένη κίνηση, αλλά αν τα καταφέρετε, στο μέλλον θα ευγνωμονείτε την απόφασή σας αυτή. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνετε να τον ακολουθείτε κατά πόδας, θα εξελιχθείτε σταδιακά σε καλύτερο δρομέα. Αν θέλετε να σπάσετε τον πάγο στην πρώτη γνωριμία, συστηθείτε ευγενικά και μιλήστε του για τους καλούς χρόνους του. Ενας καφές μετά την προετοιμασία θα σας φέρει πιο κοντά και θα σας δώσει την ευκαιρία να μάθετε περισσότερα πράγματα για τις δρομικές του ρουτίνες. «Κάθε καινούργιος στόχος, όσο δύσκολος και αν είναι, όταν υπάρχει ομαδική στήριξη και κατανόηση, τότε τα βήματα γίνονται με μεγαλύτερη σιγουριά γιατί υπάρχει δίπλα μας ο δικός μας running buddy που δεν μας εγκαταλείπει. Ο συντρέχτης για μας είναι ο άνθρωπος που θα μας εμπνεύσει, είναι ο άνθρωπος με τον οποίο θα μοιραστούμε χιλιόμετρα, χαμόγελα, ανησυχίες, είναι αυτός με τον οποίο θα περάσουμε χέρι χέρι τη γραμμή του τερματισμού, αλλά και αυτός που με τη σκέψη του μας δίνει δύναμη να τερματίσουμε τον αγώνα μας.Είναι αυτός που μας ωθεί να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι δρομείς και να πλησιάζουμε προς τον καλύτερό μας εαυτό με κάθε χιλιόμετρο που κάνουμε», αναφέρει η Παναγοπούλου, η οποία από το 2010 που έστησε την ομάδα της έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να έχει περισσότερα από 120 μέλη στην Ελλάδα, στο Βέλγιο και στον Καναδά.

3.Συγχρονίστε τα προγράμματά σας

Οταν ετοιμάζεστε για κάποιον μεγάλο αγώνα, είναι δύσκολο να βρείτε κάποιον που να μοιράζεται τους ίδιους στόχους με σας. Οπως και το να τρέχει στο ίδιο τέμπο, ακολουθώντας παρόμοια τακτική. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν έχετε το δικαίωμα να συμπορευτείτε με κάποιον που προπονείται για κάποια δρομική δοκιμασία πιο σοβαρή απ’ τη δική σας. Ο ρυθμός και η απόσταση δεν είναι τα μοναδικά κριτήρια με τα οποία κρίνεται η συμβατότητα μ’ έναν συντρέχτη. Η προσωπικότητα και το ταμπεραμέντο είναι εξίσου σημαντικά με τη μεταξύ σας χημεία. Συζητήστε την προσέγγισή σας στην κάθε προπόνηση, αν δηλαδή προτιμάτε να τρέχετε στον διάδρομο του γυμναστηρίου ή στους δρόμους της γειτονιάς σας. Φυσικά, πρέπει να αναφερθείτε στο πρόγραμμά σας ώστε να δοκιμάσετε να συγχρονίσετε, όσο περισσότερο γίνεται, τα ξυπνητήρια σας. Μην ξεχνάτε και τη θετική προσέγγιση στα πράγματα! Δεν θέλετε δίπλα σας, εκεί που αγκομαχάτε, κάποιον που διαρκώς παραπονείται και σκέφτεται αρνητικά. «Τρέχοντας ομαδικά, με κοινό χαρακτηριστικό την αλληλεγγύη, το χαμόγελο και την έμπνευση, οι Ιπτάμενες Χήνες δεν εγκαταλείπουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε δίπλα στον άλλον δείχνοντας κατανόηση και στήριξη. Πολλές φορές μάλιστα, όταν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να βρισκόμαστε όλοι μαζί στον ίδιο αγώνα, να προπονούμαστε στην ίδια πόλη ή ακόμη και στην ίδια χώρα, το μυαλό μας τρέχει δίπλα τους.Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πρώτο μου Μαραθώνιο, όταν πλησιάζοντας τη γραμμή του τερματισμού χτύπησε το τηλέφωνό μου και στην άλλη άκρη της γραμμής άκουσα τη δρομική μου παρέα που βρισκόταν σε άλλη χώρα, αλλά έτρεχε νοητά μαζί μου, και μ’ αυτό το τηλεφώνημά τηςμε εμψύχωσε να τερματίσω δυνατά. Είναι τεράστια η δύναμη της αλληλεγγύης!», τονίζει η νεαρή δρομέας που συμμετείχε στον φετινό Μαραθώνιο της Αθήνας, παρέα με 100 συναθλητές της απ’ την ομάδα της.

4.Βρείτε κοινά σημεία αναφοράς

Υπάρχει σαφής διαφορά ανάμεσα σε συντρέχτη και έναν προπονητή. Εκτός κι αν ο συντρέχτης σας διακρίνεται για τις γνώσεις του επί του αθλήματος –είναι σημαντικό να αναγνωρίζετε τους ρόλους σας ως ισότιμα μέλη ενός δρομικού διδύμου. Πρόσφατες έρευνες από τα Πολιτειακά Πανεπιστήμια του Κάνσας και του Μίσιγκαν αποκάλυψαν πως εκείνοι οι δρομείς που «ζευγαρώνονταν» με γρηγορότερους συναθλητές τους αλλά δεν λάμβαναν διαρκώς λόγια εμψύχωσεις (πχ «Μπορείς!» «Προχώρα, θα τα καταφέρεις!») κάλυπταν μεγαλύτερες αποστάσεις και προσπαθούσαν περισσότερο από εκείνους που ήταν αποδέκτες, έστω και εμψυχωτικών σχολίων. Ο λόγος; Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ακόμα και η εμψύχωση, και για καλό λόγο να γίνεται, μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Αν θέλετε να δώσετε κουράγιο στον συντρέχτη σας, πηγαίνετε δίπλα του και πείτε του με ήπιο τόνο την καλή σας κουβέντα. Καλά αποτελέσματα μπορεί να έχει και το ντοπάρισμα μέσω ομάδων στα social media.