Εύκολο είναι να γράφεις για ποδόσφαιρο. Για παιχνίδια. Να γράφεις εκ των υστέρων για τα λάθη του προπονητή. Να κλέβεις εκκλησία. Πάντα, όταν δεν κερδίζει μία ομάδα, οι καλύτεροι είναι αυτοί που δεν έπαιξαν. Πέρα όμως από τον εξυπνακισμό, υπάρχει και η σκοπιμότητα. Αυτός που διαβάζει πρέπει να ξέρει να ρίχνει τα μισά (και παραπάνω) στη θάλασσα. Στην ΑΕΚ, όταν κερδίζει η ομάδα, κερδίζει η ποιότητα του Αραούχο και του Λιβάγια. Οσες φορές έχει σκοντάψει, φταίει ο Χιμένεθ. Στον Παναθηναϊκό φταίει ο Αλαφούζος, φταίει το χιόνι, φταίει η βροχή, ο Ουζουνίδης, δεν φταίει ποτέ. Λες και του είπε ο Αλαφούζος να διαλέξει για επιθετικούς τον Μόλινς και τον Αλτμαν. Στον ΠΑΟΚ το πάνε καλά. Τους στηρίζουν τους προπονητές. Μέχρι τέρμα. Τον Αγγελο, που τα είχε διαλύσει όλα. Τον Τούντορ, που πήγαινε σαν τον κάβουρα. Η κριτική γίνεται πάντα εκ των υστέρων. Την επόμενη μέρα της απόλυσης. Ο Ολυμπιακός είναι μυστήριο τρένο. Ο κόσμος (αλλά και οι ρεπόρτερ) γούσταρε τον στρατιώτη Λεμονή. Προσωπικά, για τον Σερ Τάκη, όσα χρόνια είναι προπονητής, δεν έχω γράψει καλή κουβέντα. Το αντίθετο μάλιστα. Δεν βιάστηκα βέβαια να αποθεώσω τον Οσκαρ Γκαρσία. Σαφώς και ο Ισπανός έκανε λάθη στην Τρίπολη. Ποιο είναι το κυρίαρχο όμως; Τα λάθη του προπονητή ή ότι η ομάδα δεν είναι σε καλή κατάσταση; Σαφώς και δεν έπρεπε ν’ αλλάξει τον Μαρίν. Κι ας μην ήτανε στη μέρα του. Εναν τέτοιο ποδοσφαιριστή τον περιμένεις να σου κάνει την καλή μέχρι τέλους. Αν περιμένεις να σκοράρει ο Πάρντο, θα έχει αλλάξει η μόδα. Δεν φταίει όμως ο προπονητής αν ο Ρομαό και ο Ζιλέ έχουνε μπουκώσει και χάνανε τις μάχες στο κέντρο κατά κράτος. Θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει τον Ταχτσίδη, που θεωρητικά είναι πιο φρέσκος. Δεν το έκανε. Δεν είναι Κέρκυρα όμως ο Αστέρας. Να τα μπερδεύεις και στο τέλος να καθαρίζεις. Είναι καλή ομάδα. Δεν είναι Παναθηναϊκός, που τον είδε Μπαρτσελόνα ο Λεμονής και κατάφερε να χάσει.

Τελευταία Νέα