Το αθλητικό βιογραφικό του Κωνσταντίνου Καρνάζη είναι γεμάτο από δρομικούς άθλους και σπάνια επιτεύγματα. Κάποια από αυτά είναι ο τερματισμός του στον Υπερμαραθώνιο 217 χιλιομέτρων της Κοιλάδας του Θανάτου υπό θερμοκρασίες που άγγιζαν τους 50 βαθμούς Κελσίου και η ολοκλήρωση του Μαραθωνίου στον Νότιο Πόλο, αντέχοντας το κρύο των -40 βαθμών Κελσίου. Το 2006 έτρεξε επίσης 50 Μαραθωνίους στις 50 πολιτείες της Αμερικής μέσα σε 50 ημέρες. Παρ’ όλα αυτά, καμία από αυτές τις εμπειρίες δεν τον συγκίνησε τόσο όσο η ολοκλήρωση του Σπαρτάθλου το 2014, οδηγώντας τον να γράψει ένα βιβλίο αφιερωμένο σ’ αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι του από το Σαν Φρανσίσκο όπου μένει μόνιμα μέχρι τη Σπάρτη.

Στο βιβλίο του «Ο δρόμος προς τη Σπάρτη», που μόλις κυκλοφόρησε στη χώρα μας από τις εκδόσεις Key Books, ο 55χρονος υπερμαραθωνοδρόμος περιγράφει την περιπέτειά του με τα 245,3 χιλιόμετρα του αγώνα, αλλά και την αναζήτηση των ελληνικών του ριζών. Παράλληλα, παρέχει όλο το ιστορικό υπόβαθρο για τη γέννηση του Μαραθωνίου στη χώρα μας, ακολουθώντας τα βήματα του Φειδιππίδη και φτάνοντας μέχρι τη σύγχρονη μετενσάρκωσή τους, το Σπάρταθλον. «Είμαι Ελληνας και ο Μαραθώνιος είναι κάπως σαν κομμάτι του DNA μου. Ο Μαραθώνιος έχει γίνει παγκοσμίως το άθλημα – κλειδί για την αντοχή. Αλλά δεν ξέρουν όλοι την προέλευσή του. Ανθρωποι γράφονται στον Μαραθώνιο και νομίζουν απλά ότι είναι 42 χιλιόμετρα, αλλά η Ιστορία πίσω από αυτά είναι πολύ μεγαλύτερη. Και ήθελα οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο να το γνωρίσουν αυτό και να το εκτιμήσουν. Ηθελα επίσης να πω την ιστορία τού να βρεις ποιος είσαι, να μάθεις ποιος είσαι εσωτερικά, αυτή την ανακάλυψη. Οπότε εξήγησα πώς βρήκα ποιος εγώ ήμουν με μια ιστορία, ελπίζοντας ότι οι άλλοι θα ερευνήσουν ποιοι είναι» δηλώνει ο Ντιν, όπως είναι γνωστός στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, μιλώντας στο «Τρέχω».

Συναισθηματική φόρτιση

Η τέταρτη κατά σειρά εκδοτική προσπάθεια του Καρνάζη είναι περισσότερο προσωπική, αφού ο λόγος του είναι συναισθηματικά φορτισμένος εξαιτίας της ανάγκης του να αναζητήσει την ελληνική του καταγωγή. Αλλά και να κάνει γνωστή την ιστορία τού αγαπημένου του αθλήματος στον κόσμο. «Για τους Ελληνες αυτό το βιβλίο θα έχει ενδιαφέρον γιατί δίνει την προοπτική ενός εξωτερικού παρατηρητή που κοιτάζει στο εσωτερικό της Ιστορίας. Είμαι Ελληνας αλλά δεν ζω εδώ. Πολλοί Ελληνες χάνουν αυτή την οπτική γιατί είναι βυθισμένοι σ’ αυτό κάθε μέρα και τώρα μπορούν να δουν με φρέσκα μάτια πώς το αντιμετωπίζει κάποιος που δεν εμπλέκεται σ’ αυτό. Αλλά και για τους μη Ελληνες αφού το βιβλίο είναι μια προώθηση της Ελλάδας. Το διαβάζεις και υπάρχουν φορές που σκέφτεσαι πως η Ελλάδα είναι ένας εκπλητικός τόπος και νομίζεις πως μπαίνει στη σωστή της θέση στην Ιστορία. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα τρέξουν στο Σπάρταθλον, οι περισσότεροι δρομείς δεν το έχουν καν ακουστά, αλλά όταν διαβάζεις αυτό το βιβλίο σε κάνει να το εκτιμήσεις» λέει με καμάρι ο ίδιος.

Πρεσβευτής

Τον συνάντησα στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο του στην Πλατεία Μεταξουργείου. Αν και μόλις έχει ολοκληρώσει μια ακόμα προπόνηση, είναι εξαιρετικά ευδιάθετος και δεν σταματάει να μιλάει για την αγάπη του, για την Ελλάδα. Μου λέει πως θέλει να βοηθήσει λειτουργώντας ως πρεσβευτής της χώρας μας και προσδοκώντας να βοηθήσει στην προώθηση του αθλητικού τουρισμού. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε συναντήθηκε αυτές τις μέρες με τον αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ, προκειμένου να συζητήσουν κάποιες ιδέες που, αν υλοποιηθούν, θα συμβάλουν στην αύξηση του αριθμού των αφίξεων αμερικανών τουριστών για αθλητικές διοργανώσεις.

Η οπτική του για την κατάσταση της χώρας φαίνεται πως έχει ρίζες και στα δρομικά του βιώματα από τη χώρα μας, όπως το Navarino Challenge όπου θα συμμετάσχει (13-15 Οκτωβρίου) για έβδομη φορά ή το Santorini Experience όπου έλαβε μέρος το περασμένο Σαββατοκύριακο. Πάνω απ’ όλα, βέβαια, στο Σπάρταθλον όπως περιγράφεται στο βιβλίο του. «Νομίζω πως το Σπάρταθλον είναι η ενσάρκωση της Ελλάδας με πολλούς τρόπους. Προσπάθησα να εξηγήσω ειλικρινά τι είναι αυτός ο αγώνας και δεν είναι πάντα ένδοξος, όμορφος. Είναι δύσκολος και καθ’οδόν βλέπεις και ασχήμια. Οι Ελληνες πάντα είχαν ζήσει μ’ αυτήν τη μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, το σκοτάδι και το φως και νομίζω ότι το Σπάρταθλον το δείχνει αυτό. Δεν νομίζω ότι η Ελλάδα πρέπει να κρύψει αυτό που είναι τώρα. Γιατί οι Ελληνες πάντα αποδέχονται αυτή τη μάχη και τη δόξα. Υπάρχει μια ομορφιά σ’ αυτήν την παρακμή και το χειρότερο του ανθρώπου» επισημαίνει ο 55χρονος πια υπερμαραθωνοδρόμος.
Με σύκα, ελιές και παστέλια, στα χνάρια του Φειδιππίδη

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του περνούν όλες οι ιστορικές περιπέτειες του Φειδιππίδη προκειμένου να μεταφέρει εγκαίρως στη Σπάρτη το μήνυμα της επίθεσης των Περσών στον Μαραθώνα. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κάποιος την ίδια αγωνία του Καρνάζη να μεταφέρει την ιστορία του αρχαίου ημεροδρόμου στον κόσμο, ακολουθώντας ουσιαστικά το παράδειγμά του μέσα από το Σπάρταθλον. Οταν του το επισημαίνω, το συνειδητοποιεί ξαφνικά και μου το επιβεβαιώνει, αλλά μου τονίζει ότι το έκανε ασυναίσθητα. «Στο Σπάρταθλον έγινα κάτι σαν δημόσιο πρόσωπο. Ημουν ο μόνος συμμετέχων που οι άνθρωποι περίμεναν να βγάλουν φωτογραφίες μαζί του. Και υπήρχαν και 20 δημοσιογράφοι κι άνθρωποι που ήθελαν αυτόγραφα, ενώ εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να κάτσω μόνος μου. Σκέφτηκα λοιπόν την αντιπαραβολή όλων αυτών με Φειδιπίδη όταν έτρεχε στη Σπάρτη: θα έπρεπε να συναντηθεί με ανθρώπους από την Κόρινθο, τα Μέγαρα, την Τεγέα για να περάσει με ασφάλεια από τις πόλεις, οπότε θα έπρεπε κι αυτός να κάνει το ίδιο. Μπορεί να ήταν κουρασμένος και να ήθελε να μείνει μόνος του, αλλά έπρεπε να σηκωθεί και να μιλήσει και να παρουσιάσει τον εαυτό του μ’ έναν θετικό τρόπο και ίσως ήταν η ίδια πρόκληση που αντιμετώπισα κι εγώ» παραδέχεται.

Για τις ανάγκες του απαιτητικού αυτού Υπερμαραθωνίου, ο Καρνάζης εισήγαγε στη διατροφή του σύκα, ελιές και παστέλια, ελπίζοντας να προσομοιώσει τη διατροφή του Φειδιππίδη. Παράλληλα, έτρεχε στη ζέστη της ημέρας ώστε να συνηθίσει ο οργανισμός του στις συνθήκες της Ελλάδας. Τι συμβουλή θα έδινε ωστόσο σε όποιον έλληνα δρομέα θέλει να δοκιμάσει τις δυνατότητές του στα 245,3 χιλιόμετρα; «Υπάρχουν πολλοί Ελληνες που τρέχουν το Σπάρταθλον, αλλά δυστυχώς δεν είναι πολλοί αυτοί που τερματίζουν. Γιατί η προπόνηση παίρνει τόσο πολλή ώρα και πρέπει να θυσιάσεις τη δουλειά σου. Και δεν μπορούν να το κάνουν όλοι. Η συμβουλή μου είναι αν είναι να κάνουν το Σπάρταθλον, να αφοσιώσουν κάποιον χρόνο που ξέρουν ότι δεν έχουν να δουλέψουν τόσο πολύ. Αν είναι αγχωτικός χρόνος και πρέπει να δουλεύουν 12 με 15 ώρες την ημέρα, μην το δοκιμάσουν. Να περιμένουν να έχουν χρόνο όπου πραγματικά να μπορούν να αφοσιωθούν σ’ αυτό. Πρέπει να τερματίσεις μία μόνο φορά και μετά είσαι σπαρταθλητής.

Ο Τραμπ τού έβαλε εμπόδια

Πριν από έναν χρόνο που είχαμε μιλήσει ξανά, επιχειρούσε να οργανώσει το νέο του εγχείρημα. Να τρέξει έναν Μαραθώνιο σε καθεμία από τις 203 χώρες του κόσμου μέσα σ’ έναν χρόνο. Ωστόσο, τα σχέδιά του σκοντάφτουν πάνω σ’ ένα μεγάλο εμπόδιο. Τον Ντόναλντ Τραμπ. «Παίρνω γράμματα που μου λένε πως είναι δρομείς στο Αφγανιστάν, κυρίως αγόρια, και διάβασαν για μένα στο Διαδίκτυο και με ρωτάνε αν θα πάω εκεί κι αν θα τρέξω μαζί τους. Ειναι δρομείς κι αυτοί, άρα είμαστε αδελφά πνεύματα. Αντί να ακούς στις ειδήσεις για ανθρώπους που πυροβολούνται μεταξύ τους, δεν θα ηταν ξεσηκωτικό ν’ ακούς για άλλους που απλώς τρέχουν μαζί; Το προσπαθώ εδώ και 5 χρόνια αλλά είναι πραγματικά δύσκολο. Ημουν πολύ κοντά, αλλά άλλαξε η αμερικανική προεδρία, ήρθε ο Τραμπ και έκοψε μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού του προγράμματος του υπουργείου Εξωτερικών που λέγεται «μαλακιά διπλωματία» και στέλνεις έναν πρεσβευτή. Ο Τραμπ όμως τώρα λέει ότι δεν το χρειαζόμαστε όλο αυτό γιατί έχουμε πυρηνικά όπλα και δεν χρειάζεται να μιλάμε μαζί τους, ενώ μπορούμε να τους απειλούμε. Οι άνθρωποι με ρωτάνε αν αποτυγχάνω ποτέ και εγώ τους λέω ότι αποτυγχάνω εδώ και 5 χρόνια και θα συνεχίσω να αποτυγχάνω μέχρι να τα καταφέρω. Κάποια στιγμή θα το κάνω πραγματικότητα» καταλήγει ο Καρνάζης.

Τελευταία Νέα