Δύο σπουδαίοι των γραμμάτων, δύο κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Θερβάντες και ο Σαίξπηρ, πέθαναν την ίδια ημέρα: 23 Απριλίου του 1616. Το διπλό αυτό γεγονός ήταν αρκετό για να σημαδέψει την ημερομηνία. Ως αποτέλεσμα ήρθε η καθιέρωση της 23ης Απριλίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Βιβλίου –από την UNESCO.

Για τον μεγάλο περίπατο στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας, που παραδοσιακά προτείνουν η Ενωση Ελληνικού Βιβλίου, η Εταιρεία Συγγραφέων και λοιποί σχετικοί φορείς, η γιορτή είναι σίγουρα μια καλή αφορμή. Αρχίζει σήμερα το πρωί, ολοκληρώνεται τα μεσάνυχτα και περιλαμβάνει 28 κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας, μεταξύ των οποίων η Εθνική Βιβλιοθήκη, η Βιβλιοθήκη της Βουλής.

Καλές οι επέτειοι και οι εορτασμοί, καλές και οι Παγκόσμιες Ημέρες, από τη στιγμή που λειτουργούν σαν υπενθύμιση, αλλά δεν αρκούν. Το βιβλίο, κάθε βιβλίο, πρέπει να γίνει τρόπος ζωής: είτε πωλείται στο βιβλιοπωλείο είτε στο περίπτερο είτε έχει μετατραπεί σε iBook είτε το βρίσκεις στο καλάθι με ένα ευρώ, το βιβλίο μοιάζει να έχει βγει από τη ζωή και την καθημερινότητά μας.

Οσες έρευνες έχουν γίνει παρουσιάζουν ένα τοπίο όχι ιδιαίτερα αισιόδοξο, αν και, όπως πάντα, οι έρευνες έχουν πολλούς τρόπους να διαβαστούν.

Προτού κλείσει το ΕΚΕΒΙ (2011), θεωρήθηκε αισιόδοξο το γεγονός ότι ένας στους τέσσερις Eλληνες διαβάζει ένα βιβλίο τον χρόνο και ένας στους δεκαέξι διαβάζει πάνω από ένα βιβλίο τον χρόνο. Από τον περασμένο Δεκέμβριο «τρέχει» σχετική έρευνα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, τα αποτελέσματα της οποίας θα φωτίσουν το σκηνικό.

Στους περισσότερους από όσους μας κυβερνούν ωστόσο, ενδεχομένως και σε πολλούς από εκείνους που μας «διδάσκουν», η απουσία βιβλίου από την καθημερινότητά τους είναι τόσο φανερή, που δεν χρειάζεται καμία έρευνα για να την πιστοποιήσει. Αρκεί να τους ακούσει κανείς να μιλάνε –και από βήματος Βουλής…

Το βιβλίο είναι τρόπος ζωής και όχι ετήσια ονομαστική εορτή. Ο σημερινός περίπατος στην Αθήνα έχει έναν στόχο: αγορά βιβλίων αλλά κυρίως διάβασμα.