Σε διεθνές επίπεδο, αν υπάρχει μια ομάδα που έχει βαριά φανέλα και έναν συγκεκριμένο αριθμό, είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αριθμός, το μυθικό 7. Πόσοι και πόσοι παικταράδες δεν το έφεραν στις πλάτες τους;

Εξι κολλητές φορές βγήκε πρώτος σκόρερ των Κόκκινων Διαβόλων ο Τζορτζ Μπεστ. Χάιδευε την μπάλα με ασύλληπτο τρόπο, μπορούσε να μπει παρέα της στα δίχτυα, αλλά ήταν ολότελα αυτοκαταστροφικός. Η κατάληξή του γνωστή και τραγική, αλλά τα τέλη του ’60 και οι αρχές του ’70 είχαν το όνομά του. Λίγο μετά, από το ’77 μέχρι το ’83, φόρεσε το 7 ένας αρκετά υποτιμημένος στη συνείδηση του κόσμου εξτρέμ: ο Στιβ Κόπελ. Αγαπούσε τον σύλλογο, έδωσε τα πάντα, έπεσε όμως σε δύσκολες εποχές, όπως σε πέτρινα έτη έπεσε και ο μεγάλος Μπράιαν Ρόμπσον τη δεκαετία του ’80. Ηταν όμως για 13 συναπτά έτη αρχηγός της. Ο Eric the King Καντονά έφερε ξανά τίτλο πρωταθλήματος και ήταν ο παίκτης-ηγέτης που τόσο αναζητούσαν στο Μάντσεστερ, ο Κριστιάνο Ρονάλντο μάζεψε κούπες στο Νησί, όπως φυσικά και Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ ο Μπέκαμ διέθετε τη φινέτσα, τη γοητεία, τη διαφήμιση και μια γλυκιά σέντρα. Ολοι τους μένουν αλησμόνητοι, γιατί σημάδεψαν φανέλα και (οπωσδήποτε) γενιές που μεγάλωσαν μαζί τους.

Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχάσουμε παίκτες που ταυτίστηκαν με μια φανέλα. Τον Αργεντινό Οσβάλντο Αρντίλες που έπαιζε πάντα με το 1 στην πλάτη ή στα μέρη μας τον Παντελή Καφέ που εισήγαγε αυτή τη μόδα. Ή ακόμη ακόμη και τον «ωραίο Πάολο», τον Μαλντίνι της Μίλαν με το 3. Οι Ιταλοί το απέσυραν και θα το επαναφέρουν μόνο για να το δώσουν στον γιο τού άλλοτε αρχηγού!