Ηταν μια επίσκεψη που δημιουργεί παράδοση. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είναι ο δεύτερος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελλάδας που πέρασε το κατώφλι του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Είχε προηγηθεί ο Αλέξης Τσίπρας που συναντήθηκε με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τον Ιανουάριο του 2013.
Οι συναντήσεις αυτές δεν θεωρούνται κάτι εξαιρετικό από το περιβάλλον του Σόιμπλε. Συναντάται με αρκετούς πολιτικούς που το ζητούν, είχε πει η εκπρόσωπος του υπουργού Οικονομικών πριν από τη συνάντηση Μητσοτάκη – Σόιμπλε. Αλλωστε το ραντεβού κλείστηκε πολύ καιρό πριν, αλλά συνέπεσε με την επάνοδο του εφιάλτη του Grexit στο ελληνικό ζήτημα.
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΙ ΦΟΒΟΙ. Δύο βασικούς φόβους των Γερμανών έπρεπε να διασκεδάσει ο Μητσοτάκης με την επίσκεψη στο Βερολίνο. Ο πρώτος είναι η αποστροφή σε έκτακτα γεγονότα, όπως οι πρόωρες εκλογές. Χρειαζόταν σίγουρα η προσωπική συζήτηση για να πειστούν από το επιχείρημα του Μητσοτάκη ότι οι εκλογές είναι «μέρος της λύσης» και όχι μέρος του προβλήματος. Και ο στόχος που έχει ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, «στη χώρα που νίκησε για πρώτη φορά ο λαϊκισμός, την Ελλάδα, εκεί να ηττηθεί», μειώνει επίσης τις αντιστάσεις των Χριστιανοδημοκρατών, καθώς ξεκίνησαν τη δική τους προεκλογική μάχη με σημαία τον λαϊκισμό του Σουλτς.
Ο δεύτερος φόβος είναι ενδεχόμενες νέες απαιτήσεις επαναδιαπραγμάτευσης. Αλλά αυτός τροφοδοτείται σήμερα περισσότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ και όσους σπεκουλάρουν ότι αφήνοντας τη διαπραγμάτευση να σέρνεται θα εκβιάσουν τη Μέρκελ στη θερμή φάση του προεκλογικού αγώνα το καλοκαίρι να αποστασιοποιηθεί από τον Σόιμπλε.
Το αντίθετο θα συμβεί. Και η στήριξη στον Τσίπρα παρέχεται μόνο όσο εφαρμόζει το πρόγραμμα, όπως είπε στα «ΝΕΑ» ο βουλευτής της CDU Γκούντερ Κρίχμπαουμ, πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής.
ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Οι φωνές των Χριστιανοδημοκρατών βουλευτών που «τρόμαξαν» τον Μητσοτάκη ζητώντας Grexit αποτυπώνει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όσο μένει ανοιχτό το ελληνικό ζήτημα. Στη συνάντηση με τον Μητσοτάκη πήγαν αρκετοί από τους «αντάρτες» Χριστιανοδημοκράτες που καταψήφισαν τα ελληνικά προγράμματα, όπως οι Βιλς και Ραμσάουερ, αλλά το κυρίαρχο κλίμα στους Χριστιανοδημοκράτες είναι να συνεχιστεί το πρόγραμμα.
Πέρα από τις προεκλογικού χαρακτήρα κόντρες των τελευταίων ημερών, η γραμμή που ακολουθεί το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έχει δύο άξονες:
– Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα –και χρηματοδοτικά –είναι απαράβατος όρος συνέχισης του προγράμματος και της χρηματοδότησης της Ελλάδας.
– Η λύση είναι στα χέρια της Αθήνας και της ελληνικής κυβέρνησης μετά τον κοινό παρονομαστή που βρήκαν οι θεσμοί.
To πλεονέκτημα του Μητσοτάκη είναι ότι μιλά μια γλώσσα για την οικονομία που την καταλαβαίνουν στη Γερμανία πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες. Στη συνάντηση με τους εκπροσώπους σημαντικών γερμανικών επιχειρήσεων, όπως Fraport, Telekom κ.λπ., ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανέπτυξε την πρόταση για προσέλκυση επενδύσεων 100 δισ. τα επόμενα πέντε χρόνια. Βασικό εμπόδιο που βλέπουν οι επιχειρηματίες είναι η γραφειοκρατία και η υπερφορολόγηση. Ο Μητσοτάκης παίζοντας το χαρτί του μεταρρυθμιστή ευαγγελίζεται τον περιορισμό τους με ένα «εμπροσθοβαρές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων».
Ακούστηκε καλά στα αφτιά των επιχειρηματιών, αλλά πρέπει και να υλοποιηθεί.
