Βλέποντας τους ολοκαίνουργιους υπουργούς καραγραβατωμένους να στρογγυλοκάθονται γύρω γύρω όλοι στη μέση ένας Πρωθυπουργός πλάτη στον φακό, είπα «Πότε άλλαξε η κυβέρνηση και δεν το πήραμε χαμπάρι;» Οταν όμως άλλαξε γωνία η μηχανή (λήψεως πάντα) και ξεπρόβαλε το εξαίσιο προφίλ με προτεταμένο το θεληματικό πιγούνι του κυρίου Τσίπρα ανέκραξα μέσα απ’ τα σκοτεινά βάθη της ψυχής μου:

«Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου».

Τι γραβατομάνι και κακό ήταν αυτό;

Αυτοί δεν αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας με το που κατέλαβαν την εξουσία τον λαιμοδέτη και τα συμπαρομαρτούντα του; Θυμάμαι καλά; Ή μήπως να πω καλημέρα Αλτσχάιμερ;

Εκεί που πήγα να συνηθίσω το ξετραχήλωμα στο πουκάμισο, τα κοκαλωμένα απ’ το δρωτάρι λακόστ, τις βερμούδες με τις τσέπες τις ξεχειλωμένες και τα πέδιλα με κάλτσες (απαραίτητο αξεσουάρ των Αγγλων στις αποικίες, διότι το κουνούπι πολύ γαρ) να σου τώρα, τσουπ, ξεπετάχτηκαν εξαίφνης γραβατωμένα, κουστουμαρισμένα, σενιαρισμένα, τσίφτικα τα φιντάνια της πολιτικής, λες και βγήκαν απ’ το Σίτι του Λονδίνου ή καμιά γωνιά της Γουόλ Στριτ.

Μη μου πείτε ότι είναι τώρα αυτό τυχαίο; Θα σας μαλώσω και δεν το θέλω.

Είναι η καινούργια χειμερινή γραμμή της κολεξιόν του μεγάλου οίκου μόδας και διακυβέρνησης SIRIZANEL.

Που λανσάρει ένα πιο μοδάτο, πιο ελεύθερο στυλ, που αγγίζει μεν το φιλελεύθερο, χωρίς όμως και να καίγεται ο κώλος του δε.

Φοριέται άνετα, δεν πνίγει στον λαιμό χάρις στο ειδικά επεξεργασμένο κολάρο που έχει φροντίσει ο κύριος Πρωθυπουργός να τους φορέσει (άλλοτε και με τη βία, εγώ δεν κουκουλώνω καταστάσεις, άμα είναι να πω αλήθειες, θα τις πω. Δεν κωλώνω, είμαι παιδί του Φίλη εγώ, κι αγγόνι του Ανδρούτσου).

Και είδα έπιασε αμέσως το καινούργιο λουκ.

Στην πρώτη του εμφάνιση ο ολόφρεσκος κυβερνητικός εκπρόσωπος (δεν συγκράτησα ακόμα το όνομά του, και λέω να μη το συγκρατήσσω και στο μέλλον, δεν θέλω να φορτώνω με περιττά κι εφήμερα τη μνήμη μου) ούτε μια στιγμή δεν είδα να τον πνίγει η γραβάς (η γραβάς της γραβάτας, είναι πρωτοτριτόκλιτο σύμφωνα με τη γραμματική που δεν πρόλαβε να εγκαθιδρύσει η κυρία Σία με τ’ ανεμοδαρμένα ύψη στα μαλλιά).

Μα αισθανόταν τόσο άνετα ο νέος με το μισοξυρισμένο μάγουλο.

Αφού σε μια ερώτηση πολύ δύσκολη ομολογουμένως που αφορούσε στην τύχη των καναλιών, ο εκπρόσωπος Τύπου απάντησε:

–Το θέμα αυτό είναι μία απ’ τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης προς τον ελληνικό λαό.

Και πόσο δίκιο είχε το φιντάνι του τύπου και του υπογραμμού.

Διότι όπως πολύ σωστά έχουμε καταλάβει, η κυβέρνηση αφού τήρησε τις δεσμεύσεις για το ξέσκισμα του Μνημονίου, για την Ευρώπη του Ολαντρέου, για τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσε, για τις αγορές που θα χορεύουν πεντοζάλη, για τον κατώτατο μισθό, για τις συντάξεις που δεν θα κοπούν, για το λιμάνι του Πειραιά (Λιμάνι της Αγωνίας το αποκαλούσε για να ταυτίσει κάπως τον αγώνα του με τον του Μάρλον Μπράντο – άλλα τα μάτια του λαγού άλλα της κουκουβάγιας), για το Ελληνικό και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός, ήρθε επιτέλους και η σειρά να εκπληρώσει και τη δέσμευση για τα κανάλια.

Και στην αφελή ερώτησή σας, «Μα, για ηλίθιους μας περνά;», απαντώ: Βεβαίως. Αφού τον ψηφίσαμε δυο φορές και μια το δημοψήφισμα τρεις και η κακή μας μέρα, γιατί να μας περάσει; Για έξυπνους ή για σαΐνια;

Πάντως για να επανέλθω, εγώ πολύ τον χάρηκα τον λαιμοδέτη. Δίνει μια χάρη, μια ελπίδα, ένα κατιτίς πολιτισμένο.

Κρίμα που δεν μπορεί να τον κοτσάρει κι ο κύριος Τσίπρας. Διότι μια άλλη δέσμευσή του είναι ότι, αν δεν τελειώσει με το χρέος, γραβάτα δεν φοράει.

Κι επειδή το χρέος δεν το βλέπω να τελειώνει, δεν νομίζω πως θα βρει γρήγορα γραβάτα στον λαιμό να του κάτσει.