Αναζήτηση
Σαν σήμερα γεννήθηκε το ΠΑΣΟΚ. Σαράντα δύο χρόνια πριν ο Ανδρέας παρουσίαζε στο ξενοδοχείο King George τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Μια ημερομηνία εμβληματική από το κίνημα του Μακρυγιάννη. Κυρίως σημάδεψε τη μεταπολιτευτική περίοδο.
Το 1974 εισέβαλε στην πολιτική ζωή για να καταλάβει επτά χρόνια μετά την εξουσία. Με τον φλογερό ηγέτη του σήκωσε παλιρροϊκά κύματα, ανατρέποντας παγιωμένα στερεότυπα. Το αίτημα της Αλλαγής ήταν η σπίθα που έβαλε φωτιά στο κοινωνικό αρχιπέλαγος. Βιώνοντας την ξηρασία της μετεμφυλιακής και δικτατορικής εποχής, η κοινωνία έστρεψε το βλέμμα της στο ελπιδοφόρο Κίνημα. Και το πίστεψε. Αλλωστε, ο ιδρυτής του εξέφρασε αριστοτεχνικά τις αγωνίες και προσδοκίες διαφορετικών γενεών που επί δεκαετίες δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν ό,τι πιο ζωντανό και φρέσκο έχει να επιδείξει η Μεταπολίτευση. Το αποτύπωμα του έργου του παραμένει ανεξίτηλο. Παπανδρέου και Σημίτης άλλαξαν την όψη της χώρας. Οι σκιερές πλευρές υπήρξαν. Τα άνθη του κακού φύονται σε όλους τους κομματικούς βιότοπους. Το πραγματικό του πρόβλημα όμως ήταν άλλο. Τα είκοσι κυβερνητικά χρόνια το έφθειραν. Στο υποσυνείδητο των πολιτών καταγράφηκε ως κατεστημένο και υπεύθυνο για όλα τα δεινά –υπαρκτά και ανύπαρκτα!
Η κρίση το βρήκε στο πηδάλιο της διακυβέρνησης. Ο ΓΑΠ άργησε να αντιληφθεί τα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο νεότερος Καραμανλής, εκτροχιάζοντας δημοσιονομικά τη χώρα. Το κόμμα υπέστη πολιτική και κοινωνική ασφυξία. Μπήκε σε κατηφορικό δρόμο χωρίς επιστροφή. Ο Μπένι πίστευε πως θα σώσει το ΠΑΣΟΚ σώζοντας την Ελλάδα. Παρά τη διανοητική υπεροχή του δεν κατάλαβε ότι το άλλοτε κραταιό κόμμα αιμορραγούσε ακατάσχετα. Η χαριστική βολή ήρθε από τον Ακη. Η φυλάκισή του ήταν ισχυρό σοκ, που επιτάχυνε τη συρρίκνωσή του.
Μετά τη μεταπήδηση των εκλογέων του στον ΣΥΡΙΖΑ και αποψιλωμένο από ικανά στελέχη, το ΠΑΣΟΚ έβγαλε τη Φώφη αρχηγό. Το βαρύ όνομά της ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του παλιού πασοκικού κόσμου. Η ίδια δυσκολεύεται να δείξει ότι εκτός από το όνομα διαθέτει και τη «χάρη». Η αναπαλαίωση του ΠΑΣΟΚ το αποδεικνύει.
Χωρίς σχέδιο και νέες ιδέες, δίχως νέα πρόσωπα, δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Η πολιτική και ιδεολογική εξαέρωσή του είναι προ των πυλών. Η ανεκπλήρωτη, όπως φαίνεται, επιθυμία του να συμπράξει με Το Ποτάμι δεν δίνει διέξοδο στα αδιέξοδά του. Περισσότερο δείχνει διάθεση διάχυσης σε ένα νεφελώδες και ασπόνδυλο σχήμα. Το κενό πάντως που υπάρχει αναζητά νέα πολιτική έκφραση. Αργά ή γρήγορα θα τη βρει.
Μπορεί από τα τεσσαρακοστά δεύτερα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ να απουσιάζουν η χαρά κι ο ενθουσιασμός και να κυριαρχούν η μελαγχολία και η θλίψη, όμως την προσφορά και το έργο του δεν μπορεί να τα διαγράψει κανείς. Φίλοι και αντίπαλοι δεν κατάλαβαν ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν μια συνωμοσία της Ιστορίας υπέρ του λαού και των μη προνομιούχων.
