Πριν από λίγο καιρό, ο βρετανικός ιστότοπος Canary δημοσίευσε ένα άρθρο με το οποίο κατηγορούσε μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων που ίδρυσε ένας πρώην σύμβουλος του Τόνι Μπλερ ότι «κατασκεύασε» την ανταρσία βουλευτών του Εργατικού Κόμματος εναντίον του Τζέρεμι Κόρμπιν. Το άρθρο δεν είχε μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα και, επιπλέον, ήταν αφελές. Παρ’ όλ’ αυτά έγινε viral. Η δίψα του κοινού για «αποκαλύψεις» τις οποίες δεν τολμούν να κάνουν τα «συμβατικά» μέσα ενημέρωσης αποδεικνύεται μερικές φορές ισχυρότερη από την ανάγκη για ακριβή και έντιμη δημοσιογραφία.

Σε αυτή την αρχή στηρίχθηκε η ομάδα που ίδρυσε το Canary τον περασμένο Οκτώβριο, λίγες εβδομάδες μετά την ανάληψη της ηγεσίας του Εργατικού Κόμματος από τον Κόρμπιν, σε μια προσπάθεια να στηρίξει τον νέο αρχηγό και να αποκρούσει τις επιθέσεις που δέχεται από τα «ρηχά, επιπόλαια και κακά πληροφορημένα» ΜΜΕ της χώρας. Η κοσμοθεωρία των 30 δημοσιογράφων του (που, αντί για μισθό, εισπράττουν το μισό των εσόδων από τα άρθρα τους) είναι απλή. Ο βασικός εχθρός είναι οι αντίπαλοι του αρχηγού, δεξιοί και αριστεροί. Τα μίντια είναι πουλημένα, με πρώτο το BBC. Για να κερδίσει λοιπόν ο Κόρμπιν τον επόμενο μήνα την επανεκλογή του, και στη συνέχεια την εξουσία, χρειάζεται η πρόκληση αναταραχής. Και όπως λέει η αρχισυντάκτρια Κέρι-Αν Μεντόζα, «αναταραχή σημαίνει σύγκρουση».

Η πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στους περισσότερους τομείς είναι σε γενικές γραμμές αλλοπρόσαλλη και χαώδης. Με εξαίρεση έναν: τα μέσα ενημέρωσης. Εδώ, ακολουθείται μια μεθοδική και οργανωμένη στρατηγική, με στόχο τη ριζική αλλαγή του τοπίου. Τα εργαλεία είναι διαφόρων ειδών, από τον έλεγχο των τηλεοπτικών αδειών μέχρι τον επηρεασμό της διαφημιστικής αγοράς. Το βασικό εργαλείο όμως είναι η «προσαρμογή», αν όχι διαστρέβλωση, της πραγματικότητας ώστε να συμφωνεί με τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα του κυβερνώντος συνασπισμού. Και η άμεση ή έμμεση υπονόμευση των αντιπάλων, πραγματικών ή κατασκευασμένων. Ξέρετε εσείς, τα «παπαγαλάκια».

Η συνταγή στις δύο περιπτώσεις είναι η ίδια: η πρόκληση αναταραχής σε μια κοινωνία βασανισμένη, δύσπιστη και αποπροσανατολισμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η εκστρατεία στηρίζεται αποκλειστικά σε ψέματα και συκοφαντίες. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν έξυπνο και θα κατέρρεε γρήγορα. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, οι διαβαθμίσεις περισσότερες, η αθωότητα είναι μύθος –όπως άλλωστε και η αντικειμενικότητα.

Το πείραμα του Καναρινιού πηγαίνει καλά. Τον περασμένο μήνα πήδηξε 113 θέσεις στον πίνακα δημοτικότητας των βρετανικών ιστοσελίδων και σήμερα βρίσκεται στη 97η θέση με 7,5 εκατομμύρια επισκέψεις, στην πλειοψηφία τους από το facebook. Μπορεί να μην έχει σχέση με την πραγματικότητα, όπως το κατηγορούν οι επικριτές του. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με το Εργατικό Κόμμα. Είναι αυτό ασυμβίβαστο με την κατάκτηση της εξουσίας; Οχι αναγκαστικά. Μερικές φορές οι ψηφοφόροι θέλουν να ακούνε πράγματα που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα επειδή αυτό τους χαλαρώνει και τους δίνει ελπίδα. Τα παραδείγματα είναι δίπλα μας, μπροστά μας, μερικές φορές μέσα στα ίδια μας τα σπίτια.

Κι αν η προσγείωση μετά είναι απότομη, ο άλλος σου λέει ότι είναι καλύτερη από τη συντριβή.

Τελευταία Νέα