Αναζήτηση
«Τα μικρά ποτάμια θα γεμίσουν με νερό μόνο όταν υπάρχει νερό στο μεγάλο ποτάμι, ενώ θα αδειάσουν όταν το μεγάλο ποτάμι στερέψει» λέει ένα αρχαίο κινεζικό ρητό.
Το ξαναδιαβάσαμε σε μια επιστολή αυτές τις ημέρες. Η επιστολή με το πνεύμα ταξικής συνεργασίας που τη διαπνέει μοιάζει με μανιφέστο. Αν είναι καλά το αφεντικό θα είναι και οι εργαζόμενοι. Το ξέρουμε από τα χρόνια του Ντίκενς, καιρός να το εμπεδώσουμε.
Συγγραφέας της, ο Κάπτεν Φου ή Fu Chengqiu, διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ. Καθησυχαστικός στο κείμενο που απεστάλη σε όλους τους εργαζομένους, ο κινέζος κομισάριος – μάνατζερ πλέον εδώ εισάγει ίσως την πιο πρωτοπόρα λογική του παγκόσμιου καπιταλισμού.
«Η China COSCO Shipping είναι και θα συνεχίσει να είναι ανθρωποκεντρική, να κάνει χρήση του νόμου ως οδηγό και σημείο αναφοράς, να αντιμετωπίζει με σεβασμό οποιονδήποτε υπάλληλο του ΟΛΠ επιθυμεί να εργαστεί μαζί μας με πάθος και αγάπη για την εργασία του», γράφει πιο κάτω, αν και το ζουμί είναι εδώ: «Θα εφαρμόζουμε αυστηρά την ελληνική εργατική νομοθεσία και δεν θα προχωρήσουμε σε άδικες απολύσεις».
Δεν είναι πρόβλημα της Κίνας πως η Ευρωπαϊκή Ενωση συμβάλλει σήμερα στο ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων.
Σε ένα τοπίο όμως που όλα σχετικοποιούνται και όλοι παραβιάζουν ανοικτές θύρες είναι προφανές ότι πίσω απ’ το δικό μας μπάχαλο δεν μπορεί να αποσιωπηθεί πως ο ασιατικός γίγαντας πρωτοπορεί επίσης στη συμπίεση του εργατικού κόστους.
Η Κομισιόν μπορεί να φέρεται ως υποστηρίκτρια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και να έχει ακόμη και τώρα μια λογική μακροπρόθεσμη που ευνοεί ή ενθαρρύνει τον βαθμό ενοποίησης της Ευρώπης. Στην πράξη όμως, εντός της ΕΕ βιώνουμε όλες τις νέες ευέλικτες και επισφαλείς μορφές εργασίας.
Το ΔΝΤ πάλι έχει πιο μπακαλίστικη λογική. Θέλει αποτέλεσμα εδώ και τώρα. Ζεστό χρήμα. Το λέει πιο βελούδινα: εκπροσωπώ ως senor όλους αυτούς που σας δανείζουν και θέλουν την ασφαλή αποπληρωμή τους. Για το ΔΝΤ τα εργασιακά είναι εμπόδια στην ανάπτυξη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας όπου το τρίτο Μνημόνιο είναι σαφώς πιο ευρωπαϊκό από τα πρώτα δύο, οι δύο απόψεις φαίνεται πως θα αναμετρηθούν στην επικείμενη αξιολόγηση.
Υπάρχει όμως κάτι βαθύτερο: πώς θα κατοχυρώσεις τον εργασιακό προστατευτισμό σε μια χώρα στην οποία θα έχουν γενικευθεί οι ατομικές συμβάσεις και θα έχουν δρομολογηθεί οι «δίκαιες απολύσεις»;
Των συμφωνιών προηγείται η ζωή. Η λογική των νέων εργαζομένων, με μόνη πατρίδα τους τα pc τους και μόνη βεβαιότητα αυτή της κινητικότητας, τείνει να γίνει μόνιμη.
Οι επικείμενες διαπραγματεύσεις της χώρας μας με τους δανειστές γίνονται σε αυτό το εύφλεκτο πεδίο. Πολύ περισσότερο, μπορεί οι κινέζοι σύντροφοι να μιλάνε για ποτάμι μεγάλο και μικρό αλλά να έχουν ταυτόχρονα συμβάλει στη λειψυδρία.
