Το παλαντζάρισμα στην πολιτική είναι σύνηθες φαινόμενο. Βέβαια κάτι τέτοιο προκαλεί σύγχυση και θολούρα. Ταυτόχρονα, αποδεικνύει έλλειψη σωστού προσανατολισμού και απουσία σαφούς γραμμής πλεύσης. Η ζωή δείχνει ότι όποιος αμφιταλαντεύεται όχι μόνο δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, αλλά κινδυνεύει να βρεθεί στο κενό. Τα παραδείγματα πολλά. Χαρακτηριστικότερο, οι ταλαντεύσεις του Τσίπρα κατά τη διάρκεια της πρώτης κυβερνητικής θητείας του. Τη μια είχε το βλέμμα του στραμμένο στην Ευρώπη, την άλλη αναζητούσε νέες θάλασσες και λιμάνια. Οι βόμβες του Γκάλμπρεϊθ είναι αποκαλυπτικές. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθεί η χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Η στάση που κράτησε το ΠΑΣΟΚ στον εκλογικό νόμο είναι ενδεικτική περίπτωση αμφισημιών και αμφιθυμιών. Στην αρχή είδε με καλό μάτι την απλή αναλογική. Με την επιρροή του να συρρικνώνεται, θεώρησε ότι του δίνει πόντους. Αν και οι πραγματικές προθέσεις του Τσίπρα ήταν πασιφανείς, δεν αντιστάθηκε σε αυτές. Ανομολόγητος πόθος του άλλωστε είναι να γίνει κυβερνητικός του εταίρος. Το ενδεχόμενο, ωστόσο, να βρεθεί χέρι χέρι με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενεργοποίησε τα πολιτικά του αντανακλαστικά. Ετσι η ηγεσία του αναδιπλώθηκε. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές ημέρες για να δηλώσει κατηγορηματικά ότι οι βουλευτές του κόμματος δεν θα βρίσκονται ανάμεσα στους 200 που αναζητά διακαώς ο Τσίπρας.

Η αναστροφή της Γεννηματά ήταν αναμενόμενη έπειτα από τις έντονες εσωτερικές ενστάσεις που αντιμετώπισε. Πλειάδα βουλευτών και στελεχών δήλωσε απρόθυμη να συνταχθεί πίσω από τον αριστερο-ακροδεξιό συνασπισμό. Η κατηγορηματική άρνηση του Θεοδωράκη να συναινέσει με τις μεθοδεύσεις Τσίπρα – Καμμένου, μπορεί σε πρώτη φάση να τέντωσε τα νεύρα της πράσινης ηγεσίας, στη συνέχεια όμως φαίνεται να λειτούργησε καταλυτικά για την επανεξέταση της στάσης της. Η Φώφη ανέκρουσε πρύμναν μετά και την καθαρή οριοθέτηση του Ποταμιού, που μίλησε για συνταγή ακυβερνησίας. Κάπως έτσι δεν τσίμπησε το τυράκι που της πρόσφερε ο Αλέξης και απέφυγε τη φάκα. Φαίνεται πως αντιλήφθηκε τελικά ότι η συμπόρευση μαζί του θα την αποξένωνε από τον ενδιάμεσο χώρο, ενώ ταυτόχρονα θα έστρωνε το χαλί για την αφομοίωση του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πάθημα του εκλογικού νόμου μπορεί να γίνει ένα ωραίο μάθημα. Το ΠΑΣΟΚ παλαντζάροντας κινδυνεύει να βρεθεί μετέωρο. Ως μικρό πλέον κόμμα είναι αναγκασμένο να αποσαφηνίζει τις στρατηγικές του επιδιώξεις και τις πολιτικές που πρεσβεύει. Ο συγκερασμός εκ διαμέτρου αντίθετων θέσεων το μόνο που επιτυγχάνει είναι να διαιωνίζει περαιτέρω την κρίση ταυτότητάς του. Δεν νοείται να δηλώνει ότι θέλει να εκφράσει έναν μεταρρυθμιστικό πόλο και την ίδια στιγμή να ανασύρει από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας συνταγές κρατισμού, οι οποίες αποπνέουν οσμή ναφθαλίνης. Το γεγονός ότι δεν φουσκώνει τα πανιά του ακόμη, πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία για τη γραμμή που ακολουθεί.

Τελευταία Νέα