Αναζήτηση
Η ερώτησή μου είναι μία και μόνη, και απευθύνεται στη νέα εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυρία Δημητρίου (δεν θέλω να θεωρηθεί ότι της δίνω δουλειά τής γυναίκας, αλλά…): αυτό το πράγμα, το υπόμνημα δηλαδή, που συνέταξε μια ομάδα κυβερνητικών συμβούλων, δεν πρέπει να αποτελέσει τη βάση για τη διενέργεια μιας δικαστικής έρευνας, ανεξάρτητα από το αν η Βουλή θα αποφασίσει ή όχι να συμπεριληφθεί στο έργο της Εξεταστικής Επιτροπής; Ο Γκάλμπρεϊθ και η ομάδα Βαρουφάκη εισηγήθηκαν ουσιαστικά τη λήψη έκτακτων μέτρων με τη συμμετοχή Στρατού, Αστυνομίας κ.λπ., κατάργηση του εθνικού νομίσματος, εθνικοποίηση της Τραπέζης της Ελλάδος και άλλα πολλά και διάφορα, πραξικοπηματικά. Αυτά όλα δεν πρέπει να διερευνηθούν; Εγώ πιστεύω πως ναι. Αλλά σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ, σημασία έχει τι θα κάνει η κυρία Δημητρίου…
(«Παραβίαση πληρεξουσιότητας» λέγεται το σχετικό αδίκημα Βαρουφάκη –για να μην το ψάχνει. Και είναι βαρύτατο.)
Παραλίγο…
Ο αστικός μύθος ήθελε αυτόν τον Γκάλμπρεϊθ να τον έχει φέρει στα μέρη μας ο global Γιώργος την περίοδο της πρωθυπουργίας του. Αναληθές. Φίλος του ήταν και πού και πού τον καλούσε για διακοπές σε διάφορα νησιά στην Ελλάδα, με το… ταξιδιωτικό γραφείο Συμπόσιο της Σύμης. Ρώτησα πολλούς και διαφόρους, της τότε κυβέρνησης, αν μετείχε στην ομάδα των συμβούλων του Γιώργου. Με βεβαίωσαν ότι ουδέποτε είχε μετάσχει σε συσκέψεις. Σύμβουλοι του Γιώργου εκείνη την περίοδο ήταν ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο Ρίτσαρντ Πάρκερ, ο Τζέφρι Σακς.
Ο Γκάλμπρεϊθ ήταν μόνο φίλος, και μάλιστα όχι για πολύ: απομακρύνθηκε από τον Γιώργο (και δεν ξαναχρησιμοποίησε το… ταξιδιωτικό γραφείο που προανέφερα) το 2010, με το που η κυβέρνηση υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο.
–Γιατί έφυγε; ρώτησα υπουργό της τότε κυβέρνησης.
–Διότι οραματιζόταν ότι η Ελλάδα θα γινόταν ένα κάστρο αντίστασης στον παγκόσμιο καπιταλισμό.
–Υποθέτω ότι κάπως έτσι την «πάτησε» με τον ΣΥΡΙΖΑ…
–Ακριβώς. Και αν διαβάσεις αυτά που λέει, θα καταλάβεις ότι ο άνθρωπος φαντασιωνόταν πράγματα τα οποία συμβαίνουν ή έχουν συμβεί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής!
Οπως καταλαβαίνετε, στο τσακ τη γλιτώσαμε πέρυσι με όλους αυτούς τους τρελούς…
Παράλληλο Σύμπαν
Μπροστά σε αυτά τα πρωτάκουστα, τα οποία εισηγήθηκε και τα υπερασπίζεται κιόλας αυτό το… μουλάρι ο Γκάλμπρεϊθ, η κυβέρνηση κάνει από χθες βαθιές γαργάρες με αλατόνερο, το οποίο έχει και αντισηψαιμική δράση (κάνει καλό στις αμυγδαλές κυρίως –το έλεγε η γιαγιά μου).
Δεν λέει λέξη, στο πλαίσιο της πάγιας, και αποδοτικής όπως έχει αποδειχθεί, τακτικής «άσ’ το, θα ξεχαστεί».
Και δεν αρκεί μόνο αυτό, το ότι κάνει δηλαδή την crispy «πάπια» Πεκίνου. Το ρίχνει κανονικά στην τρελή! Μα κανονικά, λέμε. Παράδειγμα, χθες, εξέδωσε ανακοίνωση να πανηγυρίσει το… Οχι του περσινού δημοψηφίσματος, αυτό το Οχι που μετέτρεψε με ηρωική (δεν το συζητάω…) κωλοτούμπα ο πρόεδρος Αλέξης μέσα σε λίγα λεπτά. Αναφέρει η (για πολλά γέλια) κυβερνητική ανακοίνωση μεταξύ διαφόρων (μέχρι δακρύων γέλια, λέμε) άλλων:
«Ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του και, με την ξεκάθαρη απάντηση στο δημοψήφισμα, είπε Οχι στα τελεσίγραφα και τους εκβιασμούς, Οχι στις πολιτικές λιτότητας. Είπε Οχι στην προπαγάνδα των ΜΜΕ και στην εκστρατεία τρομοκρατίας που εξαπολύθηκε από όλο το εγχώριο και διεθνές σύστημα».
Τι να πίνουν, άραγε, και δεν μας δίνουν κι εμάς; Αναρωτιέμαι…
Σαλπάρει
Ευτυχώς όμως υπάρχει στη ζωή μας η πρόεδρος… Ζωή, η οποία χθες πήγε Αρειο Πάγο να καταθέσει την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας, το οποίο –το βλέπω να ‘ρχεται –χτυπάει με αξιώσεις την πόρτα της Βουλής. Και εκεί να δεις γλέντια με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχόμενο το οποίο με λυπεί βαθύτατα ήδη…
Τούτου δοθέντος και επειδή, όπως ξέρετε, είμαι εξαιρετικά αβρός με τις κυρίες, αποσπώ τμήμα της ανακοίνωσης που εξέδωσε και με την οποία μας ενημέρωσε για την πρωτοβουλία της, διότι θέλω να βοηθήσω (να γίνει η επόμενη Βουλή όσο πιο τσίρκο μπορεί):
«Η κατάθεση της ιδρυτικής διακήρυξης την ημέρα που ο ελληνικός λαός βροντοφώναξε Οχι σηματοδοτεί την προσήλωση της Πλεύσης Ελευθερίας στο περιεχόμενο αυτού του Οχι και τη δέσμευσή της να το υπερασπιστεί και να το υπηρετήσει μέχρι τέλους».
Δεν είναι τέλειο; Εγώ ήδη πεθαίνω…
Φαγούρα
Επανέρχομαι στο αγαπημένο θέμα της κυβέρνησης, το οποίο μονοπωλεί εδώ και πολύ καιρό την ενεργητικότητα αλλά και την εφευρετικότητά της. Αναφέρομαι, όπως είναι φανερό, στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, το οποίο η κυβέρνηση του προέδρου Αλέξη έχει αναγάγει σε μείζον για ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, δεδομένου ότι, όπως ενημερώθηκα εγκύρως, οι γιαγιάδες και οι παππούδες που είδαν ότι κόβονται οι συντάξεις τους με τη μία, χραπ και κάτω, ουδόλως ασχολούνται με τις περικοπές. Ενα τους «καίει»: αν θα πάρουν άδεια για κανάλι σοβαροί επενδυτές όπως ο κύριος Καλογρίτσας ή ο κύριος Βρυώνης –για να αναφέρω τυχαία δύο ονόματα. Επίσης, εξ όσων ενημερώθηκα, μεγάλο θέμα στις απογευματινές συνάξεις στους ανά τη χώρα καφενέδες είναι γιατί ο άγνωστος κύριος που κρύβεται πίσω από τον «φερετζέ» μιας κυπριακής εταιρείας, η οποία υποτίθεται ότι διεκδικεί και αυτή άδεια, το παίζει σε διπλό ταμπλό. Είναι, διερωτώνται οι γερόντοι, σε αντάλλαγμα της στήριξης που παρέχει (δι’ όλων των μέσων και των «μέσων») στον «μικρό» Αλέξη ή απλώς το κάνει όπως και με το Στοίχημα: αν παίζω σε δύο ταμπλό, δεν έχω περισσότερες πιθανότητες να κερδίσω;!
Εννοείται (απαντώ, χωρίς να ερωτηθώ…).
Υπέροχο τάιμινγκ
Για τους πολλούς, η πρόσφατη ανταλλαγή πυρών μεταξύ της κυβέρνησης, προεξάρχοντος του υπουργού Παππά, και του fit διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα ήταν μια έκπληξη. Για μερικούς τύπους όπως εγώ, που κάθομαι και τα «ψειρίζω» τα θέματα, όχι!
Ηταν μάλλον αναμενόμενο όλο αυτό. Και εξηγούμαι. Η κυβέρνηση τα έχει πάρει εδώ και μερικές εβδομάδες με τον Στουρνάρα (άδικα πήγε εκείνο το γεύμα στην τράπεζα με τον Τσίπρα και τον Δραγασάκη, μου φαίνεται…), διότι του καταλογίζουν ότι «άνοιξε παρτίδες με τον Μητσοτάκη» (κατά την έκφραση του ανθρώπου μου στο Μέγαρο Μαξίμου).
–Τι είδους παρτίδες; ρώτησα.
–Στενές, ρε φίλε, στενές. Εσύ δεν έμαθες ότι ο Μητσοτάκης πάει αύριο (σήμερα) στον Ντράγκι;
–Το έμαθα. Ε και;
–Ποιος λες να του ‘κλεισε το ραντεβού;
–Ποιος; ρώτησα, βέβαιος για την απάντηση.
–Ο Στουρνάρας, κολλητός και του Ντράγκι.
Κάτι τέτοια οι συριζαίοι, που δεν κατάγονται όλοι από τη… Μάνη, δεν τα συγχωρούν. Αντιθέτως, τα κρατούν «μανιάτικα» που λέμε, εξού και οι σε σημείο έκρηξης σχέσεις Στουρνάρα – κυβέρνησης.
Αυτό που έχω να πω εγώ, πάντως, είναι ότι αυτή η κρίση κυβέρνησης – διοικητή Στουρνάρα έρχεται στη χειρότερη στιγμή για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και τη χώρα: την ώρα που τα διεθνή κοράκια έχουν πέσει να φάνε τον παραγωγικό πλούτο της χώρας…
