Αναζήτηση
Πρώτα τα δεδομένα. Στις έξι δημοσκοπήσεις που πραγματοποίησαν τέσσερις γνωστές εταιρείες ερευνών μέσα στον Ιούνιο ο μέσος όρος προβαδίσματος της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ είναι 7,6 μονάδες.
Παρά το κλείσιμο της αξιολόγησης, το προβάδισμα αυτό έχει παγιωθεί και δευρυνθεί σε σχέση με όλες τις αντίστοιχες προηγούμενες μετρήσεις.
Η ΝΔ εμφανίζει υψηλή συσπείρωση αλλά και εισροές ψηφοφόρων ακόμη και από τον ΣΥΡΙΖΑ –3-3,5 μονάδες ανάλογα με τη μέτρηση.
Κινείται δηλαδή ήδη σε εκλογικά ποσοστά σαφώς πάνω του 30% –αλλά ας μείνουμε προς το παρόν στα δημοσκοπικά ευρήματα.
Μετά τα δεδομένα, το ερώτημα. Η εικόνα αυτή έχει περιθώρια αντιστροφής;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω. Και δεν ξέρω επειδή ποτέ άλλοτε αφότου κάνουμε δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα δεν έχει καταγραφεί ανάλογη εικόνα κατάρρευσης μιας κυβέρνησης και ενίσχυσης της αντιπολίτευσης.
Συνεπώς όταν δεν έχουμε ξαναδεί το έργο είναι δύσκολο να προεξοφλήσουμε την εξέλιξη.
Ανεξάρτητα όμως από τις εκτιμήσεις του καθενός, ένα είναι βέβαιο: το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να θεωρεί ότι πιθανότητες αντιστροφής δεν υπάρχουν.
Γι’ αυτό ανέσυραν από το συρτάρι την απλή αναλογική –μια τυπική εκδήλωση πανικού.
Επί της ουσίας, πρόκειται για απόπειρα αλλαγής των κανόνων στη διάρκεια του παιχνιδιού επειδή καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να το κερδίσουν.
Δεν τήρησαν καν τα προσχήματα να φέρουν τουλάχιστον τον εκλογικό νόμο μαζί με τη συνταγματική αναθεώρηση. Τόσο πολύ βιάζονται.
Και βιάζονται επειδή αντιλαμβάνονται ότι πολύ δύσκολα θα αντέξουν την κοινωνική και πολιτική πίεση του φθινοπώρου. Αρα, προσπαθούν να οργανώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται μια οδό διαφυγής για κάθε ενδεχόμενο.
Δεν ξέρω αν θα το καταφέρουν αλλά το βλέπω δύσκολο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει σανίδα σωτηρίας και πλην Λεβέντη ή Μιχαλολιάκου δεν κυκλοφορούν πολλοί υποψήφιοι σωτήρες του.
Ο κυνισμός τους άλλωστε περισσεύει. Ο Βούτσης, ας πούμε, δήλωσε για τη Χρυσή Αυγή ότι δεν υπάρχουν «μη ευπρόσδεκτοι ψήφοι» –να υπενθυμίσω απλώς ότι το 2014 ο Σταύρος Δήμας δήλωνε ότι δεν θα δεχθεί να εκλεγεί πρόεδρος με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής.
Είναι προφανώς η διαφορά ανάμεσα σε ένα αίσθημα δημοκρατικής αξιοπρέπειας και σε μια ξεδιάντροπη αντίληψη της πολιτικής.
Και είναι τόσο θρασείς στον κυνισμό τους ώστε κατηγορούν δημοσίως κι επισήμως τα δημοκρατικά κόμματα επειδή δεν ψηφίζουν την απλή αναλογική προκειμένου να αποτραπεί «η παλινόρθωση του καθεστώτος».
Διεκδικούν δηλαδή ευθέως τον εξοβελισμό κάθε πολιτικής αλλαγής και τη διαιώνιση των ιδίων στην εξουσία, με κάθε μέσο και μέθοδο.
Αν όλα αυτά δεν είναι ενδείξεις πανικού, τότε στον «Τιτανικό» πέθαναν από γρίπη…
