Η κόντρα ΚΚΕ και Ανανεωτικής Αριστεράς κρατά επίσημα απ’ το 1968. Πάνω της οικοδομήθηκε ή αποκρυσταλλώθηκε πολύ σχηματικά η διαπάλη δύο ρευμάτων: της κομμουνιστικής ορθοδοξίας και του ευρωκομμουνιστικού δρόμου. Τα δύο σχήματα βίωσαν το ωστικό κύμα σε δύο διαφορετικές φάσεις.

Αν η κομμουνιστική Αριστερά το ‘νιωσε την περίοδο 1989-1991, η ευρωκομμουνιστική πλατφόρμα είχε πάρει μια παράταση χρόνου εκμεταλλευόμενη την κριτική της στο σοβιετικό μοντέλο. Παρ όλα αυτά, η αντιπαράθεση των δυο άσπονδων ανανεώθηκε μετά το 1990 με διαιρετική τομή πια την ΕΟΚ, την ΕΕ, τη σχέση της Αριστεράς με το ευρωενωσιακό οικοδόμημα.

Για δύο δεκαετίες το ΚΚΕ, για παράδειγμα, υπενθύμιζε στον τότε ΣΥΝ πως είχε ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχ, ιδρυτική της λιτότητας (κατά Περισσό). Παρ’ όλη την πολεμική, πάντως, υπήρχαν ενοποιητικές γραμμές. Παραδοσιακά θέματα που υποχρέωναν τις δύο όχθες να κατεβάζουν τις καπνισμένες κάννες τους. Η απλή αναλογική ήταν ένα.

Ολα αυτά μέχρι το καλοκαίρι που διανύουμε. Ο Αλέξης Τσίπρας, ως ένας άψογος τακτικιστής, επινόησε την ατζέντα που θα στρίμωχνε τους άλλους. Τα σχέδιά του –όχι πάντως εξειδικευμένα και σαφή ακόμη –αφορούν τον νέο εκλογικό νόμο και την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η αντεπίθεση Τσίπρα τον καθιστά στην κοινή γνώμη θεματοφύλακα ενός αρχαίου αιτήματος της Αριστεράς.

Παραδοσιακά όμως και το ΚΚΕ, όταν στριμώχνεται στα σχοινιά, έχει τον τρόπο να ξανασηκώνεται. «Να σας πω, ο κ. Τσίπρας ξεκάθαρα μου το είπε με μια έννοια στη συζήτηση που είχαμε, μου λέει: Εντάξει, δεν μπορώ να κάνω αυτά που υποσχέθηκα, έτσι κι αλλιώς είναι φανερό αυτό, υπάρχουν δεσμεύσεις, η ΕΕ, το σύστημα κ.λπ., κατανοητά και όλα αυτά που λέτε, τα κατανοώ, υπάρχουν οι δεσμεύσεις από το 3ο Μνημόνιο, ε, ως Αριστερά τέλος πάντων, όσο μπορώ ακόμα, μήπως αλλάξω τον εκλογικό νόμο, να κάνω ένα αναλογικότερο σύστημα, μήπως κάνω κάποιες αλλαγές στο Σύνταγμα, για να αφήσω κάτι σαν Αριστερά γιατί από τα υπόλοιπα, οικονομία, κοινωνία, δεν πρόκειται να κατορθώσω να κάνω μάλλον τίποτα, όσο και αν προσπαθώ κ.λπ.», «διέρρευσε» ο Δημήτρης Κουτσούμπας, πυροδοτώντας τον θυμό σε Μαξίμου.

Ανεξάρτητα αν έτσι ακριβώς ειπώθηκαν τα πράγματα, το ΚΚΕ διά στόματος του γ.γ. του έπραξε κάτι βαθύτερο απ’ τη διαπίστωση πως δεν είναι ακριβώς αναλογικότερη η μεταβολή που επιχειρεί η κυβέρνηση: τραυμάτισε την εναλλακτική του παράλληλου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθύμισε το ΤΙΝΑ απ’ την ανάποδη, στέλνοντας κι ένα παράλληλο μήνυμα: η εναπομείνασα συγκροτημένη αριστερή πλατφόρμα των 53 στο κυβερνών κόμμα παλεύει για ένα πουκάμισο αδειανό.

Τελευταία Νέα