Απομεινάρια ενός πάρτι του 12ου αιώνα

Τι γυρεύει ένα παρατηρητήριο μέσα σε έναν τάφο; Τι σχέση μπορεί να έχει με μια καμήλα φορτωμένη με κουβάρια μεταξιού, φλασκιά, λαγούς και πουλιά; Και ποια πάμφθηνα ποτήρια τσαγιού έγιναν δημοφιλή ύστερα από ένα αυτοκρατορικό πάρτι του 12ου αι.; Σπάνια και μοναδικά σε ορισμένες περιπτώσεις κάποια, κι άλλα συνηθισμένα ευρήματα μιας ανασκαφής, 90 κεραμικά αντικείμενα από την Κίνα που χρονολογούνται από τον 3ο αι. π.Χ. έως τον 19ο αι. μ.Χ. δίνουν τις απαντήσεις στο Μουσείο Μπενάκη. Εκεί όπου ύστερα από 35 χρόνια παρουσιάζεται για πρώτη φορά η αφρόκρεμα μιας μοναδικής ως προς τον εκπαιδευτικό της χαρακτήρα συλλογής: εκείνης του ευπατρίδη Γεωργίου Ευμορφόπουλου, ο οποίος στις αρχές του 20ού αι. σχημάτισε την εκτενέστερη συλλογή κινεζικής τέχνης. Κτερίσματα τάφων, εκ των οποίων πολλά έρχονταν στο φως κατά τη διάρκεια εργασιών κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου ως φορείς αρνητικής ενέργειας, δεδομένου ότι ήταν ταφικά, οι Κινέζοι δεν τα συγκέντρωναν κι έτσι κατέληγαν ως έρμα σε πλοία. Ανάμεσά τους κι εκείνα της εταιρείας Ράλλη, με έδρα το Λονδίνο, στην οποία κι εργαζόταν. Κι εκείνος με υπομονή και με την εμπειρία που είχε αποκτήσει ως συλλέκτης ευρωπαϊκής πορσελάνης κατάφερε να αναδειχθεί στον σημαντικότερο εν ζωή συλλέκτη κινεζικής τέχνης. Συλλογή που ανεπιτυχώς επιχείρησε να δωρίσει στο ελληνικό κράτος την περίοδο 1922-1923, αλλά τελικά κατάφερε να τη φέρει στα πάτρια μέσω του Αντώνη Μπενάκη και για χάρη της να επισκεφθεί την Ελλάδα για πρώτη φορά το 1931, σε ηλικία 68 ετών, ενώ ένα μέρος της πούλησε στο Βρετανικό Μουσείο και στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου.