Τώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει το δικό της ατόφιο Μνημόνιο διαρκείας από την αρχή έως το τέλος, είναι υποχρεωμένη να το υπηρετήσει και κυρίως να πληρώσει στο ακέραιο, όχι σε δόσεις αλλά τοις μετρητοίς, όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού. Μέχρι τότε βεβαίως οι πολίτες θα πληρώνουν χωρίς έλεος για τις αυταπάτες και τις ανοησίες που πωλούσε επί ενάμιση χρόνο η παρέα που κυβερνά. Με θράσος και υποκρισία που ξεπερνά κάθε φαντασία παριστάνουν ακόμη τους ευαίσθητους και ξηλώνουν τα πάντα κατηγορώντας τους προηγούμενους, λες και αυτοί κάνουν τώρα τις συμφωνίες.

Η τακτική αυτή δεν είναι τυχαία και έχει συγκεκριμένη μικροπολιτική επιδίωξη. Ακόμη και η σκόπιμη χυδαία διαστρέβλωση γίνεται προκειμένου μέσα στο δάσος των επιθέσεων να χαθούν, ή έτσι νομίζουν, οι δικές τους αμαρτίες που έφθασαν τη χώρα στην καταστροφή. Πιστεύουν ακόμη ότι αφού είπαν ψέματα τον Ιανουάριο, τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο και δεν είχαν συνέπειες, γιατί να μην το ξαναδοκιμάσουν.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν χωρούν άλλες υπεκφυγές και λεονταρισμοί, ό,τι συμβαίνει εφεξής γράφει το όνομά τους. Με τους ξένους δεν σηκώνει άλλους ελιγμούς, καθώς έδεσαν τη χώρα χειροπόδαρα για πολλές δεκαετίες και κρατούν τη στρόφιγγα της ρευστότητας. Θα κατεβάσουν λοιπόν απνευστί το πικρό ποτήρι ώς τον πάτο και θα εισπράξουν απολύτως το τίμημα της απάτης και της κατασυκοφάντησης που είχαν σημαία τους.

Τώρα πια δεν τους λοιδορούν οι ιδεολογικοί και πολιτικοί τους αντίπαλοι, αλλά οι πρώην σύντροφοί τους που τους γνωρίζουν καλά και ξέρουν το μέγεθος του τυχοδιωκτισμού τους. Μπορεί λοιπόν στη Βουλή να μην είχαν καθοριστικής σημασίας απώλειες, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι τίποτε δεν όπως παλιά. Η επόμενη μέρα βρίσκει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σε πολύ δύσκολη κατάσταση, που θα γίνει ακόμη χειρότερη στην πρώτη τους επαφή με τους πολίτες. Κάπως έτσι μπορεί την άλλη φορά για ασήμαντη αφορμή να μάθουμε τα ονόματα κάποιων βουλευτών επειδή απλώς είπαν «όχι» σε κάτι που ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.