Η δημοκρατία ήταν πάντοτε ακριβό σπορ. Και είναι παντού. Μπορεί να το διαβεβαιώσει ο Τζορτζ Κλούνι που πρώτα διοργάνωσε δείπνο υπέρ της Χίλαρι Κλίντον με εισιτήριο 350.000 δολάρια το ζευγάρι κι έπειτα καταδίκασε τα «αισχρά» ποσά που ξοδεύονται στις προεκλογικές εκστρατείες των πολιτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί να το διαβεβαιώσει και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε ζητήσει από τις τράπεζες να δώσουν δάνειο στο κόμμα του με «όχι αυστηρά χρηματοοικονομικά κριτήρια». Αλλά θα μπορεί να το διαβεβαιώσει σε λίγο καιρό και η Ζωή Κωνσταντοπούλου –η τελευταία στη σειρά που ικανοποίησε τον διακαή πόθο της δημιουργίας κόμματος.

Για το ίδιο θέμα θα μπορούσε να πει κάτι και ο Χέλμουτ Κολ, πρώην καγκελάριος και πατέρας της επανένωσης της Γερμανίας, του οποίου η φήμη αμαυρώθηκε από την αποκάλυψη ενός σκανδάλου παράνομης χρηματοδότησης του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών. Ο Νικολά Σαρκοζί έφτασε πιθανότατα ώς τη Λιβύη του Καντάφι για να χρηματοδοτήσει την προεκλογική εκστρατεία που τον οδήγησε στο Ελιζέ, με αδήλωτο χρήμα γέμισαν και οι ισπανοί συντηρητικοί του Μαριάνο Ραχόι τα ταμεία του δικού τους κόμματος. Το συμπέρασμα είναι κοινό: με τα κουπόνια και τις συνδρομές των μελών, πολιτικά δεν ζει κανείς.

Ο Τζορτζ Κλούνι εξανέστη με το υψηλό κόστος της πολιτικής την ίδια ημέρα που ανακοινώθηκαν τα ονόματα των μελών της εξεταστικής επιτροπής, η οποία θα ασχοληθεί με τα δάνεια των κομμάτων. Από μια άποψη, ο αμερικανός ηθοποιός θα μπορούσε να είναι ένα από τα μέλη της επιτροπής. Για να δει ότι η συζήτηση δεν θα γίνει για ένα πρόβλημα που είναι υπαρκτό σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, αλλά για τα λεφτά των κομμάτων των άλλων. Για να δει ότι η δημοκρατία είναι ένα ακριβό σπορ που καμιά φορά οι παίκτες του γίνονται πολύ φθηνοί.