Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ενοχλητικός ως άνθρωπος λόγω της δημόσιας εικόνας του, όπως έχουν αποφανθεί όσοι αρέσκονται σε ανούσια συμπεράσματα όσων τάχα ενοχλούν την αισθητική τους ή απλά δεν μπορούν να καταλάβουν. Είναι αλαζόνας επειδή πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος, έχει ψεύτικα πορσελάνινα δόντια γιατί θέλει να είναι ο ομορφότερος ποδοσφαιριστής που υπάρχει, επιδεικνύει συχνά το σώμα του είτε στους αγωνιστικούς χώρους είτε διαφημίζοντας εσώρουχα επειδή είναι νάρκισσος και θέλει να του αναγνωρίζουν ότι είναι ο πιο γυμνασμένος. Ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά (και πολλά άλλα που του καταλογίζονται, αρκετά για να γεμίσεις ολόκληρο άρθρο) είναι κοντά στην πραγματικότητα. Γιατί τον καθιστούν χειρότερο ή λιγότερο τίμιο άνθρωπο από έναν που κατ’ εξακολούθηση φοροδιέφευγε κατά το παρελθόν; Γιατί ο Μέσι είναι το καλό παιδί και ο Ρονάλντο το χείριστο; Αστειότητες ανθρώπων που ξεφεύγοντας από την ουσία επιχειρούν να γράψουν ή να διαδώσουν κάτι ιντριγκαδόρικο πιστεύοντας ότι αυτό θα τους καταστήσει διαφορετικούς ή περισσότερο σκεπτόμενους.

Αλήθεια ποιον ενδιαφέρει τι χαρακτήρας είναι ο Κριστιάνο έξω από το γήπεδο, από τη στιγμή που δεν κλέβει το κράτος, δεν κάνει κακό σε συνανθρώπους του και ασκεί φιλανθρωπικό έργο, το οποίο ο ίδιος επιλέγει να παραμένει κρυφός ή τέλος πάντων να ακούγονται όσο το δυνατόν λιγότερα γύρω από αυτό; Ποιοι είναι εν τέλει αυτοί που τον κακοχαρακτηρίζουν ως αλαζόνα, εγωπαθή και μικροπρεπή;

Οσοι συνεχίζουν να βλέπουν ή να κατασκευάζουν γύρω από τον Ρονάλντο όλα αυτά που θέλουν να πιστεύουν προκειμένου να τον απεχθάνονται παραβλέπουν τον δικό τους φανατισμό για έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Αν μετά το τέλος της καριέρας του κάποιοι κρατούν ως κυρίαρχες εικόνες το πέταγμα της φανέλας για να σφίξει τους κοιλιακούς του ή το γεγονός ότι είναι μόνιμα μαυρισμένος από το σολάριουμ, θα έχουν απλώς εξαναγκάσει τους εαυτούς τους στη στέρηση της απόλαυσης όσων θα έχει πετύχει ένας από τους κορυφαίους παίκτες που γέννησε το άθλημα. Διανύοντας αισίως το 32ο έτος της ηλικίας του, ο Ρονάλντο σύντομα, όσο εξωγήινα ακατάβλητος φαντάζει κι αν μοιάζει σήμερα, θα υποστεί την ήττα που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει, αυτή από τον χρόνο. Ας τον απολαύσουμε ώς τότε για τα θαυμαστά αγωνιστικά επιτεύγματά του χωρίς συμπλέγματα και ανόητες προσεγγίσεις.

ΤΟΝ ΑΠΟΘΕΩΝΟΥΝ. Ας πιαστούμε καλύτερα από τα λόγια μερικών σπουδαίων και μη οι οποίοι έχουν πει για τον Πορτογάλο:

«Είναι ο πιο φιλόδοξος παίκτης που έχω συναντήσει, είναι πεινασμένος να κερδίζει κάθε αγώνα, θέλει να σκοράρει σε κάθε αγώνα» (Τσάβι Αλόνσο).

«Οτύποςαυτόςείναιάρρωστος με τη δουλειά του! Δεν έχω δει ποτέ ξανά κάποιον να δουλεύει τόσο σκληρά στις προπονήσεις. Είναι απίστευτος, δεν γίνεται να είσαι σαν τον Ρονάλντο» (Ντέκο).

«Κάνει κάποια πράγματα με την μπάλα που πιάνω το κεφάλι μου και αναρωτιέμαι πώς το έκανε» (Λουίς Φίγκο).

«Πολλοί παίκτες πήραν την προσωνυνία ο «νέος Τζορτζ Μπεστ», αλλά είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο αποτελεί κολακεία για μένα» (Τζορτζ Μπεστ).

«Θα ήθελα οι άνθρωποι που κριτικάρουν τον Ρονάλντο να περνούσαν λίγη ώρα μαζί του. Αν τον γνώριζαν, θα άλλαζαν τελείως τη γνώμη που έχουν για εκείνον» (Φερνάντο Μάσο, οδηγός πούλμαν της Ρεάλ).